TSUE wyjaśnił VAT od sprzedaży działek
Gazeta Prawna, 2021-10-04, Łukasz Zalewski
30 września 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości UE wydał wyrok o sygn. C 299/20 zgodnie z którym VAT od marży nie ma zastosowania do sprzedaży terenów budowlanych, których pierwotne nabycie w ogóle nie podlegało VAT, niezależnie od tego, czy było ono wyłączone z opodatkowania, czy zwolnione z podatku. Sprawa dotyczyła francuskiej spółki, która prowadzi działalność deweloperską. Kupiła ona od osób niebędących podatnikami VAT nieuzbrojone grunty. Transakcje te nie podlegały więc VAT. Następnie spółka podzieliła działki na mniejsze, uzbroiła w media oraz doprowadziła drogę. Następnie sprzedała jako tereny budowlane. Nabywcami były osoby fizyczne, które zamierzały wybudować na działkach budynki mieszkalne. Spółka zapłaciła VAT od marży, ale później doszła do wniosku, że transakcje te w ogóle nie podlegały opodatkowaniu. Innego zdania były francuskie organy podatkowe i sądy. Uważały, że spółka prawidłowo opodatkowała sprzedaż według systemu VAT marża. Sąd kasacyjny powziął wątpliwości i skierował pytanie prejudycjalne do TSUE. Sąd kasacyjny spytał TSUE, do jakich transakcji należy stosować system VAT marża: do sprzedaży nieruchomości, których nabycie podlegało VAT, ale podatnik nie miał prawa do odliczenia czy do sprzedaży nieruchomości, których nabycie było wyłączone lub zwolnione z VAT.
Jednorazowa amortyzacja nie jest nieograniczona
Gazeta Prawna, 2021-10-07, Mariusz Szulc
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 24 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.252.2021.1.BKD uznał, iż przedsiębiorca, który zaadaptował wynajęty magazyn dla celów produkcji żeli antybakteryjnych i płynów do dezynfekcji, nie ma prawa do jednorazowego odpisu od wartości poniesionych nakładów. Spółka uważała, że ma prawo jednorazowo zamortyzować zarówno wartość początkową kupionych urządzeń, jak i nakłady poniesione w związku z adaptacją wynajętej hali produkcyjnej. Dyrektor KIS zgodził się z nią tylko w części. Potwierdził, że może ona jednorazowo zamortyzować wartość początkową kupionych urządzeń, które posłużą do produkcji żeli antybakteryjnych i płynów do dezynfekcji. Spółka nie ma natomiast takiego prawa wobec nakładów poniesionych na modernizację hali produkcyjnej.
Opieszałość zagranicznego fiskusa nie pomoże podatnikowi
Gazeta Prawna, 2021-10-04, Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem TSUE z 30 września 2021 r., sygn. C-186/20, nie można podważać zawieszenia kontroli podatkowej tylko z powodu spóźnionej odpowiedzi zagranicznej skarbówki na wniosek fiskusa o dostarczenie konkretnych informacji. Chodziło o spółkę, wobec której słowacki urząd skarbowy wszczął kontrolę podatkową dotyczącą prawa do odliczenia VAT za 2013 r. Dwukrotnie jednak musiał ją zawiesić, bo sprawa okazała się na tyle skomplikowana, że potrzebne były dodatkowe informacje od administracji skarbowych z Polski i Węgier. Polski fiskus odpowiedział jednak dopiero po trzech miesiącach, w związku z czym kontrola podatkowa zakończyła się później, niż przewiduje to słowacka ordynacja podatkowa. Ostatecznie słowacki urząd skarbowy ustalił, że spółka nie miała prawa do odliczenia VAT. Wątpliwości w tej sprawie nabrał słowacki Sąd Najwyższy, a to ze względu na przekroczenie przez polskiego fiskusa trzymiesięcznego terminu na przesłanie żądanej informacji. Z tego powodu słowacki SN zawiesił postępowanie i skierował pytanie prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości UE. Spytał, czy można unieważnić zawieszenie kontroli podatkowej, jeżeli odpowiedź zagranicznego fiskusa na wniosek o przesłanie informacji przyjdzie po upływie trzech miesięcy, a urzędnicy skarbówki nie ustalili innego terminu na wymianę informacji. TSUE orzekł, że nie ma takiej możliwości.
VAT od świadczeń dla pracowników rozlicza się od wartości rynkowej
Rzeczpospolita, 2021-10-04, Dominik Bregida
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 31 sierpnia 2021 r., sygn. akt I FSK 230/18 orzekł, iż określenie podstawy opodatkowania świadczonych na rzecz pracowników usług i dostawy towarów w niższej wysokości niż ich wartość rynkowa doprowadziłoby do zaniżenia kwoty podatku należnego i byłoby sprzeczne z dyrektywą VAT. Spółka, na podstawie zakładowych układów zbiorowych pracy ma obowiązek zapewnić pracownikom różne świadczenia. Za nabywane świadczenia pracownicy płacą symboliczną złotówkę lub mały procent kosztów. Resztę opłaca spółka. Spółka zadała pytanie czy podstawą opodatkowania przekazywanych za częściową odpłatnością ww. świadczeń dla pracowników, będzie kwota odpłatności poniesiona przez pracownika za świadczenia wynikające z ZUZP, ustawy lub innych regulacji wewnętrznych obowiązujących w spółce. Zdaniem spółki, podstawą opodatkowania będą w takiej sytuacji jedynie kwoty odpłatności poniesione przez pracowników. Organ uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Spółka zaskarżyła interpretację, ale sądu obu instancji podzieliły stanowisko organów.
Kiedy usługi od podmiotów powiązanych są wyłączone z kosztów
Rzeczpospolita, 2021-10-04, Maria Rutkowska-Gorus
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 19 sierpnia 2021 r., sygn. I SA/Wr 391/20; I SA/Wr 402/20 orzekł, iż ze względu na dużą nieprecyzyjność przepisu limitującego rozliczanie wydatków poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych, jego wykładni należy dokonywać w sposób bardzo ostrożny, uwzględniając zasadę rozstrzygania wszelkich wątpliwości na korzyść podatnika. Podatnik należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Z uwagi na swoją specyfikę, wyroby przez niego produkowane są przeznaczone dla relatywnie wąskiego kręgu odbiorców. Podatnik zapytał, czy wydatki z tytułu świadczonych usług mogą być zaliczone do kosztów podatkowych bez ograniczeń wynikających z ustawy. Zdaniem podatnika będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków z tytułu świadczonych usług, ponieważ nie mieszczą się w katalogu usług objętych ograniczeniami. Organ podatkowy nie zgodził się z podatnikiem. Spółka wniosła skargę na tę interpretację do WSA, a ten zgodził się ze stanowiskiem spółki i uchylił zaskarżoną interpretację.
Ulga B+R przysługuje nawet przy płatnościach wewnątrzgrupowych
Gazeta Prawna, 2021-10-05, Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 września 2021 r., sygn. akt II FSK 436/21 podatkowa grupa kapitałowa ma prawo odliczyć koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej niezależnie od tego, która spółka z grupy je poniosła. Pytanie zadała spółka dominująca w podatkowej grupie kapitałowej, w której działalność badawczo-rozwojową prowadzili inni członkowie grupy. Część projektów B+R spółki finansowały z własnych środków, koszty pozostałych ponosiła wyłącznie spółka dominująca. Grupa chciała odliczyć koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej niezależnie od przyjętego modelu rozliczeń. Spółka dominująca uważała, że jest to możliwe, bo podatnikiem CIT jest cała grupa, a nie jej poszczególni członkowie. Nie ma więc znaczenia, który członek grupy poniósł koszty kwalifikowane. Dyrektor KIS zgodził się z nią tylko częściowo, dlatego podatnik zaskarżył interpretację. Z wykładnią Dyrektora KIS nie zgodziły się sądy, najpierw Wojewódzki Sąd w Warszawie, a następnie NSA.
Koszty pośrednie. Dwie linie orzecznicze, obie korzystne
Gazeta Prawna, 2021-10-06, Łukasz Zalewski
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 260/21, i Szczecinie, sygn. akt I SA/Sz 663/20, wydatki związane z najmem nieruchomości komercyjnych można zaliczać do podatkowych kosztów w czasie, proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, a nie jednorazowo. Podobnie uznał także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 20 września 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.201.2021.1.AS. W sprawie rozpatrzonej przez warszawski sąd chodziło o spółkę, która zajmuje się najmem powierzchni biurowej. Umowy zawiera na kilka lat i zgodnie z nimi m.in. aranżuje wnętrza pod potrzeby konkretnych najemców. Dla celów bilansowych są to koszty operacyjne, rozliczane proporcjonalnie do czasu obowiązywania danej umowy najmu. Spółka chciała w ten sam sposób rozliczać je dla celów podatkowych. Dyrektor KIS uznał jednak, że należy je rozliczyć jednorazowo, w dacie poniesienia. WSA w Warszawie uchylił tę interpretację i zgodził się ze spółką. W drugiej sprawie chodziło o spółkę, która zleciła profesjonalnym podmiotom znalezienie najemców. Dyrektor KIS uznał, że wydatki za tego typu usługę nie są w żaden sposób związane z czasem trwania najmu nieruchomości, a więc nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy. Nie zgodził się z tym WSA w Szczecinie.