Przegląd prasy podatkowej (08-12.04.2019)

| Do przeczytania w 8 min

 

Kiedy spółka może sprzedać wyniki prac i skorzystać z ulgi B+R

Rzeczpospolita, 2019-04-08, Przemysław Dziołak

Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.25.2019.1.MR, sprzedaż wyników prac badawczo-rozwojowych w ramach struktury podmiotów powiązanych, w sytuacji gdy wynagrodzenie kalkulowane jest w oparciu o metodę koszt plus, pozwala na zastosowanie ulgi badawczo-rozwojowej w podatku dochodowym. Wniosek o dokonanie interpretacji złożyła spółka, która prowadzi działalność pomocniczą w formie centrum B+R dla pozostałych członków grupy. Spółka posiada w swojej strukturze bowiem wydzielone centrum badawcze, które wykonuje czynności zlecone przez innych członków grupy kapitałowej. W konsekwencji, spółka wniosła o potwierdzenie możliwości zastosowania ulgi B+R w zakresie ponoszonych przez nią kosztów projektowych. Organ podatkowy wydał dla spółki interpretację pozytywną podkreślając, że taka metoda ustalania wynagrodzenia za efekty przeprowadzonych prac nie stanowi zwrotu kosztów kwalifikowanych. Tak więc ustawowy zapis o ograniczonej możliwości skorzystania z ulgi w wyniku zwrotu poniesionych kosztów przez jednostkę nie znajduje zastosowania.

Kosztowne skutki firmy na niby

Rzeczpospolita, 2019-04-08, Aleksandra Tarka

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 866/17, uznał, iż wykonywanie przez zawodnika sportowego zadań, które wynikają z zawartego z klubem kontraktu należy klasyfikować dla celów podatkowych jako działalność wykonywaną osobiście. Orzeczenie NSA jest potwierdzeniem stanowiska organów skarbowych, zgodnie z którym osiągane przez podatnika wynagrodzenie z tytułu reprezentowania klubowych barw, w szczególności udziału w zawodach sportowych oraz reklamy, nie stanowi źródła przychodów z działalności gospodarczej. NSA w swoim wyroku wskazał na dużą zbieżność zakresu praw i obowiązków wynikających z realizowanego kontraktu w odniesieniu do stosunku pracy. Taka konkluzja prowadzi do uznania, że sportowiec nie jest podatnikiem VAT, a wystawione przez niego faktury są tzw. pustymi fakturami. W wyroku NSA nie zanegował co do zasady możliwości skorygowania tzw. pustych faktur, choć podkreślił, że warunkiem koniecznym do tej czynności jest usunięcie ryzyka uszczuplenia podatku. W konsekwencji, nałożone przez fiskusa sankcje za nieuzasadnione wystawianie części faktur przez sportowca zostały przez NSA uznane za słuszne, bowiem w wyniku przedawnienia zobowiązania podatkowego jego korekta była niemożliwa, a co za tym idzie, nie mogło dojść do eliminacji wykreowanego uszczuplenia podatku.

Bonus za dobrą wiarę nie dla pozorantów

Dziennik Gazeta Prawna, 2019-04-08, Patrycja Dudek

Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 26 marca 2019 r., sygn. akt I FSK 1022/17 oraz I FSK 428/18 przypomniał, że wszystkie sprawy dotyczące transakcji można załatwiać z kontrahentem przez telefon i na słowo, jednak podatnik bierze na siebie ryzyko takiego działania, polegające na potencjalnym braku możliwości odliczenia podatku naliczonego. W wyroku rozpatrywana była sprawa zakupu przez spółkę paliwa od, jak się później okazało, innego kontrahenta niż ten, który widniał na fakturach. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w takiej sytuacji spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu paliw, chyba że zostanie udowodnione, że zachowała ona należytą staranność realizując wspomnianą transakcję. Argumentacja spółki zakładająca postępowanie w dobrej wierze i zachowanie należytej staranności nie przekonała fiskusa, według którego ograniczyła się ona tylko do sprawdzenia formalnych przesłanek prowadzenia działalności gospodarczej przez kontrahenta. Transakcje opiewające na wysokie kwoty nie zostały udokumentowane żadnymi umowami, zawierane były również bez spotkań osobistych. W wyroku sędzia podkreślił, iż prawo do odliczenia VAT z pustych faktur przysługuje tylko starannym podatnikom.

Zaniechanie projektu nie przekreśla prawa do odliczenia VAT

Rzeczpospolita, 2019-04-08, Krzysztof Ugolik

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.686.2018.3.IP potwierdził prezentowane przez wnioskodawcę stanowisko o możliwości odliczenia VAT od wydatków poniesionych w celu planowanego debiutu giełdowego pomimo faktu, że finalizacja tego projektu nie nastąpiła. Spółka zrezygnowała z przeprowadzenia pierwotnej oferty publicznej, której realizacja miała stanowić debiut tego podmiotu na parkiecie Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie. Przyczyną tej decyzji był spór z Komisją Nadzoru Finansowego. Spółka wskazała, że zdecydowała się na rezygnację z debiutu giełdowego, po pierwsze uznając, że same czynności przygotowawcze przyniosły spółce pewne korzyści oraz, po drugie, antycypując brak możliwości rozwiązania sporu z organem regulacyjnym w niedalekiej przyszłości. W tak przedstawionym stanie faktycznym spółka wniosła o potwierdzenie, że pomimo zaniechania debiutu nadal może odliczyć VAT naliczony od wydatków związanych z projektem. Prawo to zostało potwierdzone przez Dyrektora KIS w wydanej interpretacji indywidualnej.

Brak CIT nie zwalnia z podatku minimalnego

Dziennik Gazeta Prawna, 2019-04-09, Mariusz Szulc

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 5 kwietnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.54.2019.2.BS, stowarzyszenie zajmujące się działalnością pożytku publicznego musi płacić podatek minimalny od przychodów z najmu budynków, których wartość początkowa przekracza 10 mln zł. Nie ma znaczenia fakt, że przychód uzyskany z tego tytułu będzie przeznaczony na cele statutowe. Stowarzyszenie we wniosku o interpretację wyjaśniło, że prowadzi działalność w zakresie kultury, oświaty i ochrony środowiska, a osiągane przez nie dochody przeznaczane są na cele statutowe, a więc zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych. Stwierdziło, że przychód z najmu budynku o wartości większej niż 10 mln zł, również przeznaczany na cele statutowe, powinien być potraktowany w podobny sposób. Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej uznał stanowisko stowarzyszenia za nieprawidłowe, argumentując, że podatek minimalny wyliczany jest na podstawie przychodu ze środka trwałego, a nie uzyskanych z niego dochodów.

Nie zawsze jest podatek u źródła od IT

Dziennik Gazeta Prawna, 2019-04-10, Patrycja Dudek

Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1120/17, komputery i serwery nie zawsze traktowane są jako urządzenia przemysłowe w świetle podatku u źródła. Wyrok dotyczył sprawy polskiej spółki należącej do belgijskiej grupy kapitałowej korzystającej z centrum danych, będącego własnością spółki belgijskiej, w zamian za wynagrodzenie. Polska spółka miała do dyspozycji miejsce na dysku umożliwiające używanie programów i przechowywanie danych. W interpretacji indywidualnej spółka zapytała czy wynajem centrum danych powinien być traktowany jako użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego i czy wypłacane należności będą podlegały pod podatek u źródła. Organ uznał, że zapłata podatku będzie konieczna. Sądy obu instancji przyznały rację podatnikowi orzekając, że taki rodzaj najmu nie ma charakteru przemysłowego, a serwer i komputer spełniają zadania przemysłowe tylko, jeżeli są one powiązane z urządzeniem ściśle przemysłowym.

Ustawa o CIT. O limitowaniu kosztów nie decyduje nazwa usługi

Dziennik Gazeta Prawna, 2019-04-10, Mariusz Szulc

W wyroku z dnia 13 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Po 991/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził, że zarówno zarządzanie sieciami informatycznymi, jak i usługi świadczone przez komplementariusza nie podlegają ograniczeniu uznania wynagrodzenia z tytułu nabycia tych usług za koszty uzyskania przychodów na podstawie przepisu limitującego rozpoznanie usług niematerialnych nabytych od podmiotów powiązanych w kosztach podatkowych. Jedna ze spółek należących do grupy kapitałowej świadczyła na rzecz pozostałych podmiotów w grupie usługi zarządzania informatycznego oraz pełniła funkcję komplementariusza. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że usługi te powinny być uznane za usługi zarządzania i doradztwa, które podlegają ograniczeniom. WSA w Poznaniu nie zgodził się z powyższym, popierając stanowisko spółki. Pojęcie zarządzanie w nazwie usługi nie przesądza o stosowaniu ograniczenia, gdy w rzeczywistości jest to typowa usługa informatyczna. Podobnie usługi komplementariusza z zasady muszą dotyczyć zarówno czynności zarządu, jak i doradztwa, co nie oznacza, że są limitowane.

Opłata za egzekucję minus VAT

Rzeczpospolita, 2019-04-11, Przemysław Wojtasik

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt C-214/18, orzekł, iż potrącanie VAT z opłaty za czynności egzekucyjne jest zgodne z prawem. Wniosek o analizę tej sprawy został złożony przez sąd rejonowy, który rozpatrywał odmowę uiszczenia opłaty za czynności egzekucyjne przez kuratora, której wartość została powiększona o podatek. Zgodnie z orzeczeniem TSUE, komornik sądowy jest podatnikiem VAT i wykonywane przez niego czynności należy kwalifikować jako prowadzenie działalności gospodarczej. Dodatkowo, Trybunał zaznaczył, że przepisy unijne nie określają możliwości podwyższenia opłaty o wartość VAT. Uregulowanie tej kwestii należy zatem do kompetencji państw członkowskich – tak więc, skoro polskie prawo zabrania podwyższania opłaty egzekucyjnej o podatek, to stanowisko polskich organów skarbowych, że VAT od wskazanej opłaty jest kalkulowany metodą „w stu” należy uznać za słuszne. Sytuacja rozliczeń komorników z fiskusem pozostaje jednak niepewna. Źródłem tego jest zmiana otoczenia prawnego od początku bieżącego roku, w świetle której profesja komornicza jest utożsamiana z działalnością organu władzy publicznej; zapis ten jednocześnie zakazuje komornikom prowadzenia działalności gospodarczej.


Przegląd orzecznictwa:

 

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 826/17)

1. Art. 28e u.p.t.u. w węższym zakresie ujmuje kategorię „usługi przygotowywania i koordynowania prac budowlanych”, gdy art. 47 Dyrektywy 112 stanowi szerzej o „usługach związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych”.

2. Przepis art. 28e u.p.t.u. jest wyjątkiem od reguły i z tego względu wykluczona jest jego rozszerzająca wykładnia. Uznanie danej usługi za związaną z nieruchomością wymaga wykazania ścisłego i bezpośredniego związku danych usług (nie może być to związek dowolny czy pośredni) z konkretną nieruchomością. Związek ten musi wynikać z samego charakteru danej usługi, a więc konkretna nieruchomość musi być przedmiotem danej usługi.

3. Przedmiotem usługi był personel i maszyny (tj. udostępnienie personelu i najem maszyn). Sam fakt wykorzystania rzeczy ruchomych i pracy ludzkiej na konkretnej nieruchomości nie jest wystarczający do uznania istnienia związku z nieruchomością, o którym mowa w art. 28e u.p.t.u.

Wyrok NSA z dnia 5 października 2018 r. (sygn. akt I FSK 1719/16)

Odmowa uwzględnienia żądania Strony dotyczącego przeprowadzenia dowodów osobowych, jakimi są dowody z przesłuchania świadków, w sytuacji nieprowadzenia przez Stronę zgodnej z prawem dokumentacji podatkowej, a także nieposiadania wymaganych przepisami prawa dokumentów odzwierciedlających nieujęte w tej dokumentacji zdarzenia gospodarcze (np. eksport usług), nie narusza art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm., obecnie Dz. U. z 2018 r. poz. 800, ze zm.).