Ograniczenia dotyczą także kosztów w działalności strefowej
Rzeczpospolita, 2018-10-08
Natalia Kowalska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 września 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.300.2018.1.PH), przy ustalaniu dochodów zwolnionych z opodatkowania z działalności prowadzonej na terenie SSE należy uwzględnić limity dotyczące kosztów finansowania dłużnego oraz kosztów nabycia niektórych usług niematerialnych i praw od podmiotów powiązanych. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka prowadząca działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W przypadku kosztów, których spółka nie jest w stanie jednoznacznie i obiektywnie przypisać tylko do jednego rodzaju działalności, spółka stosuje tzw. „klucz przychodowy”. W związku z tym spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy ograniczenia w zaliczaniu kosztów finasowania dłużnego i wynagrodzenia za nabycie niektórych usług niematerialnych nie mają zastosowania do kosztów działalności zwolnionej. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki twierdząc, że podmioty prowadzące działalność w SSE ustalają przychody i koszty na takich samych zasadach jak inne podmioty. Dopiero uzyskany przez nie dochód może podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Przy ustalaniu dochodu należy wiec uwzględnić limity dotyczące kosztów finansowania dłużnego oraz kosztów nabycia niektórych usług niematerialnych i praw od podmiotów powiązanych.
Umorzenie odsetek spółce osobowej jest przychodem jej wspólnika
Rzeczpospolita, 2018-10-08
Kinga Piotrowska
W wyroku z dnia 18 lipca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 2764/17) orzekł, iż otrzymanie nieodpłatnego świadczenia przez spółkę komandytową od jej wspólnika powoduje powstanie przychodu u jej wspólnika. Sprawa dotyczyła irlandzkiej spółki, która zamierzała umorzyć odsetki od pożyczki udzielonej polskiej spółce komandytowej, której jest wspólnikiem. Spółka uważała, że zwolnienie z długu spółki komandytowej nie stanowi dla niej przychodu podatkowego, albowiem w części, w jakiej posiada ona udział w zysku spółki komandytowej nieodpłatne świadczenie będzie realizowane w istocie na rzecz samej siebie. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki twierdząc, że w wyniku umorzenia odsetek od pożyczki spółka komandytowa uzyska korzyść z nieodpłatnego świadczenia, które będzie stanowić przychód jej wspólników, w tym wspólnika udzielającego pożyczki. WSA w Warszawie oddalił skargę spółki podkreślając, że przychód z nieodpłatnych świadczeń powinien zostać uwzględniony przy opodatkowaniu wspólników spółki komandytowej. Sąd ponadto podkreślił niezależność prawnopodmiotową spółki komandytowej, która może nabywać własne prawa i zaciągać zobowiązania w swoim imieniu.
Fiskus musi pilnować upadłości podatnika
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-10-08
Mariusz Szulc
W wyroku z dnia 6 września 2018 r. (sygn. akt I SA/Rz 335/18), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie stwierdził, że skoro z dniem ogłoszenia upadłości przez spółkę wygasają wszystkie udzielone przez nią wcześniej pełnomocnictwa, to termin na złożenie odwołania od decyzji wymiarowej powinien biec od chwili doręczenia tej decyzji syndykowi (albo pełnomocnikowi ustanowionemu przez syndyka w toku postępowania upadłościowego). Sprawa dotyczyła spółki, do której w dniu głoszenia upadłości została skierowana decyzja wymiarowa, którą doręczono jej dotychczasowemu pełnomocnikowi. Zdaniem organu podatkowego bieg 14-dniowego terminu do wniesienia odwołania od decyzji należało liczyć od momentu doręczenia pisma dotychczasowemu pełnomocnikowi spółki. Stanowisko organu zakwestionował jednak WSA w Rzeszowie, który stwierdził, że w momencie ogłoszenia upadłości przez spółkę wygasło pełnomocnictwo dotychczasowego pełnomocnika. W konsekwencji należało uznać, że odwołanie od decyzji wniesionej przez pełnomocnika ustanowionego przez syndyka zostało wniesione w terminie ustawowym i nie podlegało odrzuceniu.
Zwolnienie z opodatkowania także dla dywidend z krajów trzecich
Rzeczpospolita, 2018-10-08
Rafał Krysa
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 20 września 2018 r. (sygn. C-685/16 EV przeciwko Finanzamt Lippstadt), krajowe przepisy podatkowe stanowiące o opodatkowaniu otrzymanych dywidend nie powinny być bardziej rygorystyczne w stosunku do dywidend otrzymanych z państwa trzeciego – w porównaniu z dywidendami wewnątrzwspólnotowymi. Sprawa dotyczyła niemieckiej spółki kapitałowej – urząd skarbowy zakwestionował sposób rozliczenia dywidendy otrzymanej od australijskiej spółki zależnej. Warunkiem zwolnienia z podatku dywidend otrzymywanych z krajów trzecich jest m.in. aktywne prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę zależną. Niemiecki urząd skarbowy uznał, że dywidendy otrzymane od australijskiej spółki nie spełniają warunków zwolnienia, ponieważ podmiot australijski nie uzyskuje dochodów z własnej działalności. TSUE orzekł, że niemieckie przepisy podatkowe ograniczają przepływ kapitału – dywidendy otrzymywane od spółek zależnych zlokalizowanych w państwach spoza UE są traktowane w sposób mniej korzystny niż dywidendy wypłacane przez spółki będące rezydentami.
Status podatnika VAT wiąże się z ryzykiem
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-10-09
Łukasz Zalewski
Jeżeli spółka nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich w związku z działalnością prowadzoną przez jej menedżerów, należy wówczas przyjąć, że menedżerowie prowadzą samodzielną działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT. Tak wynika z orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3/18 i III SA/Wa 4/18). Sprawa dotyczyła członków zarządu spółki kapitałowej, którzy zarządzali spółką przy wykorzystaniu jej zasobów w postaci biura, komputerów, telefonów komórkowych i innych urządzeń. Przysługiwało im z tego tytułu stałe wynagrodzenie oraz polisa od odpowiedzialności cywilnej. Wobec powyższego menedżerowie uważali, że prowadzą samodzielną działalność podlegającą opodatkowaniu VAT, bowiem – jak argumentowali – to oni ponoszą odpowiedzialność cywilną wobec osób trzecich, ponieważ wykupiona przez spółkę polisa zabezpiecza jedynie ich odpowiedzialność. Takie stanowisko zakwestionował organ podatkowy, jednak po stronie podatnika stanął WSA w Warszawie, który stwierdził, że skoro spółka nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich w związku z działalnością prowadzoną przez jej menedżerów, to należy uznać, że prowadzą oni samodzielną działalność gospodarczą.
Teren pod szczególnym nadzorem w całości z wyższą daniną
Rzeczpospolita, 2018-10-09
Aleksandra Tarka
W wyrokach z dnia 4 października 2018 r. (sygn. akt II FSK 2708/16 oraz II FSK 569/17) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż grunty służące do zaopatrywania ludności w wodę są związane z działalnością gospodarczą i powinny być opodatkowane najwyższą stawką podatku od nieruchomości. Sprawa dotyczyła miejskiej spółki wodociągowej, która wystąpiła o zwrot nadpłaty podatku od nieruchomości za poprzednie lata. Spółka uważała, że błędnie opodatkowała użytki rolne, leśne oraz nieużytki podatkiem od nieruchomości oraz błędnie zakwalifikowała instalacje i urządzenia znajdujące się wewnątrz budynków jako budowle. Fiskus odmówił spółce stwierdzenia nadpłaty w zakresie gruntów rolnych, leśnych i nieużytków z powodu profilu działalności spółki, którym jest pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków. Rację fiskusowi przyznały zarówno WSA w Szczecinie, jak i NSA. Zdaniem NSA, w specyficznym stanie faktycznym spowodowanym profilem działalności spółki, wszystkie grunty stanowiące strefę ochronną dla ujęć wody, choć są one znaczne powierzchniowo, należy uznać za związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej, wobec czego podlegają opodatkowaniu najwyższą stawką podatku.
Konserwacja bez odwróconego VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-10-11
Patrycja Dudek
Jak wynika z orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3931/17 oraz III SA/Wa 4095/17), właściciel budynku nie musi rozliczać usług konserwatorskich w reżimie odwrotnego obciążenia, jeżeli koszty tych prac przerzuca na najemców. Sprawa dotyczyła spółki będącej właścicielem kompleksu budynków przeznaczonych na wynajem. Spółka uważała, że zlecane przez nią usługi konserwatorskie, których koszt przerzuca na najemców, nie są objęte odwrotnym obciążeniem. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej twierdził jednak, że prace konserwatorskie powinny być objęte reżimem „reverse charge”, ponieważ w wyniku przerzucania kosztów na inny podmiot powstaje łańcuch dostaw, w którym najemca jest inwestorem, właściciel – wykonawcą, a usługodawca przeprowadzający prace – podwykonawcą. Inne stanowisko zajął WSA, który stwierdził, że wszelkie ulepszenia nieruchomości oddanych w najem są wykonywane na rzecz ich właścicieli, a nie na rzecz najemców. Wynika to z trwałego charakteru przedmiotowych prac, których głównym korzystającym jest właściciel, a nie ten, kto przez pewien czas go użytkuje.
Wywłaszczenie z gruntów pod drogę poza podatkiem od towarów i usług
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-10-11
Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 października 2018 r. (sygn. akt I FSK 1639/16) stwierdził, że w ramach wywłaszczenia za odszkodowaniem dochodzi do zbycia majątku osobistego osoby wywłaszczonej, nie zaś do sprzedaży towaru handlowego w postaci gruntu. Sprawa dotyczyła rolnika będącego czynnym podatnikiem VAT, w stosunku do którego została wydana decyzja o wywłaszczeniu części należących do niego gruntów wykorzystywanych do działalności rolniczej. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że rolnik ma obowiązek wystawienia faktury VAT, ponieważ w efekcie wywłaszczenia za odszkodowaniem dokonuje odpłatnej dostawy gruntów. Rolnik uważał natomiast, że wywłaszczenie nie ma związku z prowadzoną przez niego działalnością opodatkowaną, a więc nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów. Z podatnikiem zgodziły się sądy administracyjne obu instancji. NSA potwierdził, że rolnik nie działał w ramach uwłaszczenia jako handlowiec ponieważ nie dążył wcześniej do przekształcenia gruntu w teren budowlany.
Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2018 (sygn. akt II FSK 3526/17)
W świetle obowiązującego prawa dopuszczalne jest wydawanie osobom fizycznym w podatku od nieruchomości odrębnych decyzji konstytutywnych (wymiarowych) na ten sam podmiot, w których występuje inny przedmiot opodatkowania (decyzja cząstkowa).
Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 sierpnia 2018 (sygn. akt III SA/Gl 1083/17)
- Rozdzielenie przez organ odwoławczy przedmiotu rozstrzygnięcia ujętego pierwotnie w jednej decyzji nieostatecznej na trzy rozstrzygnięcia zawarte w trzech decyzjach ostatecznych pozostaje w sprzeczności z art 233 § 1 o.p.
- Organ podatkowy decydując się na orzeczenie w jednej decyzji co do materii dwu lub więcej okresów rozliczeniowych powinien mieć świadomość związanego z tym ryzyka.