Kiedy opłaty licencyjne są pośrednim kosztem uzyskania przychodów
Rzeczpospolita, 2018-07-09
Konrad Łuszcz
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2018 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4010.77.2018.1.KK), opłaty licencyjne dotyczące roku bieżącego i lat poprzednich stanowią koszt pośredni, który należy rozliczyć w momencie jego poniesienia. Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpiła spółka, należąca do międzynarodowej grupy kapitałowej. Podczas kontroli podatkowej niemiecki urząd uznał, że niemiecka spółka z grupy udostępniła nieodpłatnie spółce polskiej know-how produkcyjny, wobec czego niemiecka spółka wystawiła na rzecz polskiej faktury za opłaty licencyjne, dotyczące know-how przekazanego w 2017 r. oraz w latach poprzednich, w wysokości stanowiącej 1 proc. obrotu towarów wyprodukowanych w oparciu o uzyskany know-how. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły momentu rozliczenia kosztów. W opinii spółki opłaty licencyjne należy rozliczyć w momencie ich poniesienia, a nie poprzez amortyzację czy korektę kosztów podatkowych za lata poprzednie. Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za prawidłowe.
Fiskus nie może bez decyzji usuwać podatników VAT UE
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-07-09
Patrycja Dudek
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 4 lipca 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3481/17) uznał wykreślenie spółki z rejestru VAT UE bez uprzedniego wydania odpowiedniej decyzji za bezskuteczne. Sprawa dotyczyła spółki, która została wykreślona po złożeniu pod rząd trzech deklaracji nie wykazując w nich ani sprzedaży ani zakupu. Na otrzymane zawiadomienie spółka wniosła skargę do WSA, wskazując na błędną interpretację wykreślenia jako czynności materialno-technicznej oraz brak podjęcia przez organ działania w celu ustalenia czy spółka prowadzi działalność gospodarczą, czy też nie. WSA podzielił zdanie spółki, zgodnie z którym wykreślenie podatnika z rejestru bez wydania decyzji nie wywołuje skutków prawnych.
Przychód spółki taki sam u wspólnika
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-07-09
Magdalena Majkowska
W interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2018 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.120.2018.1.BG) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że kwalifikacja przychodu jako przychód z zysków kapitałowych przez spółkę osobową zobowiązuje do tożsamej kwalifikacji przychodu u jej wspólnika. W przedmiotowej sprawie, spółka akcyjna będąca komplementariuszem spółki komandytowej powzięła wątpliwość w odniesieniu do prawidłowej kwalifikacji przychodu z udziału w zysku. Głównym źródłem przychodów spółki komandytowej są przychody z tytułu płatności licencyjnych dotyczących znaków towarowych dokonywanych przez jej komplementariuszy. Zdaniem spółki, takie przychody powinny być zaliczone do przychodów z pozostałej działalności operacyjnej. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie podzielił stanowiska spółki. Zwrócił on uwagę na to, że przychody z licencji zaliczane są do zysków kapitałowych. Ponadto, organ zaznaczył, że przychody z zysków kapitałowych uzyskiwane za pośrednictwem spółki osobowej zachowują swój charakter.
Darmowe logo jest nieodpłatnym świadczeniem, a przez to i przychodem
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-07-10
Mariusz Szulc
Orzekając w sprawie skargi na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 8 czerwca 2018 r. (sygn. akt I SA/Po 378/18) stwierdził, że nieodpłatne używanie logo przez podatnika należącego do międzynarodowej grupy kapitałowej stanowi nieodpłatne świadczenie dla korzystającego. W konsekwencji, podatnik powinien zakwalifikować to przysporzenie jako przychód w rozumieniu UPDOP. Zdaniem skarżącej, bezpłatne korzystanie z logo centrali wynika z samego obowiązku przynależności do międzynarodowej grupy i z tego powodu nie powoduje powstania przychodu. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wskazując na brak konieczności wykonania świadczenia ekwiwalentnego za możliwość korzystania z logo, uznał bezpłatne korzystanie z logo za przysporzenie majątkowe. Stanowisko organu zostało potwierdzone przez WSA. Sąd wskazał ponadto, że spółka powinna określić wartość przychodu ze świadczenia na podstawie cen rynkowych podobnych świadczeń.
Czy bezwartościowe świadectwa pochodzenia wolno ująć w rachunku podatkowym
Rzeczpospolita, 2018-07-11
Anna Korn
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 maja 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.93.2018.2.BK), wydatki na nabycie tzw. żółtych certyfikatów, które na skutek zmiany przepisów zostały unicestwione, stanowią koszt uzyskania przychodu. Z wnioskiem o interpretację wystąpiło przedsiębiorstwo energetyczne, które w związku z realizacją obowiązków wynikających z prawa energetycznego nabyło dużą liczbę świadectw pochodzenia, potwierdzających wytworzenie energii elektrycznej z kogeneracji (tzw. żółte certyfikaty). W związku ze zmianą przepisów prawa energetycznego z 2014 r. żółte certyfikaty przedsiębiorstwa zostały unicestwione decyzją Prezesa URE. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły możliwości zaliczenia wydatków na nabycie przedmiotowych certyfikatów do kosztu, a także momentu rozpoznania kosztu w czasie. Organ podatkowy zgodził się z przedsiębiorstwem, że koszty nabycia żółtych certyfikatów stanowią koszt uzyskania przychodów i są potrącane w roku podatkowym wydania decyzji o unicestwieniu certyfikatów.
Agencja pracy tymczasowej nie musi naliczać PIT
Rzeczpospolita, 2018-07-11
Aleksandra Tarka
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyroku z dnia 14 czerwca 2018 r. (sygn. akt I SA/Po 352/18) stwierdził, że nieodpłatne lub częściowo odpłatne zapewnienie noclegów pracownikom tymczasowym oraz zleceniobiorcom, czy dofinansowanie udzielane w tym celu, nie jest przychodem z nieodpłatnych świadczeń. Sprawa dotyczyła agencji pracy tymczasowej, zapewniającej pracownikom tymczasowym i zleceniobiorcom zakwaterowanie w pobliżu miejsca zakładu pracy jej kontrahenta. Organ podatkowy uznał, że wartość noclegów zapewnianych nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie to dla pracowników tymczasowych – przychód ze stosunku pracy, a dla zleceniobiorców – przychód z działalności wykonywanej osobiście. WSA w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację wskazując, że zapewnienie zakwaterowania nie stanowi realnej korzyści majątkowej dla pracowników czy zleceniobiorców, lecz służy osiągnięciu celów pracodawcy.
Bez uszczerbku nie ma zwrotu podatku
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-07-11
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lipca 2018 r. (sygn. akt II FSK 1864/16) płatnik może ubiegać się o zwrot nadpłaty podatku wyłącznie w sytuacji, gdy pobór i wpłata podatku spowodowały uszczerbek majątku płatnika, a nie podatnika. W analizowanej sprawie spółka zatrudniała za granicą agentów handlowych, którzy pozyskiwali nowe kontrakty. Za świadczone usługi, spółka wypłacała agentom wynagrodzenie, potrącając im podatek u źródła. Okazało się, że podatek nie był należny, więc spółka chciała uzyskać zwrot nadpłaconego podatku. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że doszło do uszczuplenia majątku podatników, więc to oni a nie spółka są podmiotami uprawnionymi do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podzielił stanowisko spółki. Ostatecznie NSA przychylił się do stanowiska wyrażonego początkowo w interpretacji indywidualnej argumentując, że w przeciwnym razie mogłoby dojść do sytuacji, w której zarówno podatnik jak i płatnik złożyliby wniosek o stwierdzenie nadpłaty. W takim przypadku, nie byłoby jasne, komu przysługiwałby zwrot.
Nie ma dodatkowego PIT za pełny bak firmowego auta
Rzeczpospolita, 2018-07-12
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lipca 2018 r. (sygn. akt II FSK 1185/16), kwota ryczałtowego przychodu w PIT za używanie samochodu służbowego do celów prywatnych obejmuje także udostępnione pracownikowi paliwo. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, udostępniająca pracownikom samochody służbowe w celach prywatnych po pracy i w weekendy. Spółka uważała, że kwota zryczałtowanego przychodu z użytkowania samochodu służbowego obejmuje także paliwo. Organ podatkowy uznał, że wartość paliwa wykorzystywanego prywatnie przez pracownika, a zatankowanego przez pracodawcę, stanowi dodatkowy przychód ze stosunku pracy. Ze stanowiskiem fiskusa nie zgodziły się sądy obu instancji. NSA podkreślił, że celem nowelizacji z 2015 r. miało być uproszczenie rozliczeń podatkowych i wyeliminowanie niejasności oraz ryzyka podatkowego przy udostępnianiu pracownikom samochodu służbowego dla celów prywatnych.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2018 (sygn. akt I FSK 1431/16)
W stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. zaległością podatkową w rozumieniu art. 105b ust. 1 w związku z ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) były tylko takie zaległości, które wynikały z braku zapłaty podatku w związku z dokonaniem dostaw towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do tej ustawy, a więc zaległości w podatku VAT; nie mogły nimi być zaległości podatkowe wykraczające poza normatywnie określone przeznaczenie kaucji, czyli w innych podatkach stanowiących dochód budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego (gminy).
Wyrok NSA z dnia 20 czerwca 2018 r. (sygn. akt I FSK 1264/16)
Zgodnie z art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.), w przypadku gdy zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, a podatnik korzysta z prawa do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres (tzw. pośredni zwrot różnicy podatku) zwrot ten przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił ten zwrot, tzn. podatnik dokonał jego rozliczenia w deklaracji za dany okres (miesiąc) w formie przeniesienia jej do rozliczenia w następnym okresie (miesiącu).