Fiskus pozwala w interpretacjach na samozatrudnienie
Rzeczpospolita, 2019-09-09, Przemysław Wojtasik
W ostatnio wydanych interpretacjach indywidualnych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że świadczenie usług wyłącznie dla jednego kontrahenta nie pozbawia prawa do opodatkowania dochodu przedsiębiorcy podatkiem liniowym. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.239.2019.2.MJ, Dyrektor KIS uznał, że przedsiębiorca, który współpracuje z jedynym kontrahentem i podporządkowuje się panującym w jego firmie regułom może rozliczać się podatkiem liniowym. We wniosku o wydanie interpretacji podatnik wskazał, że usługi mogą być świadczone w dowolnie wybranym przez niego miejscu, przy zachowaniu dyspozycyjności w godzinach 9-17, a ponadto przysługuje mu zwrot wydatków (samochód, telefon, służbowe wyjazdy), prawo do dni wolnych (z zachowaniem ekwiwalentu przy jego niewykorzystaniu) oraz wynagrodzenie za okres choroby do 6 miesięcy. Dodatkowo, zgodnie z interpretacją indywidualną, z dnia 7 czerwca 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.264.2019.1.MJ, świadczenie usług na rzecz byłego pracodawcy, a obecnego klienta, w dowolnym miejscu i w dowolnym czasie, nie spowoduje utraty prawa do tego sposobu opodatkowania.
Obniżenie wkładu to nie wystąpienie ze spółki
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-09-09, Magdalena Majkowska
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 sierpnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Po 427/19) komandytariusz, który otrzymał środki pieniężne z tytułu częściowego wycofania wkładu ze spółki komandytowej, nie płaci PIT od uzyskanych w ten sposób środków pieniężnych. WSA uchylił niekorzystną dla podatnika interpretację indywidualną, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że częściowa wypłata wkładu ze spółki komandytowej nie będzie neutralna podatkowo w podatku dochodowym od osób fizycznych. Sąd argumentował, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołują się wyłącznie do całkowitego wycofania się komandytariusza ze spółki, więc przepisów tych nie można rozszerzać do przypadku częściowego wycofania wkładu. Otrzymanie środków pieniężnych poprzez zmniejszenie wartości wkładu przez komandytariusza jest neutralne na gruncie PIT, a ewentualne skutki podatkowe powstają w przypadku całkowitego wyjścia ze spółki komandytowej lub w sytuacji likwidacji spółki.
Strata jest przeszkodą do zwolnienia z obowiązku dokumentacyjnego
Rzeczpospolita, 2019-09-09, Aneta Grzyb
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 sierpnia 2019 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.260.2019.1.MS, poniesienie przez podatnika straty, niezależnie od przypisanego źródła przychodu, nie pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z obowiązku przygotowania lokalnej dokumentacji cen transferowych. Wniosek dotyczył spółki, która świadczy usługi w zakresie realizacji inwestycji telekomunikacyjnych. Podmiot dokonuje zarówno transakcji sprzedażowych, jak i zakupowych z podmiotem ze swojej grupy kapitałowej. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły wpływu poniesionej straty podatkowej na możliwość zwolnienia z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych. Jak wskazała spółka, poniosła ona stratę z innego źródła dochodów niż to, do którego przypisany jest dochód ze zrealizowanej transakcji. W ocenie podatnika, poniesienie takiej straty nie wyklucza go z możliwości skorzystania ze zwolnienia z obowiązku dokumentacyjnego. Dyrektor KIS nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy. Oznacza to, że poniesienie straty podatkowej, niezależnie od jej źródła, stanowi wyłączenie dla zwolnienia z konieczności przygotowania dokumentacji cen transferowych.
Zamiar rozbiórki nie wpływa na VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-09-09, Łukasz Zalewski
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wyroku z dnia 4 września 2019 r. (sygn. akt C-71/18) orzekł, iż sprzedaż działki wraz z budynkiem, który jest przeznaczony do rozbiórki, nie stanowi transakcji opodatkowanej VAT jako zbycie terenu niezabudowanego. Przypadek dotyczył duńskiej spółki, która będąc deweloperem budującym mieszkania, w kooperacji z organizacją budownictwa socjalnego zakupiła działkę z budynkiem, a następnie odsprzedała ją organizacji, by jako deweloper rozebrać budynek i wybudować na niej nowe budynki mieszkalne. Spółka twierdziła, że obie transakcje stanowią dostawę starego budynku i są zwolnione z VAT. Po tym jak duńskie organy podatkowe nie zgodziły się ze stanowiskiem spółki, twierdząc że opisane transakcje są opodatkowane VAT, skierowano sprawę do TSUE, który potwierdził stanowisko spółki. TSUE argumentował zwolnienie tych transakcji z VAT powstaniem obiektywnych przesłanek, takich jak cel gospodarczy sprzedawcy i nabywcy nieruchomości (rozbiórka budynku) czy stan zaawansowania prac rozbiórkowych dokonanych przez sprzedającego w dniu dostawy działki z budynkiem (budynek był użytkowany zgodnie z przeznaczeniem w momencie przeprowadzania obu transakcji).
Wpływ na konto nie przesądza o daninie
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-09-10, Patrycja Dudek
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 22 sierpnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Łd 99/19) stwierdził, iż PCC z tytułu tzw. depozytu nieprawidłowego można pobrać tylko w sytuacji, gdy organ podatkowy udowodni, że osoba otrzymująca pieniądze na prywatne konto mogła nimi swobodnie dysponować. W rozpoznanej sprawie fiskus powziął informację, że na prywatny rachunek bankowy podatnika trafiały wysokie kwoty pieniężne, które pozostawały w jego posiadaniu i w konsekwencji organ nałożył podatek według stawki 2%. Podatnik nie zgodził się z powyższą decyzją i w skardze argumentował, że kwoty pieniężne trafiały do niego wyłącznie w celach służbowych – pracując na stanowisku kierowniczym był odpowiedzialny za wypłatę gotówki do kasjerów. Podatnik wyjaśniał, że pieniądze pracodawcy trafiały na jego konto prywatne, gdyż bank pracodawcy pobierał wysoką prowizję za wypłatę gotówki. Sąd przychylił się do stanowiska podatnika stwierdzając, że organ podatkowy nie udowodnił wykorzystania pieniędzy do własnych celów, a w takim przypadku nie można mówić o powstaniu depozytu nieprawidłowego.
Działania społecznie użyteczne z korzyścią w VAT
Rzeczpospolita, 2019-09-11, Aleksandra Tarka
Jak wynika z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 września 2019 r., sygn. akt I FSK 1024/17, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT z tytułu wydatków związanych z budową wizerunku odpowiedzialnego społecznie przedsiębiorcy. Sprawa dotyczyła spółki, która w ramach realizacji strategii marketingowej zamierza popularyzować działalność społecznie użyteczną. Wątpliwości podatnika dotyczyły możliwości odliczenia VAT od nabywanych towarów i usług w związku z planowaną działalnością. W ocenie spółki takie rozliczenie jest prawidłowe, bowiem wydatki ponoszone charakteryzuje pośredni związek z czynnościami opodatkowanymi. Z takim stanowiskiem nie zgodził się jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie. Sprawa trafiła do NSA, który przyznał rację podatnikowi potwierdzając, iż w opisywanej sprawie planowana działalność mieści się w katalogu czynności związanych z działalnością marketingową. Zgodnie z wyrokiem, działania społecznie użyteczne kształtują wizerunek przedsiębiorcy oraz pośrednio wpływają na podstawową działalność podmiotu. Pozwala to zatem na odliczenie VAT przez spółkę w ramach kosztów ogólnych.
Fiskus może kwestionować stare korzyści
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-09-11, Agnieszka Pokojska
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 sierpnia 2019 r. (sygn. akt I FSK 1434/17) potwierdził, iż klauzulę nadużycia prawa w VAT można stosować do zdarzeń zaistniałych przed momentem wprowadzenia jej w życie. Sąd orzekł w sprawie podatnika, który w latach 2011 – 2012 sprzedawał towary w zestawach (np. kawa z ciastkiem) objęte różnymi stawkami VAT w taki sposób, że cena towaru objętego stawką 23% była zaniżona, a cena towaru objętego stawkę 8% zawyżona. Organy podatkowe, sąd pierwszej instancji, a następnie NSA uznały, że tego typu zestawy stanowią świadczenie kompleksowe opodatkowane stawką 23%. NSA uznał dopuszczalność zastosowania klauzuli nadużycia prawa w podatku VAT mimo, że podatnik dokonywał sprzedaży zestawów towarów przed wprowadzeniem jej do polskiego systemu prawnego.
Fiskus musi się postarać żeby zakwestionować odliczenie
Rzeczpospolita, 2019-09-11, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 148/19, brak dokładnego ustalenia stanu faktycznego oraz przeprowadzenia wyczerpującej oceny przez organy podatkowe nie powinien prowadzić do zakwestionowania odliczenia VAT naliczonego. Sprawa dotyczyła podatnika, który w ocenie fiskusa dokonywał fikcyjnych transakcji oraz nie posiadał warunków do prowadzenia zadeklarowanej działalności. W wyniku kontroli podatkowej stwierdzono, iż podmiot dokonał oszustwa polegającego na wystawianiu tzw. pustych faktur kosztowych. Rozstrzygnięcie organu zostało zaskarżonego przez podatnika, który zarzucił organowi zbyt pobieżne zgromadzenie danych i informacji o stanie faktycznym. Sprawę ocenił WSA w Łodzi, potwierdzając częściowo stanowisko przedsiębiorcy. Jak wynika z orzeczenia, nieprecyzyjne ustalenia fiskusa nie mogą stanowić uzasadnienia prezentowanego stanowiska. W ocenie WSA, pobieżne ustalenia organu w oparciu o informacje o braku rachunków bankowych, realizowaniu płatności gotówką, a także o braku kontaktu ze stroną, bądź braku informacji o pobycie podatnika we wskazanej lokalizacji nie stanowią wystarczającego dowodu na fikcyjność transakcji. Oznacza to, iż brak rzetelnych ustaleń organu powoduje naruszenie zasad postępowania podatkowego.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 1 sierpnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 2743/17)
Na podstawie art. 14b § 1 oraz art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), przedstawienie we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego adekwatnych do sprawy przepisów prawa jest niezbędne – w takim zakresie, w jakim jest to potrzebne do zgodnego z prawem załatwienia sprawy interpretacyjnej.
Wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 2724/17)
Wartość ponoszonych przez dającego zlecenie w ramach umowy zawieranej na podstawie art. 734 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, ze. zm.) kosztów zakwaterowania oraz dowozu do miejsca wykonywania pracy dla zleceniobiorców stanowi podlegający opodatkowaniu przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.,) ze źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 8 lit. a tej ustawy.