Faktura przedwcześnie wystawiona nie jest „pusta”
Rzeczpospolita, 2021-05-10, Kinga Piotrowska
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 28 stycznia 2021 r., sygn. akt I SA/PO 410/20 wystawienie faktury wcześniej niż 30 dni przed datą zapłaty zaliczki nie powoduje ryzyka uszczuplenia należności publicznoprawnych, ponieważ dopóki u sprzedawcy nie powstanie obowiązek podatkowy, czyli nie otrzyma on zaliczki, nabywca nie odliczy VAT naliczonego z takiego dokumentu. W sprawie chodziło o firmę, która zgodnie z zawartymi umowami ma obowiązek zapłaty zaliczki przed dostawą towaru lub wykonaniem na jej rzecz usługi. Spółka nie wyklucza, że mogą zaistnieć sytuacje, w których zapłata zaliczki nastąpi po upływie ustalonego terminu. Spółka dopuszcza również możliwość udokumentowania przez sprzedawcę zaliczki po upływie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ją otrzymał. Podatnik uważał, że będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej wcześniej niż 30 dni przed otrzymaniem zaliczki. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe, gdyż w jego opinii w sytuacji, gdy wystawca nie skoryguje faktury wystawionej z naruszeniem terminów, to taka faktura jest fakturą „pustą” i nie daje prawa do odliczenia wykazanego na niej podatku naliczonego. Spółka nie zgodziła się z tym stanowiskiem i przed sądem wygrała.
Czy opłata za wycofanie się z kontraktu może być podatkowym kosztem
Rzeczpospolita, 2021-05-10, Kinga Piotrowska
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 listopada 2020 r. (II FSK 1920/18) orzekł, iż dodatkowe wynagrodzenie zapłacone zarządzającemu za wcześniejsze rozwiązanie umowy zarządzania centrum handlowym nie może zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, gdyż nie zostało poniesione w celu osiągnięcia (zachowania czy też zabezpieczenia) źródła przychodów. Spółka prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. wynajmowanie lokali użytkowych w galeriach handlowych. Na potrzeby prowadzonej działalności spółka zawarła z podmiotem powiązanym umowę zarządzania aktywem w postaci centrum handlowego (centrum). Wynagrodzenie podmiotu powiązanego było uzależnione od rentowności centrum. W związku z planowaną sprzedażą centrum strony zawarły porozumienie w zakresie wcześniejszego rozwiązania umowy o zarządzanie. Strony ustaliły, że z tego tytułu, zarządzającemu będzie przysługiwać dodatkowe wynagrodzenie. W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej taki wydatek nie jest kosztem podatkowym. Spółka wniosła skargę na tę interpretację do WSA w Warszawie i wygrała, jednak ostatecznie po wniesieniu skargi kasacyjnej NSA stanął po stronie organu.
Do którego źródła przychodu zaliczyć umorzenie pożyczki
Rzeczpospolita, 2021-05-10, Joanna Wójcik Mariusz Kułagowski
29 marca 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację, sygn. 0114-KDIP2-2.4010. 356.2020.2.SP, zgodnie z którą kwalifikacja przychodu wynikającego ze zwolnienia z długu z tytułu otrzymanej pożyczki i naliczonych od niej odsetek zależy od tego, czy została ona udzielona na finansowanie operacyjnej działalności gospodarczej, czy na cele kapitałowe. W konsekwencji zarówno umorzenie kwoty głównej pożyczki (w części, w jakiej pożyczka została przeznaczona na nabycie lub objęcie akcji w spółkach zależnych), jak również naliczonych odsetek od tej pożyczki, powinno skutkować dla dłużnika (będącego polską spółką) koniecznością rozpoznania przychodu z zysków kapitałowych. W analizowanej interpretacji argumentowano, że skoro pożyczka została otrzymana w celu przyszłego osiągnięcia przychodów z zysków kapitałowych, to przychody z tytułu jej umorzenia powinny podzielić kwalifikację podatkową przychodów związanych z przychodami z udziałów (akcji).
Opłata motywacyjna może być kosztem
Rzeczpospolita, 2021-05-10, Wioleta Kosińska
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 21 lutego 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.605. 2019.1.AP potwierdził, iż co do zasady przekazanie opłaty motywacyjnej na rzecz kontrahenta pozwala podatnikowi rozpocząć/przedłużyć współpracę z kontrahentem i w konsekwencji uzyskiwać przychody ze sprzedaży towarów lub świadczenia usług na rzecz danego kontrahenta. Tym samym opłata ta przyczynia się do zwiększenia sprzedaży i przychodów. Dzięki poniesieniu opłaty podatnik może wykonywać dany kontrakt, tj. sprzedawać towary lub świadczyć usługi na rzecz danego podmiotu, co jest potencjalnym źródłem przyszłych przychodów podatnika z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, brak opłaty motywacyjnej z tytułu zawarcia umowy mógłby skutkować utratą danego kontrahenta, jeśli podjąłby współpracę z innym dostawcą. W konsekwencji, z uwagi na związek opłaty motywacyjnej z możliwością uzyskiwania przychodów z tytułu realizacji zawartej umowy, Dyrektor KIS uznał, że będzie ona stanowić koszt uzyskania przychodu.
Usługi finansowe nabywane od podmiotu powiązanego są limitowane
Rzeczpospolita, 2021-05-10, Aleksandra Jackowska
Jak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej 10 marca 2021 r. przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114- KDIP2-2.4010.63.2021.1.RK, świadczone przez podmiot powiązany usługi wsparcia w przygotowaniu i analizie budżetów, biznes-planów i prognoz, pomoc w ustalaniu opłacalności projektów czy wsparcie w zarządzaniu środkami pieniężnymi spełniają definicję usług doradczych. Polska spółka należąca do międzynarodowej grupy prowadzi działalność, w ramach której świadczy m.in. usługi księgowo – rachunkowe, doradztwa podatkowego oraz wykonuje czynności rewizji finansowej. Jeden z podmiotów powiązanych ze spółką świadczy na jej rzecz usługi wsparcia operacyjnego, w tym usługi księgowe, finansowe, HR, prawne, zarządzania ryzykiem, marketingowe oraz zarządzania. Spółka chciała potwierdzić, czy koszty nabywanych przez nią usług będą limitowane zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym. Zdaniem spółki wszelkie wydatki ponoszone na nabycie usług finansowych w całości powinny stanowić koszt uzyskania przychodu. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Fiskus nie odpuszcza w sprawie brytyjskiego VAT
Gazeta Prawna, 2021-05-11, Mariusz Szulc
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP2.4010.418.2020.2.J podatek od towarów i usług nakładany w Wielkiej Brytanii powinien być przychodem i kosztem jego uzyskania u polskiego sprzedawcy. Od 1 stycznia 2021 r. brytyjski VAT należy bowiem traktować jak podatek pozaunijny. Pytanie zadała spółka zajmująca się sprzedażą produktów kosmetycznych i fryzjerskich, m.in. do Wielkiej Brytanii. Spółka podkreśliła, że po 31 grudnia 2020 r. brytyjski podatek jest nadal oparty na rozwiązaniach unijnych. Wskazała, że nie jest on dla niej również przysporzeniem majątkowym, ponieważ musi się ona rozliczyć z niego w tamtejszym urzędzie skarbowym. Dyrektor KIS stwierdził jednak, że skoro Wielka Brytania nie jest już państwem członkowskim UE, to i tamtejszy VAT nie może być traktowany jak unijny.
Prawo nie zabrania wstecznego obniżania amortyzacji
Rzeczpospolita, 2021-05-12, Aleksandra Tarka
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim z 25 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Go 32/21 orzekł, iż przepisy nie zabraniają zmiany stawek amortyzacyjnych w odniesieniu zarówno do przyszłych, jak i przeszłych rozliczeń podatkowych. Podatnicy mogą je zmieniać w dowolnym momencie, także za okres, w którym wskutek ponoszenia straty, odpisy amortyzacyjne nie wpływały na wysokość zobowiązania. Spółka wystąpiła o potwierdzenie czy niezależnie od stawek amortyzacji stosowanych w trakcie poprzednich lat ma prawo do zastosowania wstecz stawki obniżonej do dowolnej wysokości dla wybranych lub wszystkich środków trwałych. Chodziło o takie środki trwałe, które już podlegają amortyzacji według metody liniowej. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zaakceptował takiego rozwiązania. Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała.
Galeria musi pilnować zajętości parkingu
Rzeczpospolita, 2021-05-13, Aleksandra Tarka
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę właściciela centrum handlowego, który spierał się z fiskusem o opodatkowanie parkingu (sygn. akt: I SA/Gl 284/21). Zdaniem Sądu, w kalkulacji tzw. podatku od budynków jako parking należy ująć powierzchnię wynajętą także na kilka godzin w danym miesiącu, jeżeli była objęta umową najmu na pierwszy dzień miesiąca. W sprawie chodziło o minimalny podatek dochodowy dla podatników posiadających nieruchomości komercyjne o znacznej wartości. Z wnioskiem o interpretację wystąpił właściciel galerii handlowej, którą wraz z wielopoziomowym parkingiem w 2010 r. wprowadzono do ewidencji środków trwałych. Ponieważ spółka wynajmuje także miejsca parkingowe galerii, chciała się upewnić, jak prawidłowo ustalić przychód z parkingu. Zdaniem fiskusa za moment obliczenia proporcji nie można uznać „szczytu zajętości parkingu w pierwszym dniu każdego miesiąca”. Powinnością podatnika jest ujęcie w ewidencji wynajęcia któregokolwiek z miejsc parkingowych nawet na godzinę w trakcie miesiąca.