Fiskus nie nałoży CIT za brak pensji
Rzeczpospolita, 2022-07-11, Przemysław Wojtasik
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wyroku z 24 stycznia 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010. 543.2021.1.AP uznał, iż spółka nie ma przychodu z nieodpłatnych świadczeń z tego powodu, że nie przyznała wynagrodzenia członkowi zarządu. Z pytaniem do fiskusa wystąpiła spółka z o.o., której jedynym wspólnikiem jest fundusz działający na rzecz dużych firm z sektorów strategicznych dla polskiej gospodarki. Fundusz jest zarządzany przez podmiot zewnętrzny. Ten z kolei zawarł umowę o zarządzanie ze spółką Skarbu Państwa. Ta spółka jest jedynym akcjonariuszem zarządcy, a także posiada certyfikaty inwestycyjne funduszu. Otrzymuje też wynagrodzenie od zarządcy. W celu zapewnienia właściwego nadzoru nad działalnością spółki z o.o., w skład jej zarządu wchodzi osoba zatrudniona jednocześnie na podstawie umowy o pracę w spółce Skarbu Państwa. Jest ona też zobowiązana do reprezentowania funduszu w organach przedsiębiorstw, w których jest inwestorem. Członek zarządu spółki z o.o. nie otrzymuje od niej wynagrodzenia z tytułu pełnienia tej funkcji. Dostaje za to pensję od spółki Skarbu Państwa. Spółka zadała pytanie czy wykonywanie funkcji członka zarządu bez wynagrodzenia powoduje, że spółka uzyskuje przychód z nieodpłatnych świadczeń, który należy opodatkować. W jej opinii nie. Fiskus się z tym zgodził.
Rodzaj wkładu do spółki cichej decyduje o opodatkowaniu VAT
Rzeczpospolita, 2022-07-11, Karol Wadełek
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2022 r., sygn. KIS0111-KDIB3-1.4012.959.2021.2.ICZ uznał, iż wkłady pieniężne wniesione do spółki cichej nie podlegają opodatkowaniu VAT, natomiast know-how będzie opodatkowany jako odpłatne świadczenie usług. Podatnik prowadził działalność gospodarczą polegającą na windykacji wierzytelności własnych oraz nabytych. W celu zwiększenia efektywności podatnik zamierzał zawrzeć z dwoma osobami fizycznymi umowę tzw. spółki cichej. W wyniku zawarcia umowy spółki cichej działalność gospodarcza byłaby prowadzona przez podatnika, który finalizowałby przedsięwzięcia windykacyjne, w tym w szczególności byłby stroną wszelkich umów związanych z windykacją wierzytelności. Obowiązkiem partnerów w zakresie zawartej umowy byłoby wniesienie wkładów pieniężnych oraz know-how. Ze względu na brak możliwości ustalenia wartości aportu nie zostałaby ona określona w umowie. Poza wniesieniem wkładu partnerzy nie dokonywaliby żadnych dodatkowych świadczeń na poczet realizacji umowy. Nie przysługiwałyby im również prawa majątkowe oraz niemajątkowe. W zamian za wniesiony wkład partnerzy uzyskaliby jedynie udział w zyskach z działalności gospodarczej podatnika osiągniętych ze wspólnego przedsięwzięcia. Partnerzy nie uczestniczyliby jednak w ewentualnych stratach, jak również nie ponosiliby odpowiedzialności za jakiekolwiek zobowiązania przedsiębiorstwa podatnika. Podatnik spytał czy w opisanej sytuacji zawarcie umowy spółki cichej, w tym wniesienie wkładów, będzie opodatkowane VAT.
Niespłacone zobowiązania likwidowanej spółki nie są przychodem
Rzeczpospolita, 2022-07-11, Barbara Lorenz
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 11 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.2.2022.1.DD uznał, iż niespłacone zobowiązania pozostałe w spółce na dzień zakończenia jej likwidacji i wykreślenia z KRS nie stanowią realnego przysporzenia dla likwidowanej spółki. W związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością znajdującą się w procesie likwidacji. W związku z tym, że spółka nie posiada aktywów trwałych ani istotnego majątku, a jedynie niewielkie środki pieniężne pozwalające na pokrycie bieżących wydatków istnieje duże prawdopodobieństwo, że środki gromadzone przez likwidatora nie wystarczą na pokrycie zobowiązań wobec podmiotów powiązanych.
Spółka zadała pytanie, czy wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań, które pozostaną w spółce na dzień zakończenia jej likwidacji i wykreślenia z KRS będzie stanowić dla niej przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zdaniem spółki przychód taki nie powstanie. Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.
Podwójne opodatkowanie transakcji łańcuchowych jest wykluczone
Gazeta Prawna, 2022-07-11, Łukasz Zalewski
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 7 lipca 2022 r. wydał wyrok w sprawie C-696/20, zgodnie z którym Polska nie może nałożyć sankcyjnego VAT, jeżeli transakcja łańcuchowa nie jest elementem oszustwa podatkowego, a podatek został już zapłacony przez wystawcę faktury. Sprawa, którą rozstrzygnął TSUE, dotyczyła holenderskiej spółki, pośrednika handlowego, która posiadała polski numer VAT. Używała go do tego, by kupować towar w Polsce od jednego dostawcy. Następnie odsprzedawała ten sam towar podmiotom z innych krajów Unii Europejskiej. W praktyce towar trafiał docelowo do unijnego kontrahenta albo był dalej odsprzedawany jeszcze innym podmiotom z UE. Formalnie jednak wysyłał go ostatecznym nabywcom pierwotny polski dostawca, a nie spółka holenderska. Polski dostawca wystawiał holenderskiej spółce faktury z 23-proc. VAT. Ta z kolei odliczała go, ujmując go w deklaracji jako podatek naliczony. Sama natomiast deklarowała wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Polski. Podatek rozliczali w swoich krajach unijni nabywcy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Polski fiskus zakwestionował te rozliczenia. Stwierdził, że wewnątrzwspólnotową dostawą były już transakcje między polskim dostawcą a spółką holenderską. Skoro jednak obie firmy błędnie uznały, że to dostawa krajowa, to polski podmiot nie odzyska już wpłaconego do urzędu skarbowego VAT. Uznała zarazem, że transakcje między holenderską spółką a jej kontrahentami w UE w ogóle nie podlegały polskiemu VAT, ponieważ miejsce ich opodatkowania było za granicą. Z tego powodu polska skarbówka odmówiła spółce holenderskiej prawa do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez polskiego dostawcę. Stwierdziła, że podatek ten nie był związany z czynnościami opodatkowanymi w Polsce. Fiskus uznał ponadto, że skoro holenderska spółka posługiwała się polskim numerem VAT przy transakcjach, które zostały zakwalifikowane jako transakcje wewnątrzwspólnotowe, to powinna dodatkowo zapłacić w Polsce sankcyjny podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W konsekwencji spółka została obciążona VAT dwukrotnie, niezależnie od tego VAT od transakcji zapłacili unijni nabywcy towarów. Wojewódzki Sąd Administracyjny zgodził się z organami podatkowymi. Wątpliwości co do tego nabrał natomiast Naczelny Sąd Administracyjny i dlatego skierował pytanie do TSUE. TSUE orzekł, że posłużenie się przez polskiego dostawcę polskim numerem identyfikacyjnym VAT nie wyklucza wewnątrzwspólnotowego charakteru transakcji. TSUE nie zgodził się na podwójne opodatkowanie tej samej transakcji, bo było to niezgodne z zasadami proporcjonalności i neutralności podatkowej.
Wyburzony budynek nie ma związku z nową inwestycją
Gazeta Prawna, 2022-07-12, Mariusz Szulc, Katarzyna Jędrzejewska
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2022 r., sygn. akt II FSK 2978/19 strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego budynku jest, z chwilą jego wyburzenia, jednorazowym kosztem uzyskania przychodu, jeżeli budynek ten nie utracił przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności. Wyjaśnił, że w takiej sytuacji niezamortyzowana wartość starego budynku nie powiększa wartości początkowej nowego. Spytała o to spółka prowadząca działalność deweloperską, która wraz z podmiotem powiązanym była współużytkownikiem wieczystym dwóch działek oraz współwłaścicielem posadowionych na nich budynków i budowli. Na jednej z nich znajdował się budynek biurowy, który w obu spółkach był środkiem trwałym i podlegał amortyzacji podatkowej. Miał on jednak zostać wyburzony, by ustąpić miejsca nowemu budynkowi, który należałby wyłącznie do podmiotu powiązanego. Nie podjęto przy tym wiążącej decyzji, czy byłby on zakwalifikowany jako środek trwały tego podmiotu, czy zostałby sprzedany. Na drugiej działce miał powstać hotel, który należałby do spółki. W związku z tym oba podmioty złożyły do sądu wniosek o zniesienie współużytkowania wieczystego obu działek i współwłasności budynków. Spółka uważała, że jeśli nowy budynek zostałby uznany za środek trwały, to jego wartość początkowa mogłaby zostać powiększona o niezamortyzowaną wartość starego budynku. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że skoro strata z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego jest spowodowana zdarzeniem niezwiązanym ze zmianą rodzaju działalności, to powinna być uznana jednorazowo za koszt podatkowy. Wykładnię tę podzieliły sądy obu instancji.
Nie można skorygować odliczenia, gdy prawo do niego wygasło
Gazeta Prawna, 2022-07-14, Mariusz Szulc
7 lipca 2022 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej sygn. C-194/21 wydał wyrok, w którym stwierdził, iż przedsiębiorca, który nie potrącił VAT naliczonego w ustawowym terminie, nie może zrobić tego po latach, sięgając po przepis o korekcie wstępnego odliczenia. Wyjaśnił, że przepis ten może być stosowany wyłącznie, gdy istnieje prawo do odliczenia podatku, a nie gdy ono już wygasło. Wyrok dotyczył wprawdzie przepisów holenderskich, ale ma znaczenie również dla polskich przedsiębiorców.
Holandia, tak jak Polska, wprowadziła termin na odliczenie VAT naliczonego, ale spółka, której dotyczy wyrok TSUE, nie skorzystała z tego prawa. W 2006 r. kupiła ona 10 działek budowlanych, by zrealizować na nich inwestycję. Nie odliczyła VAT naliczonego. Planowała wybudować domki kempingowe wraz z dodatkową zabudową, a następnie sprzedać zagospodarowane nieruchomości. Zawarła nawet z kupującym umowę, która ostatecznie jednak nie została sfinalizowana ze względu na okoliczności gospodarcze. W 2013 r. spółka odsprzedała działki ich poprzedniemu właścicielowi i naliczyła VAT od ceny sprzedaży. Nie zadeklarowała jednak ani nie uiściła tego podatku. Dwa lata później fiskus wydał decyzję wymiarową i nakazał spółce wpłacić zaległy VAT. Ta zaskarżyła decyzję, twierdząc, że VAT należny powinien zostać pomniejszony o podatek naliczony przy transakcji z 2006 r. Przyzwolił na to holenderski sąd, ale tamtejszy minister finansów złożył skargę kasacyjną. Holenderski sąd najwyższy zawiesił postępowanie w tej sprawie i skierował pytanie prejudycjalne do unijnego trybunału. TSUE wyjaśnił jak powyżej.
Przekształcenie spółki osobowej jest z PCC
Gazeta Prawna, 2022-07-14, Agnieszka Pokojska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 lipca 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4014.1.2022.2.MZ przy przekształceniu spółki jawnej w komandytowo-akcyjną podatek od czynności cywilnoprawnych jest od wartości wszystkich wniesionych wkładów, a nie tylko od nadwyżki. Spytała o to spółka jawna, której cały majątek zostałby, w wyniku przekształcenia, przeznaczony na wkłady wspólników do spółki komandytowo-akcyjnej SKA. Tym samym dotychczasowe wkłady w spółce jawnej zostałyby przeznaczone na utworzenie kapitału zakładowego SKA, który pokryłby wartość nominalną akcji. Spółka chciała się upewnić, że przekształcenie nie będzie oznaczać dla niej obowiązku zapłaty PCC. Nie zgodził się z nią dyrektor KIS.
Skarbówka kwestionuje wydatki na obronę prezesa
Rzeczpospolita, 2022-07-15, Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0111-KDIB1-2.4010.150.2022.1.MZA spółka nie może rozliczyć w podatkowych kosztach honorarium kancelarii adwokackiej reprezentującej członków jej zarządu w sprawie o wyłudzenia VAT. O interpretację wystąpiła spółka z o.o. Prokuratura wszczęła postępowanie karne przeciwko jej prezesowi, członkom zarządu oraz właścicielowi. Sprawa dotyczy faktur za usługi budowlane od podwykonawców, między innymi właściciela, który prowadzi też jednoosobową działalność gospodarczą. Prokuratura stwierdziła, że nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Jej zdaniem są to puste faktury mające na celu wyłudzenia VAT lub naliczenie kosztów. Spółka twierdzi, że usługi zostały w całości wykonane, a inwestycja, którą prowadziła, zakończona. W celu obrony prezesa, członków zarządu i właściciela wynajęła kilka kancelarii prawnych, w tym adwokacką. Za swoje usługi kancelarie wystawiły faktury. Spółka zapytała, czy może je rozliczyć w podatkowych kosztach. W jej opinii tak. Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem.