Faktor nie jest pośrednikiem, jego przychodem jest nie tylko prowizja
Gazeta Prawna, 2021-12-13, Mariusz Szulc
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 592/19 orzekł, iż przychodem przedsiębiorcy świadczącego usługi faktoringu są nie tylko prowizja i odsetki, ale też wartość ściągniętej wierzytelności, którą nabył wcześniej od klienta. Chodziło o spółkę, która w ramach działalności gospodarczej kupowała wierzytelności o odroczonym terminie zapłaty. Następnie jako faktor próbowała je egzekwować. Z chwilą spłaty wierzytelności przez dłużnika spółka uwzględniała część odzyskanej kwoty na poczet środków przekazanych już faktorantowi oraz własnego wynagrodzenia. Pozostałą część wypłacała faktorantowi. W opinii spółki powinna ona płacić podatek dochodowy tylko od prowizji i odsetek. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z tym stanowiskiem. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zaakceptował stanowisko podatnika, jednak wyrok ten został uchylony przez NSA.
Kiedy spółka komandytowa może skorzystać z preferencji
Rzeczpospolita, 2021-12-13, Karolina Durbacz
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanej 10 listopada 2021 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.409.2021.2.DP, oceniając kryteria w zakresie możliwości opodatkowania stawką 9 proc., w zakresie bieżącego roku podatkowego spółka komandytowa będąca podatnikiem CIT od 1 maja br. powinna odwołać się do okresu od 1 maja do 31 grudnia 2021 r. Natomiast w odniesieniu do poprzedniego roku podatkowego powinna brać pod uwagę poprzedni rok obrotowy, tj. okres do 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca, spółka komandytowa stała się 1 maja 2021 r. podatnikiem CIT. W 2020 r. wartość przychodu ze sprzedaży wnioskodawcy nie przekroczyła wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 mln euro. W związku z uzyskaniem przez spółkę statusu podatnika CIT rok podatkowy spółki nie uległ wydłużeniu i pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W tak przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca chciał potwierdzić czy spółka komandytowa może w 2021 r. podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym na poziomie 9 proc. Organ uznał przedstawione stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.
Leasing znaków towarowych jest trzykrotnie obostrzony
Gazeta Prawna, 2021-12-14, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 636/19
ustawa o podatku dochodowym przewiduje trzy ograniczenia w zaliczaniu do kosztów podatkowych wydatków na część odsetkową raty leasingowej. Są one od siebie odrębne i niezależne. Sprawa dotyczyła spółki, która wytworzyła znak towarowy, a następnie zbyła go podmiotowi powiązanemu. Następnie podpisała z tym podmiotem umowę leasingu finansowego na ten sam znak. W efekcie spółka nadal korzysta z prawa ochronnego na znak towarowy, ale płaci kontrahentowi raty leasingowe, na które składa się część kapitałowa i odsetkowa. Część odsetkowa jest wynagrodzeniem dla finansującego, z kolei dla korzystającego kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne. We wniosku o interpretację spółka spytała, czy ograniczenia w zaliczaniu do kosztów podatkowych obejmują część odsetkową raty leasingowej, a więc tę, która stanowi zarazem koszt finansowania dłużnego, czyli podlega już ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Sama uważała, że część odsetkowa raty leasingowej nie może być wyłączona z kosztów na podstawie kilku przepisów. Nie zgodził się z nią Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zgodził się z organami. Potwierdził to również NSA.
Spółki tworzące PGK nie wiedzą jak rozliczać straty
Rzeczpospolita, 2021-12-13, Wioleta Kosińska
Zdaniem WSA w Warszawie przedstawiony w wyroku z 8 grudnia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1308/20 odliczanie strat spółki zostaje wstrzymane w przeddzień początku roku podatkowego PGK i następuje na nowo po upływie okresu obowiązywania umowy o utworzeniu grupy. Co innego mówią jednak organy podatkowe. W związku z zasadami funkcjonowania PGK, w szczególności z powstaniem okresu, w jakim spółki w związku z uczestnictwem w PGK nie funkcjonują jako odrębni podatnicy, powstały wątpliwości w zakresie sposobu rozliczania strat podatkowych spółek, które powstały w okresie przed przystąpieniem do umowy o PGK. Przepisy nie regulują bowiem wprost sytuacji spółki, która poniosła stratę przed przystąpieniem do PGK i chce odliczyć tę stratę od dochodu uzyskanego po ustaniu bytu PGK. Zdaniem organów podatkowych, prawo do rozliczenia strat podatkowych wykazanych przez spółkę przed utworzeniem PGK nie jest możliwe, jeżeli PGK istnieje dłużej niż pięć lat podatkowych.
Organy podatkowe łączą kwestię rozliczania strat spółek powstałych przed przystąpieniem do PGK z zasadami rozliczania CIT przez spółki tworzące uprzednio PGK w sytuacji wystąpienia przesłanek utraty przez PGK statusu podatnika. WSA w Warszawie wskazał jednak, że kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia omawianego sporu ma ustalenie, czy w trakcie trwania umowy PGK spółka ma jakąkolwiek możliwość rozliczania straty za okres sprzed powstania PGK oraz, czy w okresie trwania umowy PGK następują kolejne lata podatkowe tej spółki.
Fiskus musi interpretować przepisy o MDR
Gazeta Prawna, 2021-12-14, Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 grudnia 2021 r., sygn. akt III FSK 4548/21 orzekł, iż skoro przepisy o schematach podatkowych mogą być przedmiotem objaśnień podatkowych ministra finansów, to mogą być również przedmiotem interpretacji indywidualnych. Spółka, która wystąpiła o interpretację indywidualną, wyjaśniła, że prowadzi działalność wymagającą nawiązywania relacji biznesowych w różnych obszarach. Przez lata wypracowała pewne idee i pomysły, które powiela jako sprawdzony schemat działania. Spółka przeanalizowała swoje umowy, transakcje i zdarzenia gospodarcze i doszła do wniosku, że niektóre z nich mogą być uznane za schemat podatkowy. Chciała się upewnić, czy faktycznie tak będzie i czy musi w związku z tym informować o nich szefa Krajowej Administracji Skarbowej. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odmówił wydania interpretacji. Uznał, że przepisy o raportowaniu schematów podatkowych nie mogą być przedmiotem interpretacji, bo są to przepisy proceduralne. Nie dotyczą one bezpośrednio kwestii związanych z powstaniem obowiązku podatkowego spółki i nie mają wpływu na wysokość jej zobowiązania podatkowego. Nie zgodził się z tym WSA w Poznaniu. NSA podzielił tę wykładnię.
Opłata licencyjna może być kosztem bezpośrednim
Gazeta Prawna, 2021-12-15, Agnieszka Pokojska, Katarzyna Jędrzejewska
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 9 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.495.2021.1.NL potwierdził, iż koszty licencji od podmiotów powiązanych, bez której podatnik nie może produkować i sprzedawać towarów, nie podlegają limitowaniu. Z pytaniem wystąpiła spółka, która należy do międzynarodowej grupy kapitałowej i z jednym z podmiotów powiązanych zawarła umowę licencyjną na wytwarzanie i sprzedaż określonego towaru. Na mocy tej umowy spółka nabyła prawo do korzystania z praw własności intelektualnych, które obejmują wszelkie informacje i technologie. Licencjodawca pozostał jednak właścicielem wszystkich praw. Spółka chciała się upewnić, że opłata licencyjna będzie kosztem bezpośrednio związanym z wytworzeniem towaru w związku z czym nie miałoby tu zastosowania ograniczenie wskazane w przepisach o podatku dochodowym. Dyrektor KIS zgodził się z jej stanowiskiem.
To samo nie może być raz usługą, a raz towarem
Rzeczpospolita, 2021-12-15, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 10 listopada 2021 r., sygn. akt: I SA/Łd 645/21 wysokość stawki podatkowej w przypadku cesji praw i obowiązków z umowy deweloperskiej powinna być taka sama jak dla czynności finalnej czyli dostawy mieszkania. Spór w sprawie dotyczył wiążącej informacji stawkowej. Chodziło o cesję ogółu praw i obowiązków wynikających z umów deweloperskich. We wniosku o jej wydanie spółka stwierdziła, że takie umowy powinny być objęte 8 proc. stawką VAT, gdyż jej celem jest dostawa towaru w postaci prawa własności lokali mieszkalnych. Fiskus uważał jednak inaczej. W wiążącej informacji stawkowej z 2021 r. określił dla cesji ogółu praw i obowiązków wynikających z umów deweloperskich stawkę 23%. Uznał cesję za świadczenie usługi, argumentując, że w konsekwencji jej zawarcia spółka przenosi tylko prawo do zakupu lokalu a nie prawo do rozporządzania towarem. Ostatecznie sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który podzielił stanowisko spółki.