Odszkodowanie musi obejmować VAT
Gazeta Prawna, 2020-09-14, Michał Culepa
Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 11 września 2020 r., sygn. akt III CZP 90/19, leasingobiorca, który pokrył koszty naprawy uszkodzonego samochodu, ma otrzymać odszkodowanie od ubezpieczyciela z OC sprawcy obejmujące także VAT, jeżeli nie ma prawa do jego odliczenia. Sprawa dotyczyła spółki, która miała samochód w leasingu i odliczała 50% VAT z faktur wystawianych przez leasingodawcę. Zgodnie z postanowieniami umowy leasingu miała ona utrzymywać samochód w należytym stanie, dlatego po wypadku auto zostało naprawione, warsztat wystawił stosowne faktury, a spółka-leasingobiorca zgłosiła szkodę do ubezpieczyciela, u którego sprawca wypadku miał wykupioną polisę OC. Ubezpieczyciel zapłacił tylko kwotę netto, bez uwzględnienia VAT. Sprawa ostatecznie trafiła do sądu. Sąd drugiej instancji powziął wątpliwości i skierował pytanie prawne do Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy w odpowiedzi wydał uchwałę, w której stwierdził, że odszkodowanie z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC obejmuje także kwotę VAT w zakresie, w jakim leasingobiorca nie jest uprawniony do jego odliczenia.
Nie potrzeba wszystkich dokumentów, by zastosować zerową stawkę VAT
Rzeczpospolita, 2020-09-14, Monika Pogroszewska
W interpretacji indywidualnej o sygn. 0112-KDIL1-1.4012.51.2020.1.HW Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wytłumaczył, jakie warunki należy spełnić, aby zastosować stawkę VAT w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Sprawa dotyczyła spółki z branży cukierniczej, która jako podatnik wewnątrzwspólnotowy, sprzedaje swoje wyroby kontrahentom z UE. Spółka potwierdza dostawę dokumentami takimi jak m.in. faktura sprzedaży, dokumenty wysyłki lub transportu towarów (list przewozowy CMR podpisany przez nabywcę z datą i miejscem odbioru), dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za transport i za towar, zamówienie, w którym nabywca poinformował o swoim aktywnym numerze VAT-UE dla konkretnej transakcji; identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy oraz dokumentując rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu dostawy. Płatność dokonywana jest przelewem bankowym. Spółka zapytała, czy taka dokumentacja uprawnia ją do zastosowania stawki 0% VAT. Organ podatkowy, wydając pozytywną interpretację, stwierdził, że dla zastosowania stawki 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w ustawie. Sprzedawca powinien posiadać dowody, które łącznie potwierdzą wywiezienie z terytorium kraju i dostarczenie towarów do nabywcy z innego kraju UE.
Sekurytyzacja wierzytelności leasingowej nie musi pozbawiać przychodów i kosztów
Gazeta Prawna, 2020-09-15, Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 września 2020 r., sygn. akt II FSK 1286/18, przedsiębiorca, który zbywa na rzecz innego podmiotu część wierzytelności z tytułu leasingu bez przeniesienia na niego własności leasingowanego towaru, nadal będzie zaliczać opłaty wnoszone przez korzystającego do swoich przychodów, natomiast prawidłowo udokumentowane nieściągalne wierzytelności z tego tytułu będą za to jego kosztem podatkowym. Spółka planowała dokonać sekurytyzacji części swoich wierzytelności z tytułu leasingu operacyjnego i finansowego. Trafiłyby one do irlandzkiej spółki celowej specjalizującej się w nabywaniu długów i pozyskiwaniu finansowania przez emisję papierów wartościowych. Zagraniczny podmiot miał m.in. wyemitować obligacje, których zabezpieczeniem będą wierzytelności nabyte od polskiego podmiotu. Polska spółka pełniłaby funkcję „serwisera” w zakresie administrowania wierzytelnościami. Ściągnięte wierzytelności przekazywałaby w zamian za wynagrodzenie do ich nowego właściciela, czyli podmiotu z Irlandii. Niezależnie od przeniesienia wierzytelności w ramach sekurytyzacji spółka nadal byłaby stroną umów leasingu. We wniosku o interpretację spółka zapytała, czy nadal będzie mogła zaliczyć do kosztów wartość nieściągalnych wierzytelności, które zarachowała wcześniej jako swoje przychody. Dyrektor KIS nie zgodził się ze spółką, jednak sądy obu instancji przyznały jej rację.
Po udzieleniu pożyczki zwolnienie z VAT już nie przysługuje
Gazeta Prawna, 2020-09-16, Patrycja Dudek
W wyroku z 11 września 2020 r., sygn. akt I FSK 2030/17, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż usługi kupowane od zagranicznego kontrahenta są zwolnione z VAT w tej części, w jakiej zmierzają do udzielenia pożyczki. Nie dotyczy to usług polegających na obsłudze transakcji pożyczkowych, które już trwają. W sprawie chodziło o podmiot udzielający przez Internet krótkoterminowych pożyczek. Firma współpracuje z zagranicznym kontrahentem, który wykonuje na jej rzecz kompleksową usługę pośrednictwa finansowego. Jest to podmiot brytyjski, który nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, a działa poprzez swój oddział z siedzibą w Irlandii. Zajmuje się on pozyskiwaniem informacji na temat pożyczkobiorcy niezbędnych do przetworzenia wniosku pożyczkowego i udzielenia pożyczki, zatwierdzeniem wniosku, przygotowaniem umowy pożyczki i wysłaniem dokumentów do pożyczkobiorcy, udostępnieniem mu kwoty pożyczki, obliczeniem i naliczeniem odsetek, opłat i prowizji, obsługą rachunku bankowego, obsługą spłaty pożyczki, a także obsługą procedury zamknięcia pożyczki. Zdaniem wnioskodawcy, wszystkie te usługi składają się na kompleksowe świadczenie i w związku z tym ich import korzysta ze zwolnienia z VAT. Zarówno Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, jak i WSA wykluczyły taką możliwość. Dopiero NSA wyjaśnił, iż zwolnione z VAT są czynności polegające na: pozyskiwaniu informacji na temat pożyczkobiorcy niezbędnych do przetworzenia wniosku pożyczkowego i udzielenia pożyczki, zatwierdzeniu wniosku, przygotowaniu umowy pożyczki oraz wysłaniu dokumentów do pożyczkobiorcy. Wszystkie one zmierzają do pozyskania klienta i zawarcia umowy pożyczki.
Przepis o kosztach przy aporcie jest ułomny
Gazeta Prawna, 2020-09-16, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sadu Administracyjnego z 10 września 2020 r., sygn. akt II FSK 3012/19, podatnik, który dostał w aporcie wierzytelności, a następnie otrzymuje ich spłatę, nie może uznać za podatkowy koszt kwoty należności wynikającej z ksiąg podatkowych wnoszącego aport na dzień jego dokonania. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka należącą do grupy kapitałowej, w której doszło do restrukturyzacji. W innej spółce z grupy kapitałowej została wydzielona zorganizowana część przedsiębiorstwa (dział handlu hurtowego), która następnie została wniesiona przez tę spółkę do spółki pytającej. W efekcie wnioskodawca objął m.in. środki trwałe, umowy, a także wierzytelności za dostawy. W opinii spółki, spłata należności przez kontrahentów będzie dla niej przychodem, w związku z czym powinna móc rozpoznać również koszty jego uzyskania, a jako koszt przyjąć wartość należności wynikającą z ksiąg podatkowych na dzień dokonania aportu. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie zgodził się ze spółką. Także sądy obu instancji utrzymały w mocy niekorzystną dla spółki interpretację.
Przejęcie innej spółki jest jak wkład niepieniężny
Gazeta Prawna, 2020-09-16, Katarzyna Jędrzejewska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.303.2020.1.SG, przejęcie spółki jawnej przez spółkę z o.o. nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego. W interpretacji indywidualnej Dyrektor KIS potwierdził, że z podatkowego punktu widzenia połączenie spółki kapitałowej z osobową jest zbliżone do objęcia udziałów przez wspólników spółki osobowej w zamian za aport do spółki kapitałowej. Z gospodarczego punktu widzenia są to zdarzenia tożsame, bowiem ich celem jest wydanie wspólnikowi udziałów (akcji) w zamian za wniesiony przez niego majątek do spółki kapitałowej.
Dopłaty do prądu są jednak opodatkowane
Gazeta Prawna, 2020-09-17, Patrycja Dudek
W interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.261.2020.1.BS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż odbiorca końcowy musi zapłacić podatek od dofinansowania z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej. W wydanej interpretacji fiskus odniósł się do dofinansowania stanowiące pomoc de minimis, którego podstawę stanowi ustawa nowelizacja z 28 grudnia 2018 r. Wspomniana nowelizacja daje możliwość przedsiębiorcom, będącym końcowymi odbiorcami energii elektrycznej, zwrócenia się z wnioskiem o dofinansowanie za okres od 1 lipca 2019 r. wypłacane przez Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny w związku z wzrostem cen energii elektrycznej. W wydanej niedawno interpretacji fiskus podkreślił, że dofinansowanie nie stanowi nieodpłatnego świadczenia finansowanego lub współfinansowanego ze środków budżetu państwa, które jest objęte przepisem uznającym takie środki za wyłączone z przychodów podatkowych. Według wydanej interpretacji, podatek dochodowy powinny zapłacić także firmy energetyczne, które w ramach pomocy odzyskały różnicę ceny i rekompensaty.