Nie było odpłatnej usługi, nie będzie korzyści
Rzeczpospolita, 2019-07-15, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 czerwca 2019 r., sygn. akt I FSK 677/17, orzekł, że podatnik nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego od zakupu usług kancelarii prawnej nabytych w celu dochodzenia własnych, trudnych wierzytelności. Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka, która skupuje wierzytelności „trudne” po cenie niższej od ich wartości nominalnej, a następnie egzekwuje je we własnym imieniu i na własny rachunek. W celu dochodzenia wierzytelności spółka korzysta z usług kancelarii prawnej. Spółka uważała, że ma prawo odliczyć podatek naliczony, także z uwagi na fakt, że nabyła ona wierzytelność wraz z prawem do odliczenia VAT przysługującym wcześniej zbywcy. Ponadto spółka podkreśliła, że uzyskane środki przeznaczy na prowadzenie działalności, w związku z czym egzekucja wierzytelności będzie miała wpływ na obrót opodatkowany VAT. Z tym stanowiskiem nie zgodził się jednak organ podatkowy wskazując, że nabywanie przez spółkę we własnym imieniu i na własny rachunek wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, a zatem nie podlega opodatkowaniu VAT. Korzystanie przez spółkę z usług kancelarii prawnej w celu dochodzenia wierzytelności nie ma zatem związku z działalnością opodatkowaną, wobec czego spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przez kancelarię. Analogiczne stanowisko w sprawie zajęły sądy obu instancji.
Gdy mieszkanie zarabia na siebie, to też jest biznes
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-07-15, Magdalena Majkowska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lipca 2019 r. (nr 0115-KDIT3.4011.215.2019.1.AK), najem okazjonalny, krótkoterminowy, jednego mieszkania jest działalnością gospodarczą nawet, gdy jego celem jest pokrycie kosztów utrzymania lokalu. Sprawa dotyczyła podatnika zatrudnionego na umowę o pracę, który z uwagi na codzienne obowiązki nie miał czasu ani możliwości aby czynnie pozyskiwać najemców. W konsekwencji, mężczyzna zdecydował się wynajmować mieszkanie korzystając z portalu internetowego. Co do zasady umowy były zawierane z klientami za pośrednictwem portalu, zaś opłaty za wynajem uzyskiwane były bezpośrednio od najemców lub przy pomocy portalu. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły możliwości opodatkowania wynajmu lokalu jako najmu prywatnego. Zdaniem podatnika, najem ma charakter okazjonalny i nie spełnia warunków do uznania za działalność gospodarczą. Podatnik nie jest ponadto w stanie samodzielnie utrzymywać mieszkania w ciągłej gotowości do wynajęcia przez wzgląd na pracę zawodową. W konsekwencji, zdaniem wnioskodawcy, najem ten ma charakter prywatny, opodatkowany według 8,5% stawki ryczałtu ewidencjonowanego. Odmiennego zdania był Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który uznał, że opisany najem krótkoterminowy nosi znamiona usług związanych z zakwaterowaniem, do których można stosować stawkę ryczałtu 17%.
Nowe regulacje o cenach transferowych rewolucyjne dla PGK
Rzeczpospolita, 2019-07-15, Aleksandra Jackowska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 maja 2019 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.72.2019.1.SJ, od 1 stycznia 2019 r. progi wyznaczające obowiązek dokumentacyjny należy odnosić do poszczególnych spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej, a nie do całej grupy – będącej podatniczką podatku dochodowego. W przedmiotowej sprawie spółka dominująca, reprezentująca podatkową grupę kapitałową („PGK”), chciała uzyskać potwierdzenie, że zgodnie z przepisami, które weszły w życie z początkiem bieżącego roku, wszelakie obowiązki w zakresie cen transferowych ciążą obecnie na poszczególnych spółkach wchodzących w skład PGK, a nie na PGK. W rezultacie, każda z tych spółek powinna m.in. samodzielnie zidentyfikować czy wartość transakcji z podmiotami powiązanymi przekracza ustalone ustawowo progi dokumentacyjne, a jeżeli tak, to dokumentację sporządzić. Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za prawidłowe wskazując, że posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem odwołującym się do podmiotów powiązanych, a nie do podatnika, spowodowało, że to właśnie na członkach PGK, a nie samej PGK, ciążą wymogi związane z cenami transferowymi.
Płatności z tytułu leasingu operacyjnego nie są limitowane
Rzeczpospolita, 2019-07-15, Julia Duszczenko
Jak wynika z orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 1130/18, płatności z tytułu leasingu operacyjnego nie stanowią kosztów finansowania dłużnego, których zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu podlega ograniczeniu. Sprawa dotyczyła spółki, której podstawową działalnością jest świadczenie usług transportu kolejowego towarów. Spółka złożyła wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wyniku powstałych wątpliwości dotyczących podatkowych skutków zawartej umowy dzierżawy lokomotywy. Spółka wskazała, że na gruncie prawa podatkowego umowę należy klasyfikować jako leasing operacyjny, podczas gdy dla prawa bilansowego jest ona leasingiem finansowym. Tak więc, zdaniem wnioskodawczyni, wszelakie płatności dokonywane w związku z przedmiotową umową pozostają poza reżimem przepisów o limitowaniu kosztów finansowania dłużnego. Z takim stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor KIS, zdaniem którego, skoro przepis nie mówi o tym, do jakiego rodzaju leasingu się odwołuje, to dotyczy on obu. Po uwzględnieniu skargi spółki, WSA w Gdańsku uchylił wydaną interpretację. Jak zaznaczył WSA, limitowanie kosztów finansowania dłużnego dotyczy jedynie płatności z tytułu leasingu finansowego, który charakteryzuje podział raty leasingowej na część kapitałową i podlegającą ograniczeniu część odsetkową. W prezentowanym stanie faktycznym brak jest zatem podstawy do zastosowania przepisów dotyczących kosztów finansowania dłużnego.
Zwolniony z VAT nie musi mieć kilometrówki
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-07-17, Katarzyna Jędrzejewska
Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, podatnicy zwolnieni z VAT nie są zobowiązani do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w celu rozliczenia w kosztach uzyskania przychodu całej kwoty wydatków eksploatacyjnych. W najnowszych interpretacjach indywidualnych (m.in. nr 0114-KDIP3-1.4011.295.2019.2.MT) organ uznał, że w sytuacji, gdy podatnik nie musi prowadzić ewidencji, o której mowa w przepisach ustawy o VAT, to nie można wymagać, by prowadził ją dla celów podatku dochodowego. W konsekwencji, podatnicy zwolnieni z VAT mogą ujmować w kosztach całość wydatków związanych z eksploatacją i użytkowaniem auta. Warunkiem jest, by samochód osobowy był rzeczywiście wykorzystywany wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej.
Firma nie musiała kontynuować ograniczeń przywilejów
Rzeczpospolita, 2019-07-17, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 17 maja 2019 r., sygn. akt. II FSK 1547/17, orzekł, że obowiązujące do końca 2016 roku ograniczenie w zaliczaniu do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki – nie obowiązuje po przekształceniu spółki kapitałowej w spółkę osobową. Fiskus, w wydanej w 2015 r. interpretacji, powołując się na przepisy ordynacji podatkowej, stwierdził, że jeżeli ograniczenie w zakresie rozliczania kosztów miało zastosowanie do przekształcanej spółki, to będzie miało również zastosowanie do spółki powstałej w wyniku przekształcenia. Z taką wykładnią przepisów nie zgodziła się spółka, której rację przyznał sąd pierwszej instancji. Finalnie, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa twierdząc, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje kwestię sukcesji w zakresie amortyzacji środków trwałych, oraz że przepis ordynacji podatkowej, mówiący o wstąpieniu spółki osobowej we wszelkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej, nie znajduje zastosowania dla tego konkretnego zagadnienia. Ustawa o podatku dochodowym ogranicza bowiem wstąpienie w owe prawa i obowiązki w zakresie kontynuacji zasad amortyzacji do ściśle określonych przypadków. W ocenie NSA, przepisy nakazują spółce kontynuowanie zasad amortyzacji jedynie poprzez przejęcie wartości początkowej, metody amortyzacji oraz uwzględnienie dotychczasowej wysokości odpisów amortyzacyjnych.
Farmy wiatrowe znów przegrały
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-07-18, Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lipca 2019 r. (sygn. akt II FSK 3290/17), zwiększenie poziomu opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych nie stoi w sprzeczności z prawem unijnym. Sprawa dotyczyła spółki, będącej właściciel farmy wiatrowej. Zgodnie z przepisami obowiązującymi w 2017 r., spółka była zobowiązana płacić podatek od nieruchomości zarówno od części budowlanej, jak i technicznej elektrowni wiatrowej. Zdaniem skarżącej, Polska wprowadzając ww. przepisy naruszyła unijną dyrektywę w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (OZE). Zamiast bowiem promować energię ze źródeł odnawialnych, Polska obciążyła jej źródła wyższym podatkiem. Ponadto, w opinii spółki, naruszone zostały w ten sposób swobody traktatowe (wolnego handlu i przepływu towarów), gdyż wskutek wyższego podatku zmniejszył się popyt na części techniczne stosowane w turbinach wiatrowych. Sądy obu instancji odrzuciły podnoszone zarzuty. NSA wskazał, że dyrektywa OZE nie nakładała na Polskę obowiązku uprzywilejowania zielonej energii. W omawianym przypadku nie doszło również do naruszenia unijnych swobód.
MF wyjaśniło, jak stosować ulgę IP Box
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-07-18. Agnieszka Pokojska
15 lipca 2019 r. na stronie internetowej Ministerstwa Finansów opublikowane zostały objaśnienia dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych w ramach tzw. IP Box. Ulga ta polega na preferencyjnym opodatkowaniu według stawki 5% CIT dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (np. praw z rejestracji autorskich praw do programu komputerowego). Dotychczas podatnicy zastanawiali się czy ulgę IP Box będzie można łączyć z obowiązującą ulgą na działalność badawczo-rozwojową (B+R). Taka możliwość nie wynika bowiem bezpośrednio z przepisów. Minister Finansów w opublikowanych objaśnieniach wyjaśnił, że podatnicy mogą równocześnie stosować obie preferencje. Ulgę B+R można uwzględnić przy obliczaniu dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych, a IP Box – przy dochodach z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 2439/18)
Aby przyjąć, że w sprawie ma zastosowanie art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. należy zbadać, czy zarządca był posiadaczem w rozumieniu art. 336 k.c., jako inny podmiot, prowadzący działalność gospodarczą, któremu powierzono lokal mieszkalny z garażem do wynajmowania.
Wyrok NSA z dnia 6 lutego 2019 r. (sygn. akt I FSK 214/17)
Czynności związane z wykonaniem umowy komisu zakupu złota inwestycyjnego, którego zasadniczym celem jest przeniesienie prawa własności towaru (złota inwestycyjnego) przez komisanta na rzecz komitenta stanowią dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.) na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Taka dostawa towarów podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 122 ust. 1 u.p.t.u.