Darowizna jest bez VAT, gdy nie było prawa do odliczenia
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-10-15
Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 października 2018 r. (sygn. akt I FSK 1806/16) orzekł, że darowizna nieruchomości, w stosunku do której darczyńca nie posiadał prawa do odliczenia podatku będzie poza VAT. W przedmiotowej sprawie darczyńca nabył nieruchomość używaną, zwolnioną z opodatkowania. W trakcie jej użytkowania poniósł nakłady na modernizację, które nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Dokonując darowizny na rzecz brata przedsiębiorca uważał, że transakcja będzie zwolniona z VAT. Jednakże, zarówno Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach oraz sądy obu instancji zgodnie uznały, że przedmiotowa transakcja będzie poza VAT. Takie stanowisko wynika z faktu, że ani nabycie ani ulepszenie nieruchomości nie spowodowało, że darczyńca nabył prawo do odliczenia podatku.
Lepiej najpierw dzielić, a potem sprzedawać
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-10-15
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2018 r. (sygn. akt I FSK 1396/16) działka, w stosunku do której została wydana decyzja o warunkach zabudowy, a następnie została ona podzielona, nadal będzie posiadać charakter budowlany. W konsekwencji, sprzedaż wydzielonych gruntów będzie dostawą terenów budowlanych, opodatkowanych VAT. Sprawa dotyczyła podatnika, który posiadał działkę rolną, którą postanowił przeklasyfikować i wybudować na niej nieruchomości. Po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy zmienił zdanie – postanowił podzielić działkę i sprzedać wyodrębnione, mniejsze działki. Sądził, że nowoutworzone grunty będą zwolnione z VAT, jako tereny niezabudowane, inne niż budowlane. Nie potwierdził takiego stanowiska Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który argumentował, że skoro przed podziałem została wydana decyzja dla działki, to będzie miało to zastosowanie również dla działek już podzielonych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zgodził się z podatnikiem, aczkolwiek ostatecznie NSA wyraził odmienne zdanie stwierdzając, że dla celów podatkowych decyzja wydana dla działki przed podziałem wywiera skutki również dla każdej z działek wydzielonych w wyniku podziału.
Dopóki koszty przewyższają przychód, dopóty nie ma dochodu
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-10-15
Patrycja Dudek
Spółka skupująca wierzytelności zapłaci podatek dopiero, gdy uda jej się wyegzekwować należność w wyższej kwocie, niż kwota jaką za nią zapłaciła – wynika z orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3972/17). Innego zdania był Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Uważał on, że w sytuacji otrzymania ratalnej spłaty wierzytelności, spółka powinna płacić podatek od każdej raty, proporcjonalnie do ceny zapłaconej za przelew wierzytelności i jej nominalnej wartości. Firma uważała, że w momencie otrzymania części spłaty, może od razu zaliczyć ją do kosztów podatkowych w całości, aż do momentu, w którym wartość wpłat zrówna się kwotą zapłaconą za wierzytelność, odkupując wierzytelność. WSA przyznał rację firmie tłumacząc, że proponowany przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej sposób, jest nieadekwatny do przepisów ustaw podatkowych.
Honorarium przysługuje nie za czas, lecz za utwór
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-10-15
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 11 października 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 3775/17), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że można zastosować 50% koszty uzyskania przychodu, w stosunku do honorarium autorskiego, jeżeli z umowy wynika ile czasu pracownik poświęca na pracę twórczą, związaną z powstaniem utworu. Spółka, której pracownicy zajmują się m. in. projektowaniem i tworzeniem materiałów reklamowych oraz informacyjnych, postanowiła zastosować 50% koszty uzyskania przychodów w stosunku do przychodów z praw autorskich. Zapisy umowne przewidywały możliwość przeznaczenia do 80% czasu pracy na pracę twórczą. Dokładna proporcja miała wynikać z prowadzonej ewidencji czasu. Na tej podstawie miało być wypłacane wynagrodzenie. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, twierdził, że ustalony przez spółkę sposób rozliczeniowy nie pozwala określić wysokości wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do utworu. W związku z czym odmówił spółce prawa do korzystania z 50%. kosztów uzyskania przychodu. Sąd nie zgodził się z organem. Uznał, że podstawą wypłaty honorarium, z zastosowaniem 50%. kosztów uzyskania przychodów kluczowy jest czas poświęcony na wytworzenie utworu.
Auto służbowe staje się prywatnym i nie podlega PIT
Rzeczpospolita, 2018-10-16
Paweł Rochowicz
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 października 2018 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.435.2018.3.DJD), wycofanie samochodu osobowego z majątku spółki partnerskiej i przekazanie go na cele prywatne wspólników jest neutralne podatkowo. Z wnioskiem o interpretację wystąpili wspólnicy spółki partnerskiej, posiadający równe udziały w spółce, którzy zamierzali przekazać nieodpłatnie samochód osobowy będący środkiem trwałym spółki do majątku prywatnego wspólników. Po wycofaniu samochodu ze spółki rozważano dwa warianty udziałów we własności samochodu: udziały równe oraz udziały w relacji 95% do 5%. Wątpliwością wspólników było to, jaki wpływ na opodatkowanie będzie miał wybór drugiego wariantu udziału we własności samochodu. Dyrektor KIS wskazał, że nieodpłatne przekazanie samochodu do majątku prywatnego stanowi jego zbycie, niemniej spółka nie uzyska w tej sytuacji żadnej korzyści majątkowej. W efekcie organ potwierdził, że wycofanie samochodu ze spółki i przekazanie go na cele prywatne wspólników jest neutralne podatkowo zarówno dla spółki, jak i wspólników. Nie ma przy tym znaczenia w jaki sposób wspólnicy ustalą udziały w składniku majątku po jego wycofaniu ze spółki.
Supernadzór tak, ale zasadny
Rzeczpospolita, 2018-10-16
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 4 października 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim (sygn. akt I SA/Go 283/18) orzekł, iż organ podatkowy jest zobowiązany do przedstawienia przesłanek, jakimi kierował się podejmując decyzję o zarządzeniu konwoju towarów. W przedmiotowej sprawie fiskus zarządził konwój transportu paliwa do miejsca przeznaczenia, gdyż uznał, że przewóz tego rodzaju towaru związany jest ze zwiększonym ryzykiem. Spółka złożyła odwołanie od decyzji, a następnie wniosła skargę do WSA tłumacząc, że urzędnicy nie wykazali przesłanek uzasadniających zarządzenie konwoju towarów. Sąd uwzględnił skargę spółki wskazując, że zarządzając konwój towarów fiskus musi uzasadnić, czym się kierował i czy istnieją podstawy do jego zarządzenia. Zarządzenie konwoju jest jednym z instrumentów dających organom podatkowym gwarancję dostarczenia towaru o charakterze wrażliwym do miejsca przeznaczenia. Nie oznacza to jednak, że fiskus może stosować ten instrument dowolnie a nakładając na stronę dodatkowe obowiązki organ powinien wskazać jakie okoliczności wpłynęły na podjęcie takiego rozwiązania.
Racjonalność działań podatnika nie wynika z oceny fiskusa
Rzeczpospolita, 2018-10-17
Aleksandra Tarka
Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 września 2018 r. (sygn. akt I SA/Po 259/18), kary umowne wypłacane z tytułu odstąpienia od umowy najmu można zaliczyć do kosztów podatkowych. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się produkcją i handlem napojami spożywczymi, która w związku z prowadzoną działalnością otrzymuje oraz wypłaca różnego rodzaju kary umowne i odszkodowania. Spółka uważała, że ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych kary umowne z tytułu odstąpienia od umów najmu, ponieważ odstąpienie od nich umożliwi jej wystąpienie z niekorzystnych ekonomicznie stosunków gospodarczych lub pozwoli na zawarcie nowych umów, bardziej korzystnych. W wydanej interpretacji fiskus przyznał rację spółce jedynie w odniesieniu do sytuacji znalezienia korzystniejszej lokalizacji niż dotychczasowa. W ocenie organu, nie mogą być kosztem kary z tytułu wcześniejszego odstąpienia od umowy, jeśli powodem odstąpienia jest zmniejszenie straty ekonomicznej z prowadzonej tam działalności. Sprawa trafiła do WSA w Poznaniu, który nie podzielił stanowiska organu podatkowego. Zdaniem sądu w procesie działań gospodarczych przedsiębiorca dąży zarówno do maksymalizacji przychodów, jak i minimalizacji strat. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, gdy zapłata przez podatnika kary umownej podyktowana jest gospodarczo uzasadnioną, racjonalną decyzją biznesową można ją zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Fiasko inwestycji nie wyklucza odpisu VAT
Rzeczpospolita, 2018-10-18
Przemysław Wojtasik
W dniu 17 października 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sygn. akt C-249/17) orzekł, iż podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na niezrealizowaną inwestycję. Sprawa dotyczyła spółki Ryanair, która planowała przejęcie innego przewoźnika lotniczego, w wyniku czego poniosła znaczne koszty związane z doradztwem finansowym oraz innymi usługami. Przejęcie ostatecznie nie nastąpiło, a irlandzki fiskus zakwestionował prawo spółki do odliczenia VAT od faktur zakupowych. Spór trafił na wokandę TSUE, który uznał, że pomimo braku realizacji inwestycji spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na podjęcie przez nią czynności przygotowawczych, wyczerpujących znamiona zamiaru rozpoczęcia przez nią działalności gospodarczej, skutkującym uznaniem ją za podatnika VAT. Takie prawo daje jej powszechnie obowiązująca zasada neutralności VAT. Uzasadniając swoje stanowisko TSUE odniósł się również do przedmiotu prowadzenia działalności gospodarczej. Według Trybunału działalność spółek holdingowych, która polega wyłącznie na nabyciu i posiadaniu udziałów nie uprawnia do odliczenia podatku, w przeciwieństwie do tej samej działalności poszerzonej o usługi zarządzania. W przedmiotowej sprawie, poza nabyciem udziałów spółka miała świadczyć także usługi zarządzania, dlatego jej działania należy uznać za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów unijnych.
Wyrok NSA z dnia 10 maja 2018 r. (sygn. akt II FSK 1232/16)
Zawieszenie postępowania podatkowego na podstawie przepisu art. 201 § 1 pkt 2 ordynacji podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy organ prowadzący postępowanie podatkowe, jako organ czynnie legitymowany, występuje o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego do innego organu lub sądu.
Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2018 r. (sygn. akt II FSK 2315/16)
Wygaśnięcie zobowiązania podatkowego wskutek przeniesienia własności rzeczy lub prawa majątkowego w trybie przewidzianym w art. 59 § 1 pkt 6 O.p. nie wyklucza możliwości powstania nadpłaty w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 O.p.