Bez znajomości tożsamości podatnika nie można pobrać WHT
Rzeczpospolita, 2020-03-16, Aleksander Włazałek
Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1276/19, podmiot wypłacający należności, które stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem u źródła, nie jest zobowiązany do jego poboru w przypadku braku możliwości zweryfikowania tożsamości odbiorcy należności. Sprawa dotyczyła instytucji finansowej, która pozyskuje środki w ramach finansowania dłużnego w formie emisji euroobligacji. Z uwagi na rozliczanie transakcji za pośrednictwem wyspecjalizowanych izb, spółka nie posiada informacji dotyczących tożsamości podmiotów otrzymujących wypłacane odsetki. W ocenie instytucji finansowej stanowi to podstawę braku powstania obowiązków właściwych dla płatnika podatku u źródła. Z takim stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, jednak WSA w Warszawie przyznał rację spółce. Zgodnie z orzeczeniem, w przypadku pobrania podatku u źródła przez płatnika, znajomość tożsamości podatnika jest obligatoryjna.
Fiskus może wygaszać porozumienia APA
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-03-16, Mariusz Szulc
Zgodnie z precedensowym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 marca 2020 r. (sygn. akt V SA/Wa 1424/19), uprzednie porozumienie cenowe (tzw. APA) nie chroni podatnika, który nie stosuje się do warunków ustalonych w tym porozumieniu. Zdaniem WSA, można wówczas uznać, że decyzja APA nigdy nie została wydana i nie przysługuje wynikająca z niej ochrona. Wyrok dotyczy tzw. starych APA w zakresie ustalenia cen transferowych pomiędzy podmiotami powiązanymi, ale może on być istotny także dla decyzji wydawanych na podstawie nowych przepisów. Przepisy ustawy z 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów zbiorowych dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych uprawniają Szefa Krajowej Administracji Skarbowej do stwierdzenia z urzędu wygaśnięcia porozumienia w przypadku jego niestosowania w okresie na jaki było zawarte. W przypadku wygaśnięcia APA, urząd będzie mógł podważyć dotychczasowe rozliczenia w grupie, jak również zobowiązać podatnika do stosowania limitu dotyczącego wydatków na usługi niematerialne od podmiotów powiązanych do wysokości 5% podatkowej EBITDA, gdy wydatki te przekroczą 3 000 000 PLN rocznie.
Gmina odliczy część VAT od usług prawnych
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-03-16, Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 marca 2020 r. (sygn. akt I FSK 1875/15) orzekł, że prawo do odliczenia VAT z faktur za nabywane usługi prawne przysługuje podatnikowi tylko w takim zakresie, w jakim nabywane usługi związane są z czynnościami opodatkowanymi. Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zwróciło się miasto, wskazując, że nabywane usługi prawne związane z reprezentacją w zakresie zwrotu VAT nie dotyczą czynności zwolnionych z VAT czy też pozostających poza VAT, a ich zakup jest związany wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi. Miasto powzięło wątpliwość, czy w takim przypadku jest uprawnione do pełnego odliczenia VAT z faktur za usługi prawne. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że nabywanych usług prawnych nie można przypisać wyłącznie do czynności opodatkowanych, dlatego w takim przypadku podatnik jest uprawniony do częściowego odliczenia VAT. Organ podkreślił, że miasto powinno każdorazowo ocenić charakter zakupionych usług i przez proporcję obliczyć w jakim zakresie odpowiadają one czynnościom opodatkowanym, zwolnionym i niepodlegającym VAT. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że miastu przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT z przedmiotowych faktur. Ostatecznie sprawa trafiła do NSA, który orzekł, że organ podatkowy słusznie wskazał na konieczność analizy poszczególnych usług z perspektywy ich związku z czynnościami opodatkowanymi.
WDT od 1 stycznia 2020 r. bez dużych zmian
Rzeczpospolita, 2020-03-16, Anna Zapotoczny-Woźniak
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 lutego 2020 roku, nr 0112-KDIL1-3.4012.522.2019.1.AKR, postępowanie zgodnie z dotychczasową praktyką w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów upoważnia dostawcę do zastosowania stawki 0% VAT. Podstawową działalność spółki stanowi produkcja i sprzedaż systemów przeciwsłonecznych. Celem prawidłowego zabezpieczenia produktów w czasie transportu, dostawy dla kontrahentów unijnych realizowane są z wykorzystaniem własnych ciężarówek. Wątpliwości podatnika dotyczyły obowiązku dokumentacyjnego dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, którego wypełnienie uprawnia podatników VAT do zastosowania stawki 0%. W ocenie spółki, celem zastosowania preferencyjnej stawki VAT dla WDT od 1 stycznia 2020 roku wystarczające jest posiadanie dokumentów określonych w polskiej ustawie o VAT, zgodnie z dotychczasową praktyką. Dyrektor KIS potwierdził stanowisko spółki. Oznacza to, iż spełnienie wymogów wynikających z rozporządzenia unijnego nie jest obligatoryjne dla zastosowania stawki 0% VAT.
Skarbówka wspiera mobilnych przedsiębiorców
Rzeczpospolita, 2020-03-17, Monika Pogroszewska
Wydatki poniesione przez przedsiębiorcę na wynajem pokoju mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu – tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 11 marca 2019 roku, nr 0113-KDIPT2-1.4011.105.2020.1.MD. O interpretację wystąpił młody przedsiębiorca, który zawarł umowę z klientem w odległym o 290 kilometrów mieście. Zgodnie z umową, usługi powinny być świadczone stacjonarnie minimum cztery dni w tygodniu. Mężczyzna chciał ustalić, czy wydatki ponoszone przez niego na wynajem pokoju mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Ze stanowiskiem wnioskodawcy zgodził się fiskus podkreślając, że w opisanej sprawie spełnione zostało kryterium celowości. Jak zaznaczył Dyrektor KIS, wydatki poniesione przez przedsiębiorcę muszą mieć związek z uzyskaniem lub zachowaniem, czy też zabezpieczeniem źródła przychodu. Konieczne jest również właściwe udokumentowanie ponoszonych wydatków. Przedsiębiorca powinien posiadać dowody potwierdzające wykonanie usługi w innym mieście oraz rachunek za najem lokalu.
Restrykcje z białej listy tylko między przedsiębiorcami
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-03-18, Mariusz Szulc
W interpretacjach indywidualnych wydanych 5 marca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.602.2019.2.PB) oraz 12 marca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.499.2019.4.ANK) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że podatnikowi przysługuje prawo ujmowania w kosztach uzyskania przychodów wydatków z tytułu czynszu za najem nieruchomości, płatnego na rzecz wynajmującej na jej prywatny rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy, który nie widnieje na „białej liście”. Jedna ze spraw dotyczyła spółki, która wynajęła nieruchomość od osoby fizycznej niebędącej przedsiębiorcą (brak rejestracji działalności gospodarczej w CEIDG). Wynajmująca widnieje na „białej liście” jako podatnik VAT czynny, ale nie został tam zamieszczony żaden rachunek bankowy. Spółka dokonywała płatności z tytułu czynszu na prywatny rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy wynajmującej. Spółka powzięła wątpliwość, czy czynsz zapłacony na rachunek spoza „białej listy” będzie stanowił koszt uzyskania przychodów. Zdaniem spółki, skoro wynajmująca w ramach najmu nie działa w charakterze przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy – Prawo przedsiębiorców, nawet jeśli na potrzeby VAT jest czynnym podatnikiem, to spółka nie powinna stracić prawa do zaliczenia czynszu do kosztów podatkowych. Organ potwierdził stanowisko spółki.
Rozliczenia dokonane przez podmioty z grupy kapitałowej
Rzeczpospolita, 2020-03-18, Ewelina Toczek, Marcin Becela
Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej wyrażonym w interpretacji indywidualnej z 20 grudnia 2019 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.398.2019.3.NL, płatność dokonana w imieniu podatnika przez podmiot powiązany, z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, nie wyklucza prawa do zaliczenia dokonanej płatności do kosztów podatkowych. O interpretację wystąpiła polska spółka należąca do międzynarodowej grupy kapitałowej, która zarządzała płynnością finansową poprzez cash pooling. Płatności za nabyte towary i usługi w imieniu polskiej spółki dokonywał powiązany podmiot belgijski. Przed złożeniem dyspozycji płatności polska spółka weryfikowała, czy rachunek bankowy dostawcy znajduje się na białej liście podatników, a w przypadku towarów oraz usług, które objęte są obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, polska spółka wskazywała belgijskiej spółce na obowiązek dokonania płatności przy pomocy takiego mechanizmu. Wnioskodawca chciał potwierdzić, czy wydatki poniesione na nabywane towary i usługi objęte split payment będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dyrektor KIS potwierdził stanowisko spółki wskazując, że przepisy prawne nie regulują, z jakiego rachunku bankowego powinna zostać dokonana taka płatność. Pozbawienie możliwości zaliczania do kosztów podatkowych wydatków o opisanym charakterze byłoby zbyt daleko idącym ograniczeniem. Ponadto spełnione zostały inne warunki, takie jak weryfikacja kontrahenta, czy dokonanie płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.
Zbycie świadectw pochodzenia OZE to nie zysk kapitałowy
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-03-18, Mariusz Szulc
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 19 lutego 2020 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.533.2019.1.KS) stwierdził, że przychód z tytułu sprzedaży świadectwa pochodzenia energii można rozliczyć razem z innymi przychodami z działalności operacyjnej. Wnioskodawcą o wydanie interpretacji indywidualnej była spółka, której głównym przedmiotem działalności jest produkcja energii elektrycznej. Spółka wybudowała, a obecnie eksploatuje farmę wiatrową wraz z infrastrukturą towarzyszącą (m.in. drogi dojazdowe, place manewrowe, przewody elektryczne, rozdzielnica do rozdziału energii elektrycznej). W roku 2019 uzyskała przychód z tytułu sprzedaży świadectw pochodzenia energii z odnawialnych źródeł. W związku z powyższym powzięła wątpliwość, do którego ze źródeł przychodów należy zakwalifikować przychód ze zbycia praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia, tj. do przychodów z zysków kapitałowych, czy też innych źródeł przychodów. Zdaniem spółki, uzyskane przysporzenie nie stanowi przychodu z zysków kapitałowych, bowiem katalog ten jest zamknięty, jak również nie zostały w nim wymienione przychody z tytułu zbycia świadectw pochodzenia OZE. Dodatkowo spółka podkreśliła, że świadectwa te nie należą do pochodnych instrumentów finansowych, a w sytuacji, gdy do przychodów z zysków kapitałowych (z innego tytułu aniżeli ze świadectw) oraz z innych źródeł nie jest możliwe przypisanie danych kosztów, to zasadnym jest zastosowanie tzw. klucza przychodowego. Organ podatkowy w pełni zgodził się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez spółkę.