Cesja umowy sprzedaży jest opodatkowana VAT
Rzeczpospolita, 2020-11-16, Karol Sitek
Z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.328.2020.1.MMA, wynika, że w przypadku cesji umowy sprzedaży nieruchomości na rzecz spółki z grupy dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. We wspólnym wniosku o interpretację wnioskodawcy wskazali, iż jeden z nich zawarł wiele umów przedwstępnych dotyczących nabycia nieruchomości w celu realizacji projektu budowlanego. Następnie jedna ze spółek z grupy, do której należy drugi z wnioskodawców, zawarła z cedentem przedwstępną umowę cesji. W związku z planowaną cesją cedentowi miało być należne wynagrodzenie. Podatnicy zapytali, czy zaistniałe zdarzenie gospodarczej jest opodatkowane podatkiem VAT. Organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawców. Uznał bowiem, że w zaistniałej sytuacji przedmiotem cesji jest konkretne prawo majątkowe.
Nieudane projekty innowacyjne też dają ulgę B+R
Rzeczpospolita, 2020-11-16, Monika Pogroszewska
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 listopada 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.248. 2020.2.JS, wydatki związane z pracami B+R, które są lub będą zawieszone, zaniechane lub których wynik był, jest albo będzie negatywny mogą stanowić koszty kwalifikowane. Sprawa dotyczyła spółki, która pracuje nad projektami B+R ukierunkowanymi na uzyskanie nowych rozwiązań, niewystępujących jeszcze na rynku. Zdarzają się jednak projekty B+R, w których wyniki testów są niepomyślne i produkt nie działa zgodnie z założeniami. W przypadku stwierdzenia, że prawdopodobieństwo zakończenia sukcesem danego projektu B+R jest bardzo niskie spółka podejmuje decyzję o zaniechaniu prac. Spółka zadała pytanie, czy wydatki na takie projekty mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane. W opinii spółki tak. Dyrektor KIS potwierdził jej stanowisko.
Zaniechanie inwestycji nie przekreśla prawa do odliczenia VAT
Gazeta Prawna, 2020-11-16, Łukasz Zalewski
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że spółka może odliczyć podatek naliczony, nawet gdy ostatecznie wycofała się z planowanego przedsięwzięcia. W portugalskiej sprawie chodziło o spółkę, która planowała nabyć udziały w spółce świadczącej usługi telekomunikacyjne. W związku z tym zamówiła usługi doradcze dotyczące badania rynku. Ostatecznie jednak do transakcji nie doszło. Portugalski organ podatkowy uznał, że w takiej sytuacji firma nie może odliczyć VAT, gdyż nabyte usługi nie zostały wykorzystane do czynności podlegających opodatkowaniu. TSUE wskazał jednak, że system VAT gwarantuje neutralność podatku w działalności gospodarczej niezależnie od jej celu lub rezultatu pod warunkiem, że sama działalność podlega opodatkowaniu. Według Trybunału, do odliczenia VAT wystarczy, iż ponoszone wydatki są kosztami ogólnymi podatnika i stanowią elementy składowe ceny towarów lub świadczonych przez niego usług. Zadaniem organu podatkowego nie jest ocena, czy i na ile zasadne są powody, które skłoniły podatnika do zaprzestania planowanej działalności gospodarczej.
Zapłata na rachunek spoza białej listy może być kosztem
Gazeta Prawna, 2020-11-16, Patrycja Dudek
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 października 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.247.2020.1.JG, polska spółka, która reguluje zobowiązania wobec zagranicznych kontrahentów na kwotę powyżej 15 tys. zł poprzez wewnętrzny rachunek korporacyjny, nie traci prawa do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka będąca członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej. Dla spółek z tej grupy został utworzony wewnętrzny bank. Wskutek tego wszystkie rozliczenia międzygrupowe oraz niektóre rozliczenia z kontrahentami zewnętrznymi są dokonywane z pominięciem banków zewnętrznych. W opinii spółki ten sposób płatności nie pozbawia jej prawa do zaliczenia wydatku do podatkowych kosztów nawet, gdy zapłata dotyczy transakcji na kwotę powyżej 15 tys. zł. Dyrektor KIS przyznał rację spółce.
Fiskus błędnie ocenił skutki aportu kontraktu
Rzeczpospolita, 2020-11-18, Aleksandra Tarka
W wyroku z 28 października 2020 r., sygn. akt I SA/Bk 591/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uznał, iż trójstronne porozumienie, w ramach którego leasingodawca i leasingobiorca wyrażą zgodę na przejęcie praw i obowiązków wynikających z umowy sprzed 2019 r. przez spółkę z zastrzeżeniem, że nie stanowi ono odnowienia i zwolnienia z długu, nie powoduje utraty prawa do pełnych kosztów. Z wnioskiem wystąpiła podatniczka, wspólniczka spółki komandytowej. Prowadzi ona równolegle jednoosobową działalność. W skład jej przedsiębiorstwa wchodzą m.in. także prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu operacyjnego samochodu. Podatniczka wniosła do spółki komandytowej aportem całe prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo. W wyniku tego ogół praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu został przeniesiony na spółkę. Wnioskodawczyni zapytała, czy spółka będzie musiała stosować ograniczenia w rozliczaniu kosztów podatkowych. W opinii Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej tak. Podatniczka zaskarżyła więc interpretację i wygrała.
Firmy przechodzą na elektroniczne archiwizowanie faktur
Rzeczpospolita, 2020-11-19, Monika Pogroszewska
W interpretacji indywidualnej z dnia 6 listopada 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.407.2020.2.IG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż przedsiębiorca zachowa prawo do odliczenia VAT z faktur przechowywanych wyłącznie w formie elektronicznej, nawet po zniszczeniu oryginalnych papierowych faktur. Pytanie dotyczyło archiwizowania dokumentów w formie elektronicznego obrazu faktury (EOF) w formacie XML lub skanu. Dyrektor KIS potwierdził, że przepisy dopuszczają możliwość przechowywania faktur w takiej postaci, ale w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność. Należy je zachować do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Pożyczka dla centrali tylko na rynkowych zasadach
Gazeta Prawna, 2020-11-19, Łukasz Zalewski
Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 8 października 2020 r. w sprawie Impresa Pizzarotti & C SPA Italia Sucursala Cluj przeciwko Agenţia Naţională de Administrare Fiscală – Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili, sygn. C-558/19, potwierdził, że transfer pieniędzy z oddziału będącego rezydentem w danym kraju na rzecz spółki dominującej, mającej siedzibę w innym państwie UE, podlega przepisom o cenach transferowych. Sprawa dotyczyła rumuńskiego oddziału spółki, która ma siedzibę we Włoszech. W rozpatrywanym przypadku, oddział udzielił centrali dwóch pożyczek bez oprocentowania. Rumuńskie organy podatkowe uznały, że skoro pożyczki były pomiędzy podmiotami powiązanymi, to należy do nich stosować przepisy o cenach transferowych, czyli traktować je według zasad rynkowych. Oddział nie zgodził się z tą decyzją. W jego opinii, skoro zgodnie z krajowymi przepisami regulacje o cenach transferowych nie mają zastosowania, gdy oddział i jego spółka dominująca mają siedzibę w tym samym państwie członkowskim, to analogicznie nie mają zastosowania do pożyczek wypłacanych spółce matce z siedzibą w innym państwie członkowskim UE. Sąd rumuński miał wątpliwości i skierował pytanie prejudycjalne do TSUE. Trybunał uznał, że przepisy o cenach transferowych trzeba stosować również wtedy, gdy oddział jest w jednym kraju, natomiast centrala ma siedzibę w innym państwie UE.