Choć państwo zabrało grunt, fiskus dostanie swoje
Rzeczpospolita, 2019-06-17, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2019 r., sygn. akt. I FSK 781/17, odszkodowanie za wywłaszczenie niezabudowanych działek stanowiących składnik majątkowy służący do prowadzenia działalności rolniczej nie podlega zwolnieniu z VAT. Sprawa dotyczyła rolnika, który otrzymał odszkodowanie za wywłaszczenie należących do niego działek pod inwestycję drogową. Rolnik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej, ale nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej. Wywłaszczone grunty stanowiły obszary rolnicze, nie były przeznaczone pod zabudowę i były wykorzystywane jedynie na cele rolniczej działalności zwolnionej. Podatnik twierdził, że odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości niezabudowanych korzysta ze zwolnienia z VAT. Innego zdania był fiskus, który stwierdził, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej prawa własności w zamian za odszkodowanie jest dostawą towarów; podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy dokona jej podmiot o statusie podatnika – a takim jest wnioskodawca. Tak więc dostawa działek przez czynnego podatnika VAT w zamian za odszkodowanie była dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Według NSA skoro rolnik posiadał status czynnego podatnika VAT oraz istniał związek pomiędzy wywłaszczonym gruntem i działalnością, to nie można stwierdzić, że był to majątek prywatny.
Pewna pensja w radzie nadzorczej to nie biznes
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-17, Mariusz Szulc
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 13 czerwca 2019 r. (C-420/18) uznał, iż otrzymywanie stałego wynagrodzenia przez członka rady nadzorczej nie jest równoznaczne z prowadzeniem samodzielnej działalności gospodarczej, co tym samym wiąże się z brakiem obowiązku rozliczania VAT. Trybunał rozpoznał sprawę członka rady nadzorczej holenderskiej fundacji, który otrzymywał wynagrodzenie w stałej wysokości, niezależnie od zaangażowania w jej działalność. Ponadto członkowie rady nadzorczej fundacji współpracowali w ramach umowy o świadczenie usług. Ostatecznie TSUE wskazał, że podatnik nie działa we własnym imieniu, na własny rachunek ani na własną odpowiedzialność, co także nie generuje ryzyka gospodarczego po jego stronie, w związku z tym nie ma obowiązku w zakresie rozliczeń VAT.
Mieszkanie dla pracownika bez PIT
Rzeczpospolita, 2019-06-17, Przemysław Wojtasik
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 czerwca 2019 r., sygn. 0115-KDIT2-2.4011.140.2019.1.MM, pracodawca nie ma obowiązku naliczać przychodu przedstawicielom handlowym w związku z ich zakwaterowaniem w lokalu udostępnionym przez pracodawcę. O interpretację wystąpił przedsiębiorca, który zajmuje się pośrednictwem przy świadczeniu usług i sprzedaży towarów. Przedsiębiorca zatrudnia pracowników mobilnych, których miejscem pracy określonym w umowie są zwykle trzy województwa. Przedstawiciele handlowi korzystają z wynajętych przez przedsiębiorcę lokali mieszkalnych. Pracownicy nie są obciążani opłatami za nocleg, a czynsz i opłaty eksploatacyjne uiszcza przedsiębiorca. Wnioskodawca twierdził, że nie ma obowiązku doliczania wartości tego świadczenia do wynagrodzeń pracowników oraz potrącania z tego tytułu zaliczki PIT, ponieważ – zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego – aby zakwalifikować świadczenie jako przychód ze stosunku pracy powinno ono być przekazane w interesie pracownika. Zapewnia przy tym, że zakwaterowanie pracowników leży w interesie jego, jako pracodawcy. Jak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, stanowisko przedsiębiorcy jest prawidłowe. Pracodawca nie musi pobierać zaliczki na PIT z wynagrodzenia pracownika, ponieważ udostępnienie lokalu nie powoduje powstania korzyści majątkowej po stronie pracownika.
Sprzedaż po dzierżawie to biznes
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-17, Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 czerwca 2019 r. (sygn. akt I FSK 761/17) stwierdził, iż w przypadku zbycia dzierżawionego gruntu należącego do majątku prywatnego należy zapłacić VAT. Sprawa rozpatrywana przez NSA dotyczyła małżonków, którzy dokonali zakupu gruntów ornych. Początkowo grunty zostały wydzierżawione, a następnie postanowiono o ich zbyciu pod zabudowę. Zdaniem podatników, transakcja zbycia działek nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu opowiedział się po stronie podatników, twierdząc, iż pomimo wykorzystywania elementów majątku prywatnego do celów zarobkowych, mogą one nadal stanowić majątek prywatny, co nie determinuje o opodatkowaniu transakcji w przypadku ich późniejszej sprzedaży. Ostatecznie sprawę rozstrzygnął NSA, zajmując stanowisko przeciwne, obligujące do zapłaty VAT we wskazanym przypadku.
Dopisek na fakturze nie miał znaczenia
Rzeczpospolita, 2019-06-18, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 maja 2019 r., sygn. akt I FSK 329/19 orzekł, iż opodatkowanie w systemie VAT marża przy dostawie towarów używanych ma zastosowanie wyłącznie do transakcji jednostkowych. Sprawa dotyczyła podatnika, który sprzedawał telefony komórkowe zarówno w punktach sprzedaży, jak i za pośrednictwem portalu aukcyjnego. Nabycie towarów zostało udokumentowane fakturami z adnotacją „procedura marży – towary używane”. Organ podatkowy uznał jednak, że podatnik nie był uprawniony do wystawienia „zbiorczych dowodów wewnętrznych VAT marża”, ponieważ takie uprawnienie przysługuje wyłącznie w odniesieniu do dostawy przedmiotów kolekcjonerskich. W rezultacie, podatnik nie spełnił warunków do skorzystania z procedury opodatkowania marży i zaniżył zobowiązanie podatkowe na łączną kwotę blisko 200 tys. zł. Skargę podatnika oddaliły sądy obu instancji. Zdaniem NSA, szczególna procedura w zakresie opodatkowania dostawy towarów używanych w systemie VAT marża nie może być stosowana do sumy transakcji w danym okresie rozliczeniowym. Ponadto, jak wskazał sąd, transakcje przeprowadzane przez podatnika noszą znamiona oszustwa podatkowego – dokonał on bowiem nabycia towarów od nieistniejącego podmiotu. W konsekwencji podatnikowi nie przysługiwało prawo do opodatkowania sprzedaży telefonów komórkowych zgodnie z procedurą VAT marża.
Zwolnienie z CIT nie chroni przed podatkiem od budynków
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-18, Mariusz Szulc
Zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 10 czerwca 2019 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.138.2019.2.AT) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że stowarzyszenia w pierwszej kolejności powinny zapłacić podatek od przychodu z wynajmowanych nieruchomości, a dopiero potem starać się o jego zwrot. Podatku można nie wpłacać tylko w sytuacji, gdy jest on niższy od kwoty zaliczki na CIT. Stowarzyszenie, którego działalność polegała na edukacji zdrowotnej, podkreślało, że ze względu na zwolnienie dochodu z CIT, preferencja opodatkowania powinna mieć również zastosowanie do podatku od przychodów z budynków. Tego rodzaju danina podlegałaby zwrotowi, a obrót należnymi kwotami z tytułu płatności tego podatku nie generowałby żadnych korzyści. Dyrektor KIS stwierdził jednak, że wolny od podatku dochodowego jest wyłącznie dochód przeznaczony na działalność statutową, a nie przychód.
Co dotyczy klauzuli, jest poza interpretacją
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-19, Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2606/17) w celu uzyskania informacji o obowiązywaniu przepisów dotyczących klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania w 2016 r. należy wystąpić z wnioskiem o wydanie opinii zabezpieczającej. Sprawa dotyczyła spółki, która występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zadała pytanie o sposób liczenia wartości korzyści podatkowej uzyskanej w 2016 r. W jej ocenie przepisy dotyczące klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania należałoby stosować tylko wobec korzyści osiągniętych od momentu wejścia w życie tych regulacji, czyli po dniu 15 lipca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach odmówił wydania interpretacji indywidualnej w powyższym zakresie. NSA uznał, że trybem odpowiednim do zadania pytania o przepisy dotyczące klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania jest wystąpienie z wnioskiem o wydanie opinii zabezpieczającej, co wiąże się z uiszczeniem opłaty w wysokości 20 000 PLN. W takim przypadku przepisy dotyczące trybu wydawania interpretacji indywidualnych nie będą miały zastosowania.
Pensja prezesa w kosztach spółki
Rzeczpospolita, 2019-06-21, Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 czerwca 2019 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.175.2019.1.AS, wynagrodzenie prezesa i członków zarządu może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki. Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka, która ma trzyosobowy zarząd – prezesa i dwóch członków. Dotychczas wspólnicy nie pobierali wynagrodzenia za pełnienie funkcji w zarządzie, albowiem realizowane przez nich na rzecz spółki usługi były ujmowane w rozliczeniach spółki z członkami zarządu jako jednoosobowymi przedsiębiorcami. Niemniej jednak, w związku z ekspansją spółki, podjęto uchwałę, na mocy której członkowie zarządu będący jednocześnie wspólnikami będą otrzymywać wynagrodzenie za pełnienie przez nich funkcji w organie zarządzającym. Dyrektor KIS potwierdził, że wynagrodzenie prezesa i członków zarządu może być kosztem podatkowym dla spółki z o. o. Przedmiotowy wydatek ma bowiem związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i jest świadczeniem dwustronnie zobowiązującym, które nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 22 marca 2019 r. (sygn. akt I FSK 1007/16)
Nowych okoliczności faktycznych w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) nie stanowią same przez się twierdzenia osób przybierające formę zeznań czy wyjaśnień składanych w postępowaniu karnym skarbowym (lub w postępowaniu karnym), które wedle przekonania podatnika świadczyć mają o błędnie ustalonym w postępowaniu zwykłym stanie faktycznym.
Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2019 r. (sygn. akt I FSK 494/17)
1) Usługa kompleksowego utrzymania autostrady w systemie „utrzymaj standard”, obejmująca całokształt różnorodnych czynności służących jednemu celowi, a mianowicie przejezdności autostrady i eliminacji zagrożeń bezpieczeństwa ruchu, ma charakter tzw. usługi kompleksowej opodatkowanej na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177 poz. 1054 ze zm.) stawką podstawową (23 %).
2) Zasada zaufania (ochrony uzasadnionych oczekiwań) wyrażona w art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), jako jedna z podstawowych zasad demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP), wyklucza możliwość żądania zapłaty a posteriori podatku VAT, którego podatnik w związku z będącymi przedmiotem sporu usługami nie naliczał swojemu partnerowi handlowemu oraz nie wpłacał na rachunek administracji podatkowej, w sytuacji gdy utrwalona wykładnia i praktyka stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, na podstawie której podatnik ukształtował długoterminowe zobowiązanie do świadczenia usługi, dawały podstawy do wywołania u tego podatnika uzasadnionego przekonania, że nie jest zobowiązany do naliczania rzeczonego podatku.