Błędne przypisanie dostawcy skutkuje 46 proc. VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-02-18, Łukasz Zalewski
W transakcjach łańcuchowych decydujące znaczenie dla rozliczeń VAT ma to, kto jest organizatorem transportu. To on dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Takie wnioski wynikają z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2019 r. (sygn. akt I FSK 488/17 i I FSK 489/17). Sprawa dotyczyła holenderskiej spółki, która w pierwszej kolejności kupowała towar od polskiego dostawcy, a następnie dystrybuowała go w krajach Unii Europejskiej. Formalnie za wysyłkę towarów odpowiadał polski dostawca. Organy podatkowe uznały, iż już między polskim dostawcą a spółką holenderską dochodzi do WDT. Natomiast kolejne transakcje tj. między spółką holenderską a jej kontrahentami w UE nie są przedmiotem opodatkowania polskim VAT, ponieważ miejsce ich opodatkowania jest za granicą. Sądy obu instancji zaaprobowały stanowisko organu. W efekcie, błędne przyporządkowanie transportu do dostaw może skutkować poniesieniem ciężaru podatku VAT w wysokości nawet 46 proc., tj. 23 proc. z faktury wystawionej przez polskiego dostawcę niepodlegające odliczeniu oraz 23 proc. w efekcie posłużenia się polskim numerem VAT-UE do czynności przekwalifikowanej na transakcję wewnątrzwspólnotową.
Jakie są zasady określenia wartości transakcji finansowych
Rzeczpospolita, 2019-02-18, Aleksandra Gustowska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 grudnia 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 282/18, orzekł, że w celu ustalenia wartości transakcji finansowych należy wziąć pod uwagę także kwotę, która stanowi podstawę naliczania wynagrodzenia podatnika – część kapitałową wartości transakcji. Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpił bank zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do transakcji nabycia lub świadczenia usług finansowych z podmiotami powiązanymi. Podatnik uważał, że za kwotę transakcji należy uznać jedynie wynagrodzenie wyrażone w odsetkach, prowizjach i innych opłatach, bez uwzględnienia kwot rzeczywistych przepływów pieniężnych, ponieważ nie wiążą się one z powstaniem dla niego żadnego przychodu ani straty. Z tym stanowiskiem nie zgodził się organ podatkowy, a następnie WSA w Warszawie. Zdaniem sądu nie można ocenić zgodności transakcji finansowej z warunkami rynkowymi odwołując się wyłącznie do wynagrodzenia przysługującego podatnikowi – sąd podkreślił, że dla oceny rynkowości transakcji finansowej niezbędne jest również przeanalizowanie jej przedmiotu, a także pozostałych warunków transakcji.
Prowizja w komisie bez dodatkowej faktury
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-02-18, Łukasz Zalewski
W ramach komisu dochodzi jedynie do dostawy towaru, w związku z czym wynagrodzenie dla komisanta trzeba kwalifikować jako wynagrodzenie za dostawę. Takie stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 15 lutego 2019 r., (sygn. akt I FSK 213/17, I FSK 245/17, I FSK 265/17, I FSK 334/17, I FSK 634/17, I FSK 635/17, I FSK 658/17). W przedmiotowej sprawie Spółka, na podstawie umowy komisu, funkcjonowała jako komisant na stały zakup na rachunek komitenta różnych odpadów. Spór sprowadzał się do ustalenia czy dla celów podatku VAT dochodzi do dostawy towarów, czy świadczenia usług. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, obie czynności, tj. wydanie towarów w komis komisantowi oraz wydanie towarów przez komisanta ostatecznemu odbiorcy – stanowią dostawę towarów. Sądy obu instancji zgodziły się z takim podejściem. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że nawet jeśli komisant wystawia faktury na podstawie zestawienia dokonywanych czynności, to i tak nie dochodzi w takim wypadku do świadczenia usług. Prowizja należna komisantowi stanowi wynagrodzenie z tytułu dostawy towaru.
Usługi informatyczne – z limitem kosztów czy bez
Rzeczpospolita, 2019-02-18, Aleksandra Jackowska
Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 stycznia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.550.2018.2.SJ, usługi informatyczne mogą podlegać ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych wydatków na usługi niematerialne. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się produkcją kotłów grzewczych i podgrzewaczy, która nabywa usługi w zakresie informatyki od spółki matki. Na podstawie umów zawartych ze spółką matką dostawcy rozwiązań informatycznych dostarczają podmiotom z grupy licencje na oprogramowanie oraz świadczą usługi serwisowe oraz utrzymania w związku z wdrożeniem programów komputerowych. Spółki zależne są zobowiązane do zapłaty spółce matce wynagrodzenia z tytułu otrzymywanych usług. Zdaniem wnioskodawcy, usługi informatyczne nie podlegają limitowi kosztów nabycia usług niematerialnych. Dyrektor KIS wskazał jednakże, że dla prawidłowej oceny otrzymanego świadczenia, potrzebna jest dogłębna analiza i przyporządkowanie danej usługi do odpowiedniego kodu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Dodatkowo, organ interpretacyjny zauważył, że koszty dostępu do specjalistycznego oprogramowania, niezbędnego w procesie produkcyjnym, są bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru i nie podlegają wyłączeniu z ograniczenia ich zaliczenia do kosztów podatkowych.
Zwrot poniesionych kosztów jest bez VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-02-18, Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 15 lutego 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 1313/18), Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że dotacja z budżetu państwa nie powinna być wliczana do podstawy opodatkowania. Beneficjentem przedmiotowej refundacji było laboratorium, które uważało, że dotacja będzie poza VAT, bowiem nie będzie miała charakteru dopłaty do ceny. Istotą dofinansowania było jedynie pokrycie części faktycznie poniesionych kosztów. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z podatnikiem, wskazując, iż przepisy ustawy VAT wprost wskazują, iż podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę. WSA stanął jednak po stronie podatnika argumentując, że w wyniku realizacji zadania dofinansowanego ze środków budżetu państwa podatnik nic nie zyskuje, poza jedynie zwrotem kosztów. Tym samym, dofinansowanie stanowi refundację poniesionych wydatków i nie wpływa na cenę.
Usługi remontowe od zagranicznego podmiotu nie zawsze bez VAT
Rzeczpospolita, 2019-02-18, Tomasz Dziadura
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 stycznia 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.889. 2018.1.AW, wynajmowanie placu składowania urządzeń remontowych i podpisanie długoterminowych umów z podwykonawcami prac remontowych przesądza o spełnieniu przesłanek istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Sprawa dotyczyła spółki prowadzącej działalność w zakresie przeładunku towarów w portach morskich, która nabyła usługi remontowe maszyn i urządzeń – usługi te zostały nabyte od podmiotu zagranicznego z siedzibą w Finlandii, zarejestrowanego na cele VAT w Polsce. Za wykonane prace kontrahent wystawił fakturę z polskim VAT. Spółka wniosła o potwierdzenie, że jest to działania prawidłowe, albowiem kontrahent posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności, tak więc świadczone przez niego usługi podlegają opodatkowaniu w Polsce, a nabywcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wskazano, że kontrahent posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności, ponieważ korzysta z odpowiedniego zaplecza technicznego i personalnego, a prowadzona przez niego działalność ma charakter stały i nieprzemijający. Dyrektor KIS potwierdził, że miejscem świadczenia usług remontowych jest w tej sytuacji terytorium Polski, a spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze otrzymanej od wykonawcy, który w istocie posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności.
Przeniesienie własności gruntu przez województwo na spółkę
Rzeczpospolita, 2019-02-19, Agnieszka Bieńkowska
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 31 stycznia 2019 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 1874/16 orzekł, iż jeżeli cena zbycia nieruchomości została skalkulowana tak, że nie będzie obejmować wartości budynków trwale związanych z gruntem, to nie można mówić o przeniesieniu władztwa ekonomicznego budynków, a w konsekwencji transakcja w ogóle nie może podlegać zwolnieniu z VAT. Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpiło województwo, które zamierza wnieść aportem do spółki akcyjnej nieruchomość. Przedmiotowa nieruchomość składa się z siedmiu działek z przeznaczeniem na realizację inwestycji budowy sieci kolejowej. Na nieruchomości spółka zakończyła proces budowy infrastruktury i rozpoczęła jej eksploatację. Województwo uważało, że aport nieruchomości gruntowych zabudowanych infrastrukturą kolejową będzie korzystał ze zwolnienia z VAT jako dostawa budynków, budowli lub ich części, natomiast aport niezabudowanych nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej. Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem województwa wskazując, że przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, ponieważ władztwo ekonomiczne nad wybudowanymi obiektami należy już do spółki, a nie do województwa – przedmiot aportu będzie zatem opodatkowany stawką 23 proc. VAT. Ze stanowiskiem fiskusa zgodziły się także sądy obu instancji.
Trzecia opinia zabezpieczająca to glejt dla firm z SSE
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-02-21, Mariusz Szulc
Szef Krajowej Administracji Skarbowej w opinii zabezpieczającej z dnia 19 lutego 2019 r. (DKP4.8011.7.2018) przedstawił stanowisko, zgodnie z którym czasowe obniżenie stawek amortyzacyjnych przez spółkę działającą w specjalnej strefie ekonomicznej nie jest unikaniem opodatkowania. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż dzięki takiemu zabiegowi podatnik zapłaci niższą daninę po wygaśnięciu zezwolenia. Opinia została wydana dla spółki działającej w specjalnej strefie ekonomicznej (SSE), która planowała czasowo obniżyć stawki amortyzacyjne, dzięki czemu mogłaby przedłużyć amortyzację i zaliczyć odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych w 2027 r., czyli już po zakończeniu działalności w SSE. Zdaniem organu podatkowego, skoro czasowa obniżka stawek amortyzacyjnych jest przewidziana wprost w przepisach, to nie można w takiej sytuacji mówić o unikaniu opodatkowania. Przemawia za tym również okoliczność, że nie dojdzie do zwiększenia wartości odpisów amortyzacyjnych, a jedynie do wydłużenia okresu amortyzacji.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2019 r. (sygn. akt I GSK 974/16)
Na styku art. 146 § 1 i 2 O.p. oraz art. 151a O.p., w brzmieniu obowiązującym w 2013 r., naruszenie przez stronę postępowania obowiązku zawartego w art. 146 § 1 O.p. wywołuje skutek w postaci doręczenia pisma bez konieczności podejmowania czynności, o których mowa w art. 151a O.p.
Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2019 r. (sygn. akt II FSK 3176/18)
Wniesienie skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą określenia wysokości straty poniesionej przez podatnika skutkuje na podstawie art. 70 § 6 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) zawieszeniem biegu terminu przedawnienia do określenia tejże straty.