Częstotliwość podróży służbowych nie wpływa na zwolnienie z PIT
Rzeczpospolita, 2019-03-18, Zuzanna Piątek
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 886/18 świadczenia związane z podróżą służbową członków zarządu korzystają ze zwolnienia z PIT. Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpiła spółka, która zawarła z członkami zarządu umowy o świadczenie usług zarządzania. W ramach umów członkowie zarządu są zobowiązani do uczestnictwa w podróżach służbowych, których koszt pokrywa spółka. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły zwolnienia z opodatkowania PIT wartości wydatków poniesionych z tytułu podróży służbowych członków zarządu. Zdaniem organu podatkowego, takie świadczenia nie mogą korzystać ze zwolnienia ze względu na swoją częstotliwość, a spółka jest zobowiązana do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy. Spółka zaskarżyła interpretację do WSA w Bydgoszczy, który uwzględnił jej skargę. Zdaniem Sądu, incydentalność nie jest przesłanką umożliwiającą zwolnienie z PIT świadczeń związanych z podróżą służbową. Pojęcia „podróży osoby niebędącej pracownikiem” i „podróż służbowa” nie są tożsame.
Fiskus ma liberalne podejście do kwalifikacji bonów
Rzeczpospolita, 2019-03-18, Joanna Perzanowska-Kuśnierek
Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.43.2019.1.MT, bon spełnia definicję bonu jednego przeznaczenia, jeżeli w momencie emisji można określić miejsce i wysokość jego opodatkowania VAT. Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się udzielaniem świadczeń zdrowotnych i świadczeniem usług medycyny estetycznej, która oferuje swoim klientom możliwość zapłaty bonami wartościowymi oraz bonami na pakiety usług. Już w dacie wprowadzenia bonu do obrotu wiadomo, czy usługa realizowana w jego ramach będzie opodatkowana według stawki podstawowej 23 proc. lub zwolniona z VAT, a także znana jest cena bonu. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły uznania oferowanych przez niego bonów za bony jednego przeznaczenia oraz powstania obowiązku podatkowego w związku z ich realizacją. Dyrektor KIS potwierdził, że bony będące przedmiotem zapytania spełniają definicję bonu jednego przeznaczenia, ponieważ w chwili ich wprowadzenia do obrotu znane jest miejsce świadczenia usługi oraz kwota podatku należnego. Obowiązek podatkowy powstaje więc z chwilą wydania bonów nabywcom w zamian za zapłatę.
Podatek od wiatraków ciągle nie jest przesądzony
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-03-18, Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny dwoma wyrokami z dni 26 lutego 2019 r. (sygn. akt II FSK 3098/17) oraz 13 marca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2962/17) stwierdził, iż należy rozważać czy zmienione przepisy dotyczące podatku od nieruchomości od turbin wiatrowych zostały właściwie notyfikowane Komisji Europejskiej. Opisywane wyroki stoją w sprzeczności z wyrokiem 7 sędziów NSA z 23 października 2018 r. dotyczącym opodatkowania zarówno fundamentów i masztu, jak i części technicznych wiatraków. Omawiany spór dotyczy stanu prawnego w 2017 r. Kwestia opodatkowania całości wiatraka budzi wiele kontrowersji związanych w szczególności z naruszeniem prawa Unii Europejskiej. NSA nie wypowiadał się wcześniej w tej kwestii. Podatnicy w skargach podnosili niezgodność polskich przepisów z unijnymi, opierając się na braku notyfikacji od Komisji Europejskiej dotyczącej opodatkowania całości wiatraka w 2017 r. NSA zalecił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu przedstawić ten problem Trybunałowi Sprawiedliwości UE. Zgodnie z wypowiedziami ekspertów, omawiana kwestia jest w rzeczywistości wprowadzeniem pomocy publicznej, jako że dotyczy opodatkowania jednych płatników przy dawaniu preferencji drugim, co samo w sobie tworzy wymóg zdobycia decyzji aprobującej od Komisji Europejskiej.
Fiskus nie może pomijać mecenasa
Rzeczpospolita, 2019-03-19, Aleksandra Tarka
W dniu 18 marca 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów wydał uchwałę, sygn. akt I FPS 3/18, zgodnie z którą zawieszenie biegu przedawnienia jest skuteczne pod warunkiem zawiadomienia ustanowionego przez podatnika pełnomocnika. Uchwała została podjęta w sprawie konkretnego podatnika, wobec którego organ podatkowy wszczął postępowanie przygotowawcze w celu zyskania na czasie. Zdaniem podatnika, fiskus nie zawiesił biegu przedawnienia, gdyż zawiadomienie nie zostało doręczone do jego pełnomocnika. Skarga podatnika została oddalona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, z kolei NSA powziął wątpliwości dotyczące skuteczności powiadomienia. Wobec powyższego, poszerzony skład NSA wydał uchwałę, stwierdzając, iż obowiązek zawiadomienia o wszczęciu postępowania należy doręczyć również pełnomocnikowi, który został ustanowiony w danym postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.
Nie da się przesunąć VAT z uwagi na brak zapłaty
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-03-19, Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 marca 2019 r. (sygn. akt I FSK 2026/16), usługi kalkulowane na podstawie częściowych protokołów muszą być rozliczane z upływem każdego miesiąca, nawet jeśli zapłata nastąpi w późniejszym terminie. Omawiana sprawa dotyczyła rozliczania podatku VAT od usług sprzątania i utrzymania porządku na terenie gminy przez zakład oczyszczania miasta. Umowa między zakładem a władzami miasta została zawarta na rok. Strony ustaliły, że comiesięcznie będą sporządzane cząstkowe protokoły odbioru, które po roku miały zostać zebrane w jeden protokół zbiorczy, umożliwiający dokonanie rozliczenia finansowego. Zakład oczyszczania miasta uważał, że dopiero przy tym końcowym rozliczeniu powstanie obowiązek podatkowy, opierając się na art. 19 ust. 2 ustawy o VAT. Z opinią tą nie zgodził się jednak dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, co zostało podtrzymane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach. Orzekający uznali wykonywane przez zakład usługi za kompleksowe, jednak złożone z wielu czynności, które powinny być rozliczane na podstawie miesięcznych protokołów częściowego odbioru. Decyzję tę podtrzymał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 marca 2019 r.
Pracownicy nie płacą za błąd zatrudniającego
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-03-20, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2019 r. (sygn. akt II FSK 864/17), opłacenie przez pracodawcę nieuregulowanych należności z tytułu składek ZUS nie skutkuje zwiększeniem przychodu dla ubezpieczonych, ponieważ nie powoduje u nich przysporzenia. Sprawa dotyczyła spółki, która z powodu kontroli ZUS została zmuszona do zapłacenia należności na ubezpieczenie społeczne od świadczeń wypłaconych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z własnego budżetu, ponieważ pracownicy odmówili potrącenia tych kwot z ich wynagrodzenia. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi początkowo stwierdził, że składki zapłacone przez spółkę za pracowników są ich przychodem ze stosunku pracy jako nieodpłatne świadczenia, w związku z czym pracodawca powinien w rzeczywistości pobrać i wpłacić do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jak również złożyć PIT-11 za rok, w którym uregulowała należności. Decyzja ta nie została podtrzymana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie ani Naczelny Sąd Administracyjny. Organy zauważyły, że poprzez uregulowanie należności, spółka jedynie wykonuje swój obowiązek pobrania i odprowadzenia składek w prawidłowej wysokości, co nie oznacza przychodu u pracowników.
Sądy różnie o rozliczaniu VAT przy zagranicznych zakupach
Rzeczpospolita, 2019-03-20, Przemysław Wojtasik
W dniu 13 marca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1685/18 oraz WSA w Opolu, sygn. akt I SA/Op 12/19, wydały dwie rozbieżne decyzje w zakresie przekroczenia trzymiesięcznego terminu wykazania podatku związanego z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. W obu sprawach chodziło o sposób rozliczenia zakupu towarów z innych krajów unijnych oraz importu usług. Praktyka gospodarcza wskazuje na problemy z dostarczeniem przez zagraniczne podmioty faktur dokumentujących WNT, wobec czego podatnik zobowiązany jest do wykazania podatku należnego w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. wsteczne, natomiast kwota podatku naliczonego wykazywana jest na bieżąco. W przypadku przekroczenia trzymiesięcznego terminu, podatnik zobligowany jest do uiszczenia odsetek od zaległości podatkowej, co zasadniczo przeczy zasadzie neutralności podatku VAT. WSA w Warszawie przyznał rację podatnikowi, którego zdaniem w korektach deklaracji należy jednocześnie wykazać podatek naliczony oraz należny związany z WNT, gdyż sankcja w postaci odsetek jest niezgodna z unijną zasadą neutralności oraz proporcjonalności. Odmiennego zdania w odrębnej sprawie lecz rozstrzygnięcia w tym samym zakresie był WSA w Opolu. Zdaniem sądu w Opolu, państwa członkowskie zostały upoważnione do ustalania zasad odliczenia podatku VAT, zgodnie z którą podatnik ograniczony jest do wykazania podatku VAT należnego w ciągu trzech miesięcy od powstania obowiązku podatkowego, w innym wypadku powstaje zaległość podatkowa, od której należy uiścić odsetki w odpowiedniej wysokości.
Zarządzający spółką może mieć obowiązek płacić VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-03-21, Łukasz Zalewski
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 19 marca 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 1834/18) orzekł, iż menedżer, będący członkiem zarządu, który jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną aktywnością biznesową, jest podatnikiem VAT. Mężczyzna uważał, że zgodnie z podpisanym przez niego kontraktem menedżerskim, jego praca nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej. Podatnik twierdził, że nie powinien być pociągany do odpowiedzialności związanej z ryzykiem ekonomicznym wykonywanej działalności, przez co nie może być uznany za podatnika VAT. Z tą opinią nie zgodził się dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, argumentując, iż mężczyzna nie spełnia wszystkich przesłanek wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, ponieważ jako menedżer ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich, niezależnie od odpowiedzialności członka zarządu. Opinię tę podtrzymał WSA w Warszawie, w efekcie uznając skarżącego za podatnika VAT.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 746/18)
Podatek od spadków i darowizn nie jest podatkiem rozliczanym po zakończeniu roku podatkowego, czy też innego okresu rozliczeniowego. Nie jest więc możliwe zastosowanie normy wynikającej z art. 18a O.p., gdyż dotyczy ona innych stanów faktycznych – rozstrzyga o właściwości organów w zakresie podatków, w przypadku których obowiązek podatkowy przekształca się w zobowiązanie podatkowe z upływem danego okresu rozliczeniowego, nie zaś w zakresie zobowiązań podatkowych powstających z upływem wskazanego w ustawie terminu od zajścia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego.
Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2019 r. (sygn. akt I FSK 1860/17)
1. Konsekwencją zastosowania do części materiału dowodowego art. 179 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.; obecnie Dz.U. z 2018 r. poz. 800, ze zm.) jest fakt, że ten niedostępny dla strony materiał dowodowy nie może być wykorzystywany do udowodnienia danej okoliczności faktycznej, gdyż strona nie mogła się co do niego wypowiedzieć.
2. Zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W związku z tym, niezbędne jest sprawdzenie przez organy podatkowe czy materiał dowodowy uzyskany w wyniku zastosowania technik operacyjnych został uzyskany zgodnie z formalnymi wymogami wynikającymi z odrębnych przepisów, przede wszystkim zaś czy zastosowanie odpowiedniej techniki operacyjnej odbyło się w sprawach, w których taka technika mogła być zastosowana, a także czy odbyło się pod kontrolą sądu powszechnego.
3. Jakkolwiek protokolarny zapis z podsłuchanych rozmów, jeżeli były dokonane zgodnie z prawem, jako materiał zgromadzony w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, może być dowodem w postępowaniu podatkowym w świetle art. 181 Ordynacji podatkowej, to bez dołączonych do niego nagrań nie wystarczy do dokonania wiążących ustaleń faktycznych, na podstawie których można określić lub ustalić zobowiązanie podatkowe.
4. Do ustalenia okoliczności faktycznych związanych z mechanizmem oszustwa karuzelowego niezbędne jest zebranie dowodów dotyczących ciągu transakcji składających się na taką karuzelę podatkową i na tym tle dokonania oceny relacji podatnika z bezpośrednimi kontrahentami. Natomiast ocena stopnia świadomości podatnika co do charakteru transakcji w jakich brał udział powinna być dokonywana w pierwszym rzędzie poprzez analizowanie jego zachowania w ramach tych transakcji, a w tle także na podstawie cech charakteryzujących cały mechanizm ujawnionego oszustwa i działań podejmowanych przez uczestniczące w nim podmioty.