Jak ustalić koszty przy zbyciu udziałów przekształconej spółki
Rzeczpospolita, 2019-11-18, Kamil Hałuszczak
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3677/17, w przypadku sprzedaży udziałów w spółce z o. o. przez spółkę kapitałową powstałą z przekształcenia spółki osobowej, kosztem uzyskania przychodu są „historyczne” wydatki poniesione pierwotnie na wydatki na nabycie udziałów. Sprawa dotyczyła spółki kapitałowej, która powstała z przekształcenia spółki jawnej. Wkład wspólników do spółki osobowej stanowiły gotówka oraz udziały w spółce kapitałowej, które zwiększyły wkłady wspólników w spółce jawnej o wartość udziałów wskazaną w umowie spółki jawnej. W wyniku przekształcenia, wszystkie wkłady do spółki jawnej zostały w pełni przekazane na kapitał zakładowy spółki kapitałowej. Wątpliwości podatnika dotyczyły ustalenia wartości kosztów uzyskania przychodu w sytuacji zbycia przez przekształconą spółkę posiadanych udziałów. W ocenie spółki, wartość ta powinna odpowiadać wartości bilansowej spółki ustalonej na dzień przekształcenia. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z tym stanowiskiem argumentując, że przekształcona spółka efektywnie nie poniosła żadnego wydatku z tytułu ich nabycia. Właściwy koszt uzyskania przychodu przy transakcji sprzedaży udziałów nabytych w wyniku sukcesji generalnej (przekształcenia) stanowi zatem „koszt historyczny”, czyli suma wydatków poniesionych na ich nabycie przez wspólników przekształcanej spółki jawnej. Spółka zaskarżyła interpretację i sąd pierwszej instancji przyznał jej rację. Ostatecznie jednak NSA potwierdził stanowisko fiskusa wskazując, iż koszty uzyskania przychodu stanowią jedynie wydatki, które zostały faktycznie poniesione.
PCC od bitcoinów: fiskus chce podatku
Rzeczpospolita, 2019-11-18, Monika Pogroszewska
Zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych transakcji z udziałem kryptowalut nie ma zastosowania do zakupów dokonanych przed wejściem w życie rozporządzenia Ministra Finansów wprowadzającego przedmiotowe zwolnienie, czyli do dnia 13 lipca 2018 r. – takie stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 listopada 2019 r., nr 0111-KDIB4.4014.328.2019.1.ASZ. Sprawa dotyczyła osoby fizycznej, która w 2017 roku zajmowała się kupnem i sprzedażą bitcoinów na giełdach kryptowalut. Podatnik chciał potwierdzić, że transakcje dokonane przez niego w 2017 roku nie będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych. We wniosku o interpretację wskazywał na potencjalne problemy w rozliczeniu daniny – podział nawet na tysiące mikrotransakcji oraz trudności z ustaleniem danych osobowych i statusu podatkowego drugiej strony transakcji. Ze stanowiskiem podatnika nie zgodził się fiskus, który przypomniał, że rozporządzenie dotyczące zaniechania poboru podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy sprzedaży lub zamiany waluty wirtualnej weszło w życie dopiero w lipcu 2018 roku. Z treści rozporządzenia nie wynika, aby mogło mieć ono zastosowanie do transakcji mających miejsce przed jego wejściem w życie, tak więc czynności dokonane przez podatnika w 2017 roku podlegać będą opodatkowaniu.
Spółka-córka nie przesądza o stałym miejscu biznesu
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-11-18, Patrycja Dudek, Agnieszka Pokojska
Zgodnie z opinią rzecznika generalnego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14 listopada 2019 r. (sygn. akt C-547/18), co do zasady, odrębna spółka zależna nie stanowi stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej spółki dominującej. Sprawa dotyczy podatku VAT od usług montażu, które są świadczone przez polski podmiot na rzecz koreańskiego przedsiębiorcy działającego w Polsce w formie spółki zależnej. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zwrócił się z zapytaniem do TSUE, czy w przedmiotowej sprawie koreański inwestor powinien nabywać usługi z polskim VAT. Kolejną wątpliwością sądu były wymagania w stosunku do polskiego usługodawcy w zakresie dochowania należytej staranności. Rzecznik generalny TSUE stwierdziła, że jeżeli nie pojawia się ryzyko nadużycia, nie można uznać, że odrębna spółka zależna jest stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej spółki dominującej. W zakresie należytej staranności nie można wymagać, by usługodawca musiał analizować okoliczności, które nie mogą być mu znane.
Zerwanie kontraktu nie oznacza obowiązku zapłaty VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-11-18, Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2019 r. (sygn. art. I FSK 1148/17) orzekł, że w przypadku, gdy nie doszło do odbioru prac budowlanych, zapłaty, a dodatkowo kontrahenci toczą spór sądowy, to obowiązek podatkowy w VAT zostanie odroczony do momentu zakończenia konfliktu i dokonania zapłaty. W przedmiotowej sprawie Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad toczyła spór z hiszpańską spółką w związku z wykonanymi pracami budowlanymi. Spółka hiszpańska realizowała w Polsce kontrakt budowy obwodnicy oraz linii tramwajowej, którego nie wykonała w całości. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uważał, że obowiązek podatkowy powstał z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, ale nie później niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług. Takie stanowisko zakwestionowały sądy obu instancji odnosząc się m. in. do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej kwestionującego przedmiotowy przepis. Naczelny Sąd Administracyjny uznał dodatkowo, że nie da się określić podstawy opodatkowania w VAT w związku z roszczeniami cywilnoprawnymi, które w przypadku posiadania charakteru odszkodowawczego nie będą kreowały powstania obowiązku podatkowego w ustawie o VAT.
Wsparcie sprzedaży z podatkiem u źródła
Rzeczpospolita, 2019-11-18, Michał Stępień
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 września 2019 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.258.2019.2.AR, usługi wsparcia sprzedaży podlegają pod reżim polskiego podatku u źródła. Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Podstawową działalność spółki stanowi produkcja przyczep samochodowych i ich elementów konstrukcyjnych. Na podstawie zawartych umów, podmioty powiązane świadczą na rzecz wnioskodawcy usługi wsparcia sprzedaży wytworzonych wyrobów gotowych na określonym rynku zbytu. Celem świadczonych usług jest wzrost sprzedaży produktów w wyniku pozyskiwania i utrzymywania relacji z kontrahentami. Zakres działań realizowanych przez podmioty zależne to głównie obsługa zamówień i pośredniczenie pomiędzy spółką a klientami. Zdaniem podatnika, wynagrodzenie wypłacane podmiotom z grupy z tytułu realizowania wyżej opisanej umowy nie podlega opodatkowaniu u źródła. Z takim stanowiskiem nie zgodził się jednak Dyrektor KIS. W ocenie organu, opisane usługi są podobne do usług doradczych, reklamowych, badania rynku oraz zarządzania i kontroli. Oznacza to, że świadczenie usług wsparcia sprzedaży przez zagranicznych kontrahentów stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem u źródła w Polsce.
Ulga badawczo-rozwojowa obejmuje wydatki na plany kapitałowe
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-11-19, Magdalena Majkowska
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.344.2019.1.MO) potwierdził, że dokonywane przez pracodawcę wpłaty na pracownicze plany kapitałowe są kosztem kwalifikowanym, odliczalnym w ramach ulgi na badania i rozwój. Sprawa dotyczyła spółki posiadającej status centrum badawczo-rozwojowego. Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy poświęconą na działalność badawczo-rozwojową, ponosi koszty wynagrodzeń pracowniczych, zleceniobiorców oraz, zgodnie z ustawą o pracowniczych planach kapitałowych, ma zamiar dokonywać wpłat na pracownicze plany kapitałowe. Warto mieć na uwadze, że organ wprost potwierdził, że gdy pracownik sam ponosi wydatki na pracownicze plany kapitałowe, to nie można ich zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, ponieważ taki wydatek nie jest wymieniony w katalogu wydatków w ramach ulgi na badania i rozwój.
Aktywność przyszłego kontrahenta nie zmienia statusu zbywcy
Rzeczpospolita, 2019-11-20, Aleksandra Tarka
W myśl wyroku Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 września 2019 r., sygn. akt I SA/Ol 428/19, dla uznania, czy podmiot dokonujący sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem VAT istotne jest każdorazowe zbadanie konkretnego stanu faktycznego. Sprawa dotyczyła rolnika ryczałtowego posiadającego nieruchomości gruntowe, na których nie prowadzono działalności gospodarczej. Mężczyzna zgodził się sprzedać spółce niezabudowaną działkę. Na podstawie umowy przedwstępnej spółka podejmowała szereg czynności przygotowujących teren do sprzedaży. Podatnik wystąpił o interpretację indywidualną, aby ustalić czy planowana transakcja podlegać będzie opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT. Zdaniem fiskusa, zaplanowana sprzedaż powinna podlegać opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów. Jak argumentował fiskus, na terenie nieruchomości spółka dokonywała czynności znacząco podnoszących wartość nieruchomości będącej nadal własnością rolnika. Spór trafił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, który nie zgodził się z organem przypominając, że czynności polegające na „typowym” wykonywaniu prawa własności nie mogą być samoistnie traktowane jak prowadzenie działalności gospodarczej. Przy określaniu, czy podmiot działa w charakterze podatnika VAT niezbędne jest każdorazowe sprawdzenie, czy dana dostawa towarów została dokonana w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przejawem takiej aktywności byłyby działania przybierające zorganizowaną i ciągłą formę, co w przytoczonym stanie faktycznym nie miało miejsca.
Budowa i sprzedaż ponad 190 mieszkań to deweloperka
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-11-20, Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 listopada 2019 r. (sygn. akt II FSK 3676/17) orzekł, że osoba, która sprzedała mieszkania w ciągu jednego roku za łączną kwotę 4,5 mln zł, a w kolejnych latach za jeszcze wyższą kwotę, działa jak przedsiębiorca. Przedmiotowa sprawa dotyczyła mężczyzny, który w jednym roku podatkowym zbył ponad 20 nieruchomości. Podatnik miał zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pokoi, świadczenia usług transportowych, budowlanych oraz sprzedaży żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. W związku z prowadzoną działalnością mężczyzna płacił podatek liniowy według 19% stawki. Aktywność polegającą na budowie oraz sprzedaży nieruchomości nie została zgłoszona do opodatkowania. Organ, jak i sądy obu instancji uznały, że przychody ze zbycia nieruchomości, uzyskane z działalności prowadzonej w celu otrzymania zysku, polegającej na budowie i zbywaniu kilkudziesięciu mieszkań w sposób zorganizowany i ciągły, należy uznawać za przychody z działalności gospodarczej.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 października 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 228/19)
W celu zastosowania art. 14b § 5d O.p. organ interpretacyjny może i powinien ustalać związki między wnioskami składanymi przez różnych wnioskodawców. Łączna ocena powinna być uporządkowana i prowadzona na podstawie obiektywnych kryteriów. Niezbędne jest do tego ustalenie powiązań kapitałowych i osobowych między wnioskodawcami, w tym przy wykorzystaniu powszechnie dostępnych danych z Krajowego Rejestru Sądowego online.
2. Łączna ocena różnych wniosków o interpretacje nie jest elementem postępowania dowodowego. Na podstawie art. 14b § 5d O.p. organ nie ustala stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, ale łączy opisy zdarzeń, pochodzące z różnych wniosków o interpretacje, w logiczną całość.
Wyrok NSA z dnia 9 października 2019 r. (sygn. akt II FSK 3589/17)
Wydatek na zakup i wdrażanie przez przedsiębiorcę zaawansowanego systemu planowania produkcji APS (z ang. Advanced Planning System), nie może zostać uznany za „koszt kwalifikowany” w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016r., poz. 1888 ze zm.).