20-procentowa sankcja VAT niezgodna z dyrektywą
Gazeta Prawna, 2021-04-19, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z 15 kwietnia 2021 r. w sprawie C-935/19 Grupa Warzywna przepis o dodatkowym zobowiązaniu w VAT jest niezgodny z zasadą proporcjonalności, bo nie pozwala zindywidualizować kary w zależności od przyczyn błędu w rozliczeniach. Pytanie prejudycjalne skierował do unijnego trybunału Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 448/19. W sprawie chodziło o spółkę, która nabyła nieruchomość, odliczyła podatek VAT od nabycia i wystąpiła o zwrot. Urząd skarbowy przeprowadzający kontrolę zwrotu uznał, że zbycie nieruchomości nie powinno być opodatkowane VAT, a więc spółka nie miała prawa do odliczenia. W konsekwencji spółka skorygowała deklarację. Nie uchroniło jej to jednak przed 20-procentową sankcją za zawyżenie zwrotu podatku. Decyzję naczelnika utrzymał w mocy dyrektor izby skarbowej, więc sprawa trafiła do sądu, który powziął wątpliwości, czy w takiej sytuac,ji gdy podatnik skorygował rozliczenie i nie doszło do uszczuplenia należności budżetu państwa sankcja faktycznie może być zastosowana. TSUE rozwiał wątpliwości. W konsekwencji podatnicy, którzy zostali ukarani sankcją w wysokości 20%, będą mogli złożyć wnioski o wznowienie postępowania i żądać zmiany dotychczasowego rozstrzygnięcia w części dotyczącej dodatkowego zobowiązania.
Po wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE znacznie łatwiejsze staną się korekty pustych faktur
Gazeta Prawna, 2021-04-19, Radosław Kowalski
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 18 marca 2021 r. wydał orzeczenie, sygn. akt C-48/20 w którym stwierdził, że polscy podatnicy VAT muszą mieć prawo do skorygowania faktury, która nie odzwierciedla rzeczywistej czynności, ale nie jest efektem nielegalnej działalności jej wystawcy. Sąd zwrócił uwagę, iż dla potrzeb zgodnego z prawem wspólnotowym zastosowania przez państwo narzędzi chroniących przed nadużyciami istotne znaczenie ma to, jaki był cel działania podatników. Z orzeczenia wynika, że jeżeli podatnik omyłkowo, wystawił pustą fakturę, to może uniknąć zapłaty wykazanego w niej VAT, a organy powinny zaakceptować wycofanie takiego dokumentu za pomocą faktury korygującej, zerującej.
Kiedy można anulować fakturę dokumentującą usługi budowlane
Rzeczpospolita, 2021-04-19, Kinga Piotrowska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 27 stycznia 2021r., sygn. akt I SA/Gl 1175/20 orzekł, iż zaewidencjonowanie faktury w księgach podatkowych przez wystawcę i nabywcę jest jedynym sposobem, w którym można mówić o wprowadzeniu tego dokumentu do obrotu prawnego. Spółka, będąca liderem konsorcjum, zawarła umowę między gminą a konsorcjum. W określonym w umowie okresie nie doszło jednak do sporządzenia protokołów odbioru robót ani nawet przejściowego świadectwa płatności, które potwierdzałyby realizację umówionych prac. Z tego powodu gmina odesłała wystawione faktury spółce i nie uregulowała wynikających z nich płatności. Spółka zdecydowała się na anulowanie tych faktur i nieuwzględnianie ich w rejestrze sprzedaży. Spółka uznała, że wobec niesporządzenia dokumentów nie można uznać, że doszło do powstania obowiązku podatkowego w VAT. Organ podatkowy uznał anulowanie przez spółkę spornych faktur za bezpodstawne, więc sprawa trafiła do sądu. WSA uznał, że nie sposób przyjąć, iż faktura „zaistniała w obrocie prawnym”, gdy kontrahent odmówił jej przyjęcia i doręczony mu dokument zwrócił wystawcy, a w rezultacie takich działań kontrahenta wystawca dysponuje zarówno oryginałem, jak i kopią spornej faktury.
Kara związana z utrzymaniem kontrahenta nie daje preferencji
Rzeczpospolita, 2021-04-19, Aleksandra Tarka
W wyroku z 16 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 2769/18) Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał, iż w kosztach można ująć wydatki powstałe bez winy podatnika. Nie można natomiast rozliczyć tych, które wynikają z braku nadzoru, staranności czy niedbalstwa, leżące po jego stronie bądź jego kontrahentów.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka zajmująca się produkcją i handlem napojami spożywczymi. Wyjaśniła, że bezpośrednimi odbiorcami jej produktów są m.in. sieci handlowe oraz hurtownie i dystrybutorzy. Spółka podkreśliła, że w związku z działalnością otrzymuje oraz wypłaca różnego rodzaju kary umowne i odszkodowania. Mogą one wynikać wprost z umów lub porozumień z kontrahentami, a także bezpośrednio na podstawie pisemnych lub ustnych uzgodnień. Spółka przekonywała, że okoliczności skutkujące obowiązkiem zapłaty kary umownej będą wynikały z przyczyn od niej niezależnych, tj. z nienależytego wywiązywania się przez innych jej kontrahentów z zawartych z nią umów lub siły wyższej. Spółka zapytała, czy kary umowne wypłacane w związku z umowami o współpracę z innych powodów niż odstąpienie może rozliczyć w kosztach. Fiskus odmówił prawa do kosztów, jeśli kary wynikają z nienależytego wywiązywania się przez innych kontrahentów spółki z zawartych z nią umów. Spółka zaskarżyła interpretację, ale przegrała.
Tylko rynkowe rozliczenia można korygować wstecz
Rzeczpospolita, 2021-04-19, Mateusz Paliszewski
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 16 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.515.2020.2.NL potwierdził, że warunkiem stosowania końcoworocznej korekty cen transferowych jest stosowanie cen rynkowych w ciągu roku, także w przypadku stosowania metody podziału zysku. W przeciwnym razie korekta powinna zostać rozpoznana na zasadach ogólnych. Wnioskodawca świadczy na rzecz podmiotów powiązanych usługi, za które wynagrodzenie jest kalkulowane w różny sposób: według stawek z cennika, procentowej prowizji, stawek godzinowych pracowników zaangażowanych w realizację usług, czy też wynagrodzenia ryczałtowego. W celu uproszczenia bieżących rozliczeń pomiędzy stronami kontrahent – podmiot powiązany, kupuje usługi od wnioskodawcy i odprzedaje je na rzecz zewnętrznych klientów, nie osiągając z tego tytułu zysku brutto. Zyski z realizacji usług kumulowane są u wnioskodawcy. Następnie strony dzielą zysk z transakcji w sposób uwzględniający pełnione funkcje, angażowane aktywa oraz ponoszone ryzyka. Podział jest dokonywany poprzez noty uznaniowe wystawiane przez spółkę wnioskującą po zakończeniu roku kalendarzowego, kiedy są już dostępne niezbędne dane. Wnioskodawca zapytał czy strony powinny rozpoznać podział zysku jako korektę cen transferowych. Zdaniem wnioskodawcy tak. Dyrektor KIS nie zgodził się z tym stanowiskiem.
Jest podatek przy przekształceniu spółki komandytowej w spółkę z o.o.
Rzeczpospolita, 2021-04-20, Przemysław Wojtasik
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.1074.2020.1.RR uznał, że po objęciu spółki komandytowej podatkiem dochodowym od osób prawnych przekazanie środków zgromadzonych na jej kapitale zapasowym na kapitał zakładowy spółki z o.o. spowoduje powstanie dochodu u wspólników. Podatek wyniesie 19%, a płatnikiem jest sp. z o.o. Z wnioskiem o interpretację wystąpili wspólnicy spółki komandytowej, którzy zamierzają przekształcić się w spółkę z o.o. Wskutek przekształcenia wspólnicy obejmą udziały w spółce z o.o. Część środków zgromadzonych na kapitale zapasowym spółki komandytowej, która jest już podatkiem podatku dochodowego od osób prawnych zostanie przeniesiona na kapitał zakładowy spółki z o.o. W ten sposób wartość nominalna wkładów przysługujących wspólnikom zostanie podniesiona.
Parking dla klientów z pełnym odpisem VAT
Rzeczpospolita, 2021-04-21, Przemysław Wojtasik
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.109.2021.1.KO stwierdził, iż spółka może odliczyć 100% podatku z faktury za wynajęcie miejsca postojowego. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, której biuro znajduje się w centrum miasta, wobec czego ma ona problem z miejscami postojowymi dla pracowników i klientów. Spółka korzysta zatem z parkingu w podziemnej hali garażowej. Ma abonament na wjazd i pozostawienie auta. Miejsce parkingowe nie jest jednak przypisane do konkretnego pojazdu. W opinii spółki wydatek na wynajęcie parkingu należy traktować jako ogólny koszt działalności gospodarczej, zatem spółka ma prawo do odliczenia za parking całości VAT. Dyrektor KIS zgodził się ze spółką.
Osoba wspierająca może przesądzić o opodatkowaniu
Rzeczpospolita, 2021-04-21, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1475/20 stałe miejsce prowadzenia działalności w innym kraju to także korzystanie z istniejącego tam zaplecza osobowego i technicznego innych firm, gdy sposób funkcjonowania tej przestrzeni umożliwia podatnikowi odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb.
We wniosku o interpretację spółka z siedzibą w Niemczech, zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny, wyjaśniła, że zajmuje się projektowaniem i produkcją systemów modułowych wykorzystywanych do budowania sal operacyjnych i laboratoriów. Spółka działa zwykle jako podwykonawca i nie dysponuje na terenie Polski zasobami technicznymi służącymi realizacji poszczególnych projektów. Spółka dostarcza klientowi polskiemu towary z Niemiec, jako element usługi instalacyjnej. W Polsce nikt nie jest uprawniony do zawierania umów w imieniu spółki. Zdarza się, że członkowie zarządu przyjeżdżają do Polski w celu prowadzenia negocjacji z potencjalnymi klientami. Spółka współpracuje w Polsce z osobą fizyczną, która podpisuje protokoły odbioru, pośredniczy w komunikacji podczas wykonywania usług lub w sprawie rozliczania płatności, faktur, informacji o rozliczeniach, jednak nie jest jej pełnomocnikiem. Spółka chciała potwierdzić, że nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem, dlatego sprawa trafiła do WSA. Sąd jednak przyznał rację organowi podatkowemu.
Fiskus bezpodstawnie pozbawia preferencji
Rzeczpospolita, 2021-04-21, Aleksandra Tarka
W wyroku z 18 lutego 2021 r., sygn. akt: I SA/Rz 32/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uznał, że nie ma przeszkód, aby firma działająca w strefie mogła rozliczać ulgę B+R w odniesieniu do działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych, która nie jest objęta zwolnieniem z uwagi na wyczerpanie limitu. We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że prowadzi działalność na gruntach objętych specjalną strefą ekonomiczną i posiada 5 zezwoleń, przy czym dla najnowszego z nich, z uwagi na otrzymanie dotacji, pula dostępnej pomocy publicznej została wyczerpana nim uruchomiono produkcję. W opinii spółki może ona odliczyć w ramach ulgi B+R za 2020 r. koszty kwalifikowane, poniesione w miesiącach, w których korzystanie ze zwolnienia strefowego na podstawie zezwoleń, z uwagi na wyczerpanie limitu zwolnienia, nie było możliwe. Fiskus nie zgodził się z wnioskodawcą. Sąd przyznał jej jednak rację.