Przegląd prasy podatkowej (19-23.03.2018 r.)

| Do przeczytania w 8 min

Połączenie spółki kapitałowej z osobową jest neutralne podatkowo

Rzeczpospolita, 2018-03-19
Tomasz Wiącek

W wyroku z dnia 21 grudnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt: III SA/Wa 754/17) orzekł, że połączenie się spółki kapitałowej ze spółką osobową jest neutralne na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych dla spółki kapitałowej. Sprawa dotyczyła interpretacji indywidualnej, o którą wystąpiła spółka kapitałowa planująca połączenie ze spółką osobową poprzez przeniesienie do niej całego majątku spółki osobowej w zamian za udziały w jej podwyższonym kapitale zakładowym wydane wspólnikom spółki osobowej. Zdaniem spółki, nadwyżka wartości majątku spółki przejmowanej nad wartością nominalną udziałów przyznanych jej wspólnikom nie stanowi dla niej przychodu. Organ podatkowy uważał natomiast, że w związku z przeprowadzoną transakcją po stronie spółki kapitałowej powstanie przychód podatkowy. Skargę spółki uwzględnił jednak WSA twierdząc, że przeniesienie majątku przejmowanej spółki osobowej na spółkę przejmującą w zamian za które wspólnicy otrzymują udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki kapitałowej jest neutralne podatkowo z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Refaktury muszą być również na warunkach rynkowych

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-19
Mariusz Szulc

Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 marca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.15.2018.1.AZ) nabycie i odsprzedaż usług bez marży do podmiotów powiązanych powoduje obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych wraz z analizą porównawczą. Co do zasady, do przygotowania takiej analizy zobowiązane są podmioty których przychody lub koszty przekroczyły 10 mln euro. W przedmiotowej sprawie spółka przekroczyła próg m.in. w wyniku nabywania i odsprzedaży usług podmiotom powiązanym bez marży, w związku z czym zapytała, czy będzie zobowiązana do sporządzania analizy porównawczej dla tych transakcji. Jej zdaniem nie ma potrzeby sporządzania takiej analizy, gdyż cena zakupu od podmiotu trzeciego ustalona była na zasadach rynkowych i nie ulega zmianie w momencie odsprzedaży, co dowodzi rynkowego charakteru transakcji. Jednakże organ stwierdził, że zobowiązany on jest do zbadania nie tylko ceny usługi, lecz także innych istotnych elementów które wpływają na rynkowy charakter transakcji. Dyrektor jako nietypową wskazał sytuację w której spółka nie pobiera marży, a jednocześnie ponosi ryzyka związane z zawieraniem transakcji i poddał w wątpliwość czy podmioty niepowiązane zachowałyby się w taki sam sposób. Podsumowując napisał, że refaktura w tej samej cenie pomiędzy podmiotami powiązanymi nie musi odzwierciedlać warunków rynkowych.

Darmowe logo to przychód

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-19
Mariusz Szulc

Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.440.2017.2.PH) używanie znaku towarowego za darmo jest przychodem. Analizowana sprawa dotyczyła spółki z międzynarodowej grupy kapitałowej, która zobowiązana była do obowiązkowego używania logo centrali, a za użytkowanie nie musiała ani płacić ani świadczyć żadnych usług. Spółka była zdania, że nie uzyskuje przysporzenia majątkowego używając logo grupy za darmo. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się. Stwierdził, że w takiej sytuacji spółka uzyskuje nieodpłatne świadczenie (którego najważniejszą cechą jest brak ekwiwalentnego świadczenia) a tym samym rozpoznać powinna przychód, podlegający opodatkowaniu. Dodał, że rozpoznawalne logo centrali niewątpliwie wpływa pozytywnie na pozycję spółki na rynku, a za taką korzyść powinna odprowadzić podatek obliczony od ceny rynkowej podobnych znaków towarowych.

Nie można żonglować wydatkiem

Rzeczpospolita, 2018-03-20
Aleksandra Tarka

W dniu 16 marca 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 445/16) orzekł, iż podatnik wnosząc aportem nieruchomość obciążoną kredytem pozbawiony jest prawa do zaliczenia odsetek do kosztów podatkowych. Sprawa dotyczyła przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, który nabył nieruchomość zaciągając kredyt, a następnie wniósł ją w formie aportu do spółki, otrzymując w zamian udziały. Przedsiębiorca uznał, że wciąż posiada prawo do zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów swojej działalności. Ze stanowiskiem podatnika nie zgodził się fiskus, albowiem według organu prawo do zaliczenia odsetek jako KUP posiada wyłącznie prawny właściciel gruntu. Ze stanowiskiem fiskusa zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oraz NSA. Sąd stwierdził, iż wniesienie działki do innej spółki jest równoznaczne z wyzbyciem się majątku, co skutkuje brakiem prawa do uznania wydatków na odsetki jako koszt podatkowy.

Podatnikiem jest spółka, nawet gdy nie istnieje

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-20
Patrycja Dudek

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 marca 2018 r. (sygn. akt II FSK 560/16) stwierdził, że jedynie spółka dla której powstała nadpłata może się ubiegać o jej zwrot, natomiast wspólnik, od którego pobrany był podatek od czynności cywilnoprawnych, nie jest stroną postępowania. W przedmiotowej sprawie wspólnik zapłacił PCC w imieniu i na korzyść spółki komandytowej w dniu jej założenia (podpisania umowy spółki), a następnie już po likwidacji spółki komandytowej stwierdził, że podatek został pobrany nienależnie. W związku z tym, wspólnik wystąpił do naczelnika urzędu skarbowego o zwrot nadpłaty. Był zdania, że należy mu się zwrot nadpłaty skoro pobrano tę sumę od niego w imieniu spółki, która formalnie jeszcze nie istniała. Odmiennie sytuację zinterpretował Naczelnik urzędu skarbowego, który uznał że jedynie spółka komandytowa, nawet nieistniejąca, jest stroną w postępowaniu o zwrot nadpłaty PCC. Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, jak i Naczelny Sąd Administracyjny podzieliły zdanie naczelnika, powtarzając, że wspólnik nie jest i nie może być stroną tego postępowania. Podobnie orzekł NSA w sprawie z 6 września 2017 r. (sygn. akt II FSK 2136/15) nakazując notariuszowi pobierać PCC od umów nowo zakładanych spółek, mimo że jeszcze nie powstały.

Zastrzyk gotówki dla firmy zawsze z PCC

Dziennik Gazeta Prawna, 2018-03-21
Patrycja Dudek

W wyroku z dnia 20 marca 2018 r. (sygn. akt II FSK 698/16) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że pieniądze przekazane spółce, nawet te nie będące pożyczką, dopłatą lub podwyższeniem wkładu podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W omawianej sprawie spółka komandytowa wystąpiła o interpretację bo uważała, iż PCC opodatkowane są jedynie wyszczególnione czynności, wśród których nie widnieje taka forma przekazania pieniędzy jakiej zamierzali dokonać wspólnicy (nie miała to być pożyczka, dopłata ani podwyższenie kapitału, a pieniądze podlegały zwrotowi w dowolnym momencie). Jednakże Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że taka czynność jest analogiczna do dopłaty w związku z czym podlega opodatkowaniu PCC w wysokości 0,5%. Spółka argumentowała, że dopłatę zgodnie z kodeksem spółek handlowych, może otrzymać jedynie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Niemniej Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że o obowiązku PCC decyduje stan faktyczny, a nie nazwa czynności, dodając, że ustawa o PCC nie ogranicza wystąpienia dopłat jedynie do spółek kapitałowych. NSA podzielił zdanie WSA stwierdzając, że w sprawach podatkowych rządzi ustawa o PCC a nie kodeks spółek handlowych.

Jak rozliczyć przeniesienie udziałów w celu ich umorzenia

Rzeczpospolita, 2018-03-21
Remigiusz Fijak

Ekspert TPA – Remigiusz Fijak przybliża w swoim artykule zasady nabycia przez spółkę udziałów własnych z zamiarem ich umorzenia, zaznaczając, że począwszy od stycznia 2018 r. dochód z odpłatnego zbycia udziałów celem umorzenia stanowi dochód kapitałowy. Analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, autor stwierdza, że podatnik dokonujący takiej operacji zbycia, a jednocześnie otrzymujący wynagrodzenie nie wyższe niż poniesione wydatki na nabycie lub objęcie takich udziałów nie zalicza go do swoich przychodów, którym byłaby jedynie ewentualna nadwyżka uzyskanego wynagrodzenia ponad wymienione wydatki. Jednocześnie, w przypadku gdy kwota wydatków jest wyższa od uzyskanego wynagrodzenia, podatnik nie ma prawa do wykazania straty podatkowej, a samo umorzenie udziałów jest neutralne podatkowo dla spółki, której udziały podlegają umorzeniu. Dla podatników będącymi osobami fizycznymi dochodem jest nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem nad kosztami uzyskania przychodu, a od powstałego dochodu pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy według stawki 19%. Dodatkowo, ekspert konkluduje, że umowa zbycia udziałów w celu ich umorzenia nie podlega pod podatek od czynności cywilnoprawnych.

Państwo nie może tracić na spóźnieniach w firmie

Rzeczpospolita, 2018-03-21
Aleksandra Tarka

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2018 r. (sygn. akt: II FSK 695/16) kary umowne wypłacone kontrahentom z powodu opóźnień w wykonaniu usług z winy samego wykonawcy nie mogą być jego kosztem podatkowym. W przedstawionym stanie faktycznym spółka działająca w branży informatycznej podpisywała z kontrahentami umowy zawierające klauzule o karach umownych za opóźnienia w wykonaniu usług zarówno z winy spółki, jak i z przyczyn niezależnych. Spółka stała na stanowisku, że wydatki na kary umowne z powodu opóźnień mogą być jej kosztem podatkowym. Fiskus uznał jednak, że do kosztów podatkowych mogą zostać zaliczone jedynie wydatki na kary umowne z tytułu nieterminowego wykonania usług powstałe z przyczyn niezależnych od spółki. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę spółki twierdząc, że wydatków na kary umowne powstałe z przyczyn zależnych od spółki nie można uznać za racjonalne i gospodarczo uzasadnione. W ocenie NSA kary umowne za opóźnienie w wykonaniu usługi z winy podatnika to przypadek wadliwie wykonanej usługi, a przyznanie spółce racji prowadziłoby do obciążenia Skarbu Państwa wadami prowadzenia działalności przez podatnika.

Przegląd orzecznictwa:

Wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2017 r. (sygn. akt II FSK 33/16)

Przychody uzyskane przez twórcę ze sprzedaży egzemplarzy własnego utworu nie są przychodami z praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 u.p.d.o.f.) i mogą być kwalifikowane jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.).

Uchwała NSA z dnia 26 lutego 2018 r. (sygn. akt I FPS 6/17)

W świetle art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 214, ze zm.), w stanie prawnym obowiązującym w 2014 r., dla podmiotu niemającego siedziby w Polsce, który w dniu rozpoczęcia postępowania kontrolnego był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce, a który przestał być tym podatnikiem przed zakończeniem tego postępowania, do rozpatrzenia jego odwołania od decyzji dyrektora urzędu kontroli skarbowej, właściwy był dyrektor izby skarbowej właściwy ze względu na siedzibę podatnika.