Aport znaku towarowego niekoniecznie z VAT
Rzeczpospolita, 2020-01-20, Małgorzata Michalik
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 listopada 2019 r., nr S-ILPP1/4512-1-201/16/19-S/MC, wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci posiadanego udziału w prawach ochronnych do znaku towarowego z majątku osobistego do spółki jawnej nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Stanowisko organu podatkowego wynika z dokonania ponownego rozpatrzenia wniosku podatnika z 2016 r. oraz uwzględnia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 czerwca 2019 r., sygn. akt I FSK 811/17. Zgodnie ze stanem faktycznym, podatnik otrzymał od rodziców darowiznę prawa do znaku towarowego, którą zamierzał wnieść tytułem aportu do spółki jawnej. Posiadane prawa ochronne do znaku słowno-graficznego stanowiły majątek prywatny wnioskodawcy, który dotychczas nie czerpał korzyści tytułem ich wykorzystania. Spółka jawna miała prowadzić działalność z wykorzystaniem wniesionego znaku towarowego, który miał stanowić przedmiot zawieranych umów licencyjnych. W ocenie wnioskodawcy, planowany aport nie należy do katalogu czynności opodatkowanych VAT. Pierwotnie z takim stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, który wskazał, iż opisywana czynność stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu VAT. Ostatecznie NSA przyznał rację podatnikowi, obligując organ podatkowy do ponownego rozpatrzenia sprawy.
Firma zyska pracownika i odliczy koszty
Rzeczpospolita, 2020-01-20, Monika Pogroszewska
Firmy coraz częściej oferują programy stypendialne dla studentów, aby po zakończeniu nauki mogli zatrudnić wykwalifikowanego pracownika – wynika to z braku pracowników na rynku pracy. Pracodawca, który zapewnia taki program, ponosi wydatki, by zapewnić sobie prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa w przyszłości – tak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 stycznia 2020 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.495.2019.1.PC. Zgodnie z aktualnym brzmieniem umów ze stypendystami, ci z nich, którzy odrzucą ofertę pracy po ukończonej nauce, są zobowiązani do zwrotu całości bądź części stypendium. Zapis ten nie występował w pierwszej wersji regulaminu programu stypendialnego, a dodano go z uwagi na dodatkowe zabezpieczenie spółki przed ewentualnymi kosztami. W wydanej interpretacji organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że spółka może rozliczyć taką pomoc finansową jako koszt uzyskania przychodów, przy czym wydatki na wypłacenie stypendiów stanowić będą koszty pośrednie – ujmowane w wyniku podatkowym w momencie wypłaty stypendium. W razie braku zobowiązania stypendysty do zwrotu pieniędzy, spółka nie jest zobligowana do korekty kosztów uzyskania przychodu. Jak podkreślił organ, istotny jest fakt, że celem wydatku nie jest uzyskanie rezultatu, a sam fakt jego poniesienia.
Interpretacja, która może zatrząść faktoringiem
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-01-20, Łukasz Zalewski
W interpretacji indywidualnej z 2 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.430.2019.2.AP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że sprzedawca, który nie poniósł straty na zbyciu własnej wierzytelności, nie ma możliwości ujęcia w kosztach podatkowych tzw. innych wydatków związanych z jej zbyciem (tj. kosztów usługi faktoringowej). Sprawa dotyczyła wspólników spółki jawnej, którzy zawarli z bankiem umowę faktoringu pełnego. Na mocy przedmiotowej umowy, faktor (bank) wykupił należności za cenę równą ich wartości wskazanej na fakturze pomniejszoną o koszty usługi faktoringowej, to znaczy odsetki dyskontowe oraz prowizję operacyjną. W ocenie zainteresowanych, w omawianym przypadku, należało zastosować ogólne zasady rozliczania kosztów podatkowych, a zatem kosztem byłaby zarówno wartość zbywanych wierzytelności, jak i pozostałe wydatki związane ze zbyciem. Organ nie potwierdził stanowiska wyrażonego we wniosku. Zdaniem Dyrektora KIS, w przedstawionym stanie faktycznym nie jest rozpoznawana strata na zbyciu wierzytelności, a zatem nie ma możliwości rozpoznania kosztu z tytułu faktycznie poniesionych wydatków, w tym odsetek dyskontowych oraz prowizji operacyjnej. Należy podkreślić, że stanowisko to jest sprzeczne z utrwaloną w tym zakresie linią interpretacyjną organów, jak i z linią orzeczniczą sądów administracyjnych.
Refakturowanie prac budowlanych nie wpływa na sposób rozliczenia VAT
Rzeczpospolita, 2020-01-20, Monika Fic
Zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 21 października 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 543/19, przedsiębiorstwo, które prowadzi działalność na dzierżawionym terenie i zleca roboty budowlane innym podmiotom, traktowane jest jako inwestor, a same usługi budowlane podlegają ogólnym zasadom opodatkowania VAT. Wydany wyrok dotyczy sporu podatnika z organem o sposób opodatkowania VAT świadczonych usług budowlanych. Spółka prowadziła działalność na terenie wydzierżawionym od kontrahenta, zlecając prowadzenie niezbędnych robót budowlanych na zewnątrz. Po otrzymaniu akceptacji lub decyzji o realizacji robót oraz ich wykonaniu podatnik może, w niektórych przypadkach, refakturować na kontrahenta koszty prac budowlanych. Wątpliwości podatnika dotyczyły rozliczenia prac – według podatnika, nie powinien on wystawiać on faktury z odwrotnym obciążeniem, albowiem działa on jako inwestor, a nie generalny wykonawca. Z takim podejściem nie zgodził się organ podatkowy, który przypisywał rolę inwestora kontrahentowi podatnika. Rację spółce przyznał jednak WSA w Gdańsku, który przypomniał, że głównym celem mechanizmu odwrotnego obciążenia jest zapobieganie oszustwom i nadużyciom przy rozliczaniu VAT w branży budowlanej, a w zaprezentowanym stanie faktycznym spółka w istocie pełni funkcję inwestorską.
Naczelny Sąd Administracyjny odmówił uchwały w sprawie klasyfikacji statystycznych
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-01-21, Łukasz Zalewski
Zgodnie z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 stycznia 2020 r. (sygn. akt I FPS 3/19), wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorstwa o podjęcie uchwały wyjaśniającej w sprawie klasyfikacji statystycznych był niezasadny. Sprawa dotyczyła klasyfikacji statystycznych PKWIU wskazywanych przez podatników we wnioskach o wydanie interpretacji indywidualnej. Rzecznik MŚP chciał ustalić, czy organ interpretacyjny jest związany klasyfikacją statystyczną określoną przez wnioskodawcę. NSA odmówił wydania uchwały oraz nie zgodził się z Rzecznikiem MŚP, że brak jest jednolitej linii orzeczniczej w tym zakresie. Sędzia wyjaśnił, że zgodnie z treścią obowiązujących przepisów, to podatnik zobowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego, a organ interpretacyjny oraz sądy nie mają prawa dokonywać jego modyfikacji. W przypadku jednak, gdy podatnik nie wskazuje klasyfikacji statystycznej PKWiU, a spór trafia na wokandę, sądy mogą samodzielnie wskazywać PKWiU oraz stawkę VAT w odniesieniu do opisanych we wniosku dostaw towarów lub usług.
Co się przedawniło, tego się nie odliczy
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-01-22, Mariusz Szulc
Przedawnionych wierzytelności nie można zaliczyć do kosztów podatków, nawet w sytuacji, gdy zostały one zbyte przez podatnika – tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 17 stycznia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 1467/19). Spór podatkowy dotyczył spółki-producenta, którego kontrahentom zdarza się nie płacić za towar. Spółka wykazywała jednak sprzedaż jako przychód należny, a w sytuacji, gdy wierzytelności ulegały przedawnieniu, cedowała je na podmiot trzeci celem uniknięcia kosztów egzekucji. W wyniku transakcji zbycia przedawnionych wierzytelności, spółka poniosła stratę, którą rozpoznała w kosztach podatkowych. Zdaniem organu podatkowego, podatnik nie miał możliwości ujęcia przedmiotowej straty w kosztach podatkowych z uwagi na fakt, że zbywane wierzytelności uległy przedawnieniu. Stanowisko fiskusa podtrzymał WSA, który potwierdził, że w kosztach podatkowych należy rozpoznać wyłącznie transakcje zbycia wierzytelności nieprzedawnionych.
NIP nabywcy tylko w części fiskalnej
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-01-22, Agnieszka Pokojska
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 stycznia 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4012.523.2019.2.MŁ, numer identyfikacji podatkowej nabywcy nie może zostać wskazany w stopce paragonu, czyli w jego niefiskalnej części. W analizowanym stanie faktycznym, z wnioskiem o interpretację wystąpił podatnik, którego kasa rejestrująca nie ma możliwości umieszczania NIP-u klienta w części fiskalnej paragonu. Wnioskodawca chciał potwierdzić, czy może zatem umieszczać numer podatkowy nabywcy poniżej linii zawierającej fiskalne logo i unikatowy numer pamięci fiskalnej. Zdaniem Dyrektora KIS, podatnik nie ma takiej możliwości z uwagi na to, że kolejność danych znajdujących się na paragonie nie jest przypadkowa oraz wynika bezpośrednio z treści rozporządzenia. W przypadku gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz przedsiębiorcy, a podatnik nie ma możliwości umieszczania NIP-u nabywcy, to zgodnie z przepisami, powinien on wystawić fakturę oraz zaprzestać ewidencjonowania takiej transakcji na kasie rejestrującej.
Ograniczanie zwolnienia jest wbrew celom ustawy
Rzeczpospolita, 2020-01-22, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 18 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 686/19, na podstawie otrzymanej decyzji o wsparciu, zwolnieniu podlega całkowity dochód uzyskany z działalności, której zakres i miejsce określono w decyzji. Sprawa dotyczyła spółki z branży stolarki okienno-drzwiowej. We wniosku o interpretację wskazano, iż podatnik planuje realizację inwestycji, która ma polegać na rozbudowie i modernizacji całego obszaru istniejącego zakładu produkcyjnego. Wnioskodawca nadmienił również, iż zamierza złożyć wniosek o wydanie decyzji o wsparciu, która jest wydawana na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji. W ocenie podatnika, otrzymanie takiej decyzji pozwoli na zwolnienie od opodatkowania dochodu osiągniętego z działalności prowadzonej zgodnie z warunkami określonymi w decyzji. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z takim stanowiskiem. Spółka zaskarżyła otrzymaną interpretację, a jej stanowisko potwierdził WSA w Bydgoszczy. Jak wskazano w orzeczeniu, nie istnieje warunek ograniczający stosowanie zwolnienia wyłącznie do dochodu osiągniętego z realizacji całkowicie nowych inwestycji – czego domagał się fiskus. Istotne jest, aby miejsce i zakres prowadzonej działalności były tożsame z treścią decyzji. Sąd zaznaczył również, iż zastosowanie interpretacji fiskusa w wielu przypadkach uniemożliwiłoby korzystanie ze zwolnienia, bowiem w sytuacji modernizacji zakładu wydzielenie dochodu przypadającego wyłącznie na nową inwestycję jest niemożliwe.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 26 listopada 2019 r. (sygn. akt II FSK 111/18)
Termin do złożenia przez podatników uzyskujących dochody z działów specjalnych produkcji rolnej deklaracji, o której stanowi art. 43 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, ze zm.) jest terminem prawa procesowego.
Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 grudnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Gl 1062/19)
W podatku dochodowym od osób fizycznych faktura ma jedynie walor dokumentacyjno-dowodowy, tym samym, legitymowanie się nią nie jest materialnoprawną przesłanką odliczenia kosztu od przychodu. Istotne jest bowiem rzeczywiste poniesienie kosztu w celu uzyskania przychodu.