Nie ma PIT od diet i zwrotu kosztów podróży zleceniobiorcy
Rzeczpospolita, 2021-09-20, Mariusz Piskur
Jak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 maja 2021 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.167.2021.1.AA, należności z tytułu diet oraz zwrotu kosztów podróży osoby wykonującej umowę zlecenia za granicą nie będą podlegały opodatkowaniu, jeżeli nie przekroczą wysokości określonej w rozporządzeniu ministra pracy. Wnioskodawca, aby móc realizować usługi, angażuje osoby fizyczne działające na podstawie umów zlecenia. Umowy przewidują wykonywanie usług okresowo również poza granicami kraju i w związku z tym zwrot wydatków związanych z podróżą. Zleceniobiorcy nie prowadzą działalności gospodarczej. Umowa zlecenia zawiera również postanowienia dotyczące dodatkowych należności, których celem jest pokrycie kosztów pobytu za granicą. Przedsiębiorąca planuje wypłacanie tych świadczeń w kwotach nie wyższych niż określone w rozporządzeniu. Wnioskodawca zapytał, czy działając jako płatnik będzie musiał pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy w związku z wypłacaniem zleceniobiorcom, wykonującym umowę zlecenia poza granicami Polski, należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania za granicą do wysokości wynikającej z rozporządzenia. Zdaniem wnioskodawcy nie będzie on miał takiego obowiązku. Dyrektor KIS się z nim zgodził.
Jakie są skutki CIT konwersji wierzytelności własnych
Rzeczpospolita, 2021-09-20, Dominik Bregida
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 czerwca 2021 r., sygn. akt II FSK 2741/18, orzekł, że pośrednią konwersję wierzytelności na kapitał zakładowy traktować należy jako wniesienie wkładu niepieniężnego, gdyż wierzytelność zamieniana jest na inne prawo majątkowe, czyli udziały i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej. Ten można bowiem zrealizować tylko przez wpłatę gotówki lub przy użyciu pieniądza bankowego. Naczelnik urzędu celno-skarbowego określił spółce wysokość zobowiązania podatkowego w związku z zaniżeniem przychodów z tytułu pośredniej konwersji pożyczki na kapitał zakładowy spółki zależnej. Spółka nie zgodziła z tym stanowiskiem i sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który zgodził się z organem. Spółka wniosła skargę kasacyjną. NSA podzielił stanowisko WSA uznając, że wierzytelność zamieniana jest na inne prawo majątkowe w postaci udziałów. Tym samym nie można mówić o wniesieniu wkładu pieniężnego. W odniesieniu do drugiego zagadnienia spornego NSA uznał, wbrew stanowisku WSA, że kosztem podatkowym jest wartość odpowiadająca kwocie głównej pożyczki, nie wyższa jednak niż wartość wkładu odpowiadająca wierzytelności z tytułu pożyczki.
Kaucja może czasem wpływać na podstawę opodatkowania
Gazeta Prawna, 2021-09-22, Mariusz Szulc
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 września 2021 r., sygn. 0112-KDIL3.4012.50.2021.1.MS, sprzedawca powinien podwyższyć podstawę opodatkowania VAT o wartość niezwróconego opakowania, jeżeli klient nie zwróci go w ciągu 60 dni. Gdy nabywca odda je później, to podwyższoną podstawę opodatkowania będzie można odpowiednio obniżyć. Zapytała o to spółka, która za wydanie każdego opakowania zwrotnego zamierzała pobierać od klientów kaucję. Sądziła, że nie musi powiększać podstawy opodatkowania, jeśli klient nie zwróci jej opakowania. Dodatkowo spółka zapytała, czy gdyby umówiła się z klientem na konkretny termin zwrotu opakowania, to powinna podwyższyć podstawę opodatkowania sprzedanego towaru dopiero po bezskutecznym jego upływie, bądź też czy mogłaby podwyższyć podstawę opodatkowania w deklaracji składanej po upływie dwóch miesięcy kalendarzowych od transakcji. W opinii spółki, ani zwiększenia podstawy opodatkowania, ani jej zmniejszenia nie powinna dokumentować fakturą czy paragonem. W praktyce mogłaby jedynie wystawić dokument wewnętrzny. Dyrektor KIS był innego zdania.
Ograniczyłeś produkcję przez Covid-19? Fiskus to rozumie
Rzeczpospolita, 2021-09-22, Przemysław Wojtasik
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.104.2021.1.KW wyraził pogląd, że firma może rozliczyć w podatkowych kosztach rekompensaty dla kontrahentów za rezygnację z części usług z powodu epidemii koronawirusa. O interpretację wystąpiła spółka, która w czasie epidemii podjęła decyzję o ograniczeniu procesu produkcji. Jej kontrahenci stracili przez to możliwość świadczenia części zakontraktowanych usług. Po przeprowadzeniu negocjacji spółka zgodziła się wypłacić im finansowe rekompensaty. Mają one zminimalizować negatywne konsekwencje epidemicznych ograniczeń. Spółka zapytała, czy wypłacone kwoty są kosztem podatkowym. W opinii spółki tak, z czym zgodził się Dyrektor KIS.