Klient otrzymał e-fakturę, gdy mógł zapoznać się z jej treścią
Rzeczpospolita, 2019-01-21, Joanna Perzanowska-Kuśnierek
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 listopada 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.602.2018.1.AK, elektroniczną fakturę korygującą uważa się za otrzymaną przez klienta w momencie jej umieszczenia w formie elektronicznej na portalu internetowym na indywidualnym koncie klienta, który jest o tym informowany. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka prowadząca działalność w zakresie wynajmu i zarządzania flotą pojazdów. Spółka zakłada i prowadzi indywidualne konta klientów, na których umieszczane są zarówno faktury pierwotne, jak i korygujące. Klient ma dostęp do swojego konta przy pomocy unikalnego hasła i loginu. W chwili umieszczenia dokumentu na platformie, klient jest o tym informowany, np. za pomocą smsa, e-maila lub wiadomości wewnętrznej na portalu. Z kolei po stronie spółki, w systemie widnieje informacja o zamieszczeniu dokumentu na koncie klienta. Spółka zapytała organ podatkowy czy ma prawo zmniejszyć podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego w okresie rozliczeniowym, w którym umieszczono fakturę na indywidualnym koncie klienta. Dyrektor KIS uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, wskazując, że momentem otrzymania faktury korygującej jest moment, w którym staje się ona dostępna dla nabywcy i ma on możliwość zapoznania się z jej treścią. Jednocześnie, w tym przypadku spełniony jest warunek posiadania przez wystawcę faktury potwierdzenia jej dostarczenia do klienta.
Jak zakwalifikować kwoty uzyskane ze sprzedaży wyników prac B+R
Rzeczpospolita, 2019-01-21 , Honorata Ścisłowicz-Skraba
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 listopada 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.445.2018.1.AN przychody z komercjalizacji bezpośredniej prac rozwojowych (sprzedaż lub licencjonowanie wytworzonych we własnym zakresie wartości niematerialnych i prawnych) powinny być klasyfikowane jako przychody z innych źródeł (operacyjne), a nie przychody kapitałowe. Sprawa dotyczyła spółki produkującej wyroby farmaceutyczne, której działalność obejmuje prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych. Dyrektor KIS potwierdził stanowisko spółki, zgodnie z którym w przypadku wytworzenia w toku prac badawczo-rozwojowych (a nie ich nabycia) praw własności intelektualnej, brak jest podstaw do uznania przychodów osiągniętych z ich komercjalizacji bezpośredniej za przychody z zysków kapitałowych.
Nabycie praw do objęcia akcji jest neutralne podatkowo
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-01-21, Łukasz Zalewski
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 21 grudnia 2018 r. (sygn. akt: I SA/Po 680/18) wskazał, że nieodpłatne otrzymanie przez członka zarządu warrantów subskrypcyjnych, dających możliwość ich wymiany na akcje spółki, nie wiąże się z osiągnięciem przez otrzymującego przychodu w PIT. Sąd uchylił interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który uznał, że w momencie objęcia warrantów u podatnika powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia. Sąd potwierdził pogląd podatnika, że w momencie objęcia warrantów, podatnik nie osiąga wymiernego przysporzenia majątkowego, stąd brak jest przesłanek do ustalenia przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Jednocześnie sąd uznał, że takie nabycie nie będzie realizowane w ramach programu motywacyjnego, o którym mowa w przepisach o PIT, albowiem potencjalne nabycie lub objęcie akcji na skutek realizacji praw z warrantów subskrypcyjnych nie mieści się w definicji takiego programu motywacyjnego.
Premia nie ma wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-01-23, Patrycja Dudek
Wyrokiem z 16 stycznia 2019 r. (sygn. akt. I FSK 78/17) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że rozpoznanie obowiązku podatkowego w VAT oraz wystawienie na tę okoliczność odpowiedniej faktury dokumentującej wykonanie usługi nie może zostać odłożone do momentu uzyskania akceptacji kontrahenta odnośnie przyznania bonusu i jego wysokości. Sprawa dotyczyła autoryzowanego dealera samochodów, który otrzymywał od importera bonusy jakościowe (m.in. uzależnione od wskaźników satysfakcji klientów czy wydatków marketingowych) rozliczane w odpowiednich okresach rozliczeniowych. Ostateczną informację dotyczącą zatwierdzenia premii oraz jej wysokości dealer otrzymywał po pewnym czasie od zakończenia danego okresu rozliczeniowego (miesiąca, kwartału, roku). Podatnik argumentował, że moment wykonania usługi oraz odpowiednio obowiązek podatkowy powinny być rozpoznane w chwili uzyskania potwierdzenia od kontrahenta co do przyznania i wysokości bonusu. Zarówno WSA w Gdańsku, jak i NSA uznały jednak, że proces weryfikacji bonusu nie stanowi elementu świadczenia usługi, a wykonanie usługi następuje z upływem ustalonego okresu rozliczeniowego. Stąd akceptacja wynagrodzenia przez kontrahenta nie może przesuwać obowiązku podatkowego.
Przed 2019 r. nie odliczano straty kredytu
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-01-23, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 stycznia 2019 r. (sygn. akt: II FSK 69/17 oraz II FSK 70/17), przepisy obowiązujące do końca 2018 r. uniemożliwiały pomniejszenie przychodu ze sprzedaży nieruchomości albo ujęcie w koszty uzyskania tego przychodu ze sprzedaży – wydatków na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie tej nieruchomości przez zmarłego spadkodawcę. Spadkobiercy podnosili, że spłata zadłużenia była warunkiem realizacji transakcji sprzedaży oraz, że w tym zakresie finansowali się oni pieniędzmi ze sprzedaży nieruchomości. Zarówno WSA, jak i NSA uznały, że wydatki te nie były ściśle powiązane z samą transakcją sprzedaży, stąd nie mogą obniżać osiągniętego ze sprzedaży przychodu. Jednocześnie brak jest podstaw do uznania, że wydatki takie mogłyby stanowić koszty uzyskania przychodów. NSA wskazał, że zmiana przepisów w tym zakresie nastąpiła od 1 stycznia 2019 r., wprost dopuszczając możliwość ujęcia długów spadkowych w koszty podatkowe ze zbycia nieruchomości.
Podatkowa lustracja bez zgody kontrahenta
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-01-23, Mariusz Szulc
Zgodnie z odpowiedzą wiceministra finansów Filipa Świtały z dnia 18 stycznia 2019 r. na interpelację poselską nr 28311, uzyskanie zaświadczenia o stanie rozliczeń kontrahenta nie będzie zależne od jego zgody. Uzyskanie takiego zaświadczenia możliwe jest od dnia 25 grudnia 2017 r. Dokument ten obejmuje informacje o złożeniu bądź niezłożeniu przez kontrahenta deklaracji lub innych wymaganych dokumentów, o ujęciu bądź nieujęciu wymaganych informacji we wskazanych dokumentach oraz o zaleganiu bądź niezaleganiu z zapłatą podatków. Informacje te nie są objęte tajemnicą skarbową. Projekt nowej ordynacji podatkowej z lipca 2018 r. zakładał pierwotnie, że w związku z przepisami o RODO, od dnia wejścia w życie nowych regulacji (2020 r.), upublicznienie danych o kontrahencie wymagałoby jego zgody. Po rozpoznaniu uwag dotyczących takiego rozwiązania, zgodnie z najnowszym grudniowym projektem, uzyskanie zaświadczenia o stanie rozliczeń kontrahenta nie będzie zależało od jego zgody.
Nie tylko nasz fiskus sięga po podsłuchy
Rzeczpospolita, 2019-01-24, Monika Pogroszewska
W dniu 17 stycznia 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sygn. akt C-310/16) orzekł, iż nagrania z podsłuchów uzyskane z naruszeniem prawa, nie mogą stanowić dowodu w sprawie wyłudzeń VAT. Bułgarskie przepisy nakazywały odrzucenie dokumentów z tak zdobytego materiału dowodowego (zezwolenia dotyczące podsłuchów wydał niewłaściwy sąd). TSUE, odrzucając dowód z nielegalnego podsłuchu, powołał się m.in. na postanowienia Karty Praw Podstawowych UE. Polskie przepisy podatkowe budzą poważne wątpliwości w zakresie wykorzystania nielegalnie uzyskanych materiałów w postępowaniu o przestępstwa skarbowe. W październiku 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w poszerzonym składzie odmówił podjęcia uchwały dotyczącej możliwości wykorzystania jako dowodów w postępowaniu podatkowym stenogramów z podsłuchów rozmów uzyskanych w postępowaniu karnym.
Rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika nie może wisieć w próżni
Rzeczpospolita, 2019-01-24, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 416/17, I FSK 417/17, aby zastosować klauzulę rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika należy wskazać konkretny przepis, który budzi wątpliwości interpretacyjne. Sprawa dotyczyła momentu rozliczenia faktur korygujących zmniejszających oraz zwiększających faktury pierwotne, m.in. z powodu wystawienia faktury ze stawką 23% VAT zamiast odwrotnego obciążenia. Spółka uważała, że faktury korygujące zmniejszające należy ujmować na bieżąco, z kolei faktury zwiększające na bieżąco bądź wstecz, w zależności od przyczyny korekty. Organ podatkowy nie zgodził się ze spółką tłumacząc, że sposób rozliczenia faktur korygujących jest generalnie uzależniony od przyczyny korekty. Spółka zaskarżyła interpretację do WSA w Łodzi, zarzucając fiskusowi niezastosowanie klauzuli rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika. Ostatecznie spór rozstrzygnął NSA, uznając, że nie sposób stosować klauzuli w oderwaniu od konkretnego przepisu prawa materialnego. Stąd najpierw należy wskazać konkretny przepis budzący wątpliwości, a dopiero w następnej kolejności można rozważać zastosowanie klauzuli.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 13 listopada 2018 r. (sygn. akt II FSK 992/18)
W przypadku, gdy kontrola gospodarowania środkami zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych prowadzona była przez organ kontroli skarbowej, to „ujawnienie przez kontrolę nieprawidłowości”, o którym stanowi art. 165b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), następowało w dokumencie określonym w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r. nr 41 poz.214, ze zm.), stanowiącym wynik kontroli, a nie w protokole kontroli sporządzonym w trakcie postępowania kontrolnego uregulowanego przepisami tej ustawy.
Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 948/18)
Między dniem, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku od niektórych instytucji finansowych (art. 4 O.p.), czyli w sprawie z pierwszym dniem danego miesiąca, a ostatnim dniem danego miesiąca, w którym to obowiązek podatkowy przekształca się w zobowiązanie podatkowe (art. 5 O.p.), może zaistnieć zdarzenie uprawniające do zwolnienia podatkowego (art. 11 ust. 2 pkt 1 u.p.n.i.f.). W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie przekształci się w zobowiązanie podatkowe. W konsekwencji nie będzie także podatku do zapłaty.