Usługi wsparcia z limitem kosztów czy bez
Rzeczpospolita, 2019-10-21, Krystian Sadowski
Koszty nabywanych od podmiotów powiązanych usług wsparcia, które są niezbędne do wytworzenia produktu finalnego, nie podlegają ograniczeniom w ich zaliczeniu do kosztów podatkowych na gruncie podatku dochodowego – takie stanowisko zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 19 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 231/19. Sprawa dotyczyła podatnika należącego do grupy kapitałowej, którego podstawową działalność stanowi budowa i sprzedaż nieruchomości o charakterze mieszkalnym i użytkowym. Podatnik korzysta z usług podmiotów powiązanych, których wynagrodzenie jest kalkulowane w oparciu o zyski osiągane z tytułu danej inwestycji. W ocenie spółki, część nabywanych od podmiotów powiązanych usług (usługi niematerialne) nie podlega limitowaniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych, ponieważ usługi te nie zostały wskazane w katalogu usług niematerialnych podlegających takiemu limitowaniu, natomiast pozostałe usługi niematerialne (choć wskazane w tym katalogu) również nie podlegają limitowaniu w zaliczeniu do kosztów podatkowych, ponieważ są bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru (tutaj: nieruchomości). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się jednak z drugą częścią konkluzji podatnika. Zdaniem organu, kosztów nabywanych usług wsparcia nie charakteryzuje bezpośredni związek z procesem wytwarzania finalnego dobra, ponieważ ich cena nie zawiera się w cenie finalnego produktu (nieruchomości). Odmienne stanowisko zaprezentował jednak WSA we Wrocławiu, przyznając rację spółce. Brak inkorporowania wartości nabywanych usług w końcowej cenie produktu nie stanowi o braku bezpośredniego związku tych usług z procesem wytwarzania produktu finalnego.
Najem urządzenia przemysłowego nie zawsze z podatkiem u źródła
Rzeczpospolita, 2019-10-21, Kinga Piotrowska
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1959/18, w sytuacji gdy podmioty zagraniczne nie osiągają dochodu w Polsce, spółka nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanego im wynagrodzenia. Sprawa dotyczyła spółki, świadczącej usługi budowlane poza terytorium Polski, która korzysta z maszyn, urządzeń budowlanych oraz konstrukcji magazynowych, biurowych i sanitarnych, będących własnością podmiotów zagranicznych. Spór z fiskusem dotyczył obowiązku poboru podatku u źródła od należności wypłacanych zagranicznym kontrahentom za ich wynajem. Spółka uważała, że nie ciążą na niej obowiązki płatnika, ponieważ wynajmowane przez nią urządzenia i obiekty nie są urządzeniami przemysłowymi. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał jednak takie stanowisko za nieprawidłowe, podkreślając, że na spółce ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła. WSA w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację wskazując, że podatek może być pobierany jedynie od dochodów, jakie zagraniczni podatnicy osiągają na terenie Polski. W sytuacji, gdy usługa budowlana z wykorzystaniem danych przedmiotów jest świadczona za granicą, nie można uznać, że zagraniczne podmioty osiągają dochód w Polsce. Tym samym, spółka nie pełni funkcji płatnika i nie jest obowiązana do poboru podatku u źródła. Jednocześnie jednak sąd zauważył, że wynajmowane urządzenia oraz konstrukcje stanowią urządzenia przemysłowe.
Skarbówka chce podatku od kradzieży z oszustwem
Rzeczpospolita, 2019-10-21, Monika Pogroszewska
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 16 października 2019 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.315.2019.1.JK, przedsiębiorca, który padł ofiarą oszustwa polegającego na wyłudzeniu towaru powinien zakwalifikować kwotę z wystawionej faktury do przychodów podatkowych. Sprawa dotyczy spółki prowadzącej działalność polegającą na sprzedaży artykułów do dekoracji wnętrz, która zrealizowała zamówienie na rzecz brytyjskiej firmy, nie otrzymując jednak za nie zapłaty. Po upływie terminu płatności spółka otrzymała informację, iż zamówienie złożone zostało przez osobę podszywającą się pod pracownika brytyjskiej firmy. Spółka zajęła stanowisko, zgodnie z którym kwota z wystawionej przez nią faktury nie powinna zostać uznana za przychód, ponieważ między spółkami nie powstał stosunek prawny, a spółka nie może domagać się zapłaty od brytyjskiej firmy. Odmienne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznając, iż przychody należne, to wszystkie przychody, które powstają na podstawie konkretnego stosunku prawnego. Przychód z działalności gospodarczej wystąpi już w momencie powstania uprawnienia do przysporzenia, a sama zapłata nie jest elementem koniecznym do powstania przychodu. Analogiczna sytuacja będzie miała miejsce w przypadku, gdy podatnik odroczy termin płatności lub zrezygnuje z otrzymania przychodu. Tym samym, fiskus nie przychylił się do stanowiska podatnika, że w sytuacji wyłudzenia towarów pomiędzy ofiarą a firmą, pod którą podszywa się jej rzekomy pracownik nie powstaje stosunek prawny. Fiskus argumentuje swoje stanowisko tym, że to na podatniku spoczywa obowiązek zachowania należytej staranności (w tym w zakresie weryfikacji kontrahentów), tak aby nie dopuszczać podobnych sytuacji, a tym samym do ewentualnych strat.
Odszkodowanie za hałas na budowie jest opodatkowane
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-10-22, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3511/17, podatnik, który otrzymał od dewelopera rekompensatę pieniężną za hałas związany z budową centrum handlowego jest zobligowany do rozliczenia się z tej kwoty na gruncie ustawy o PDOF. Wyrok wydano w sprawie podatniczki, która podpisała ugodę z deweloperem i uzyskała odszkodowanie w zamian za nieutrudnianie budowy oraz zaniechanie składania m.in. skarg na dewelopera związanych z hałasem w trakcie budowy oraz późniejszym użytkowaniem centrum handlowego. Podatniczka uważała, że tego typu zadośćuczynienie jest zwolnione z opodatkowania, ponieważ ugoda z deweloperem została zawarta na podstawie przepisów kodeksu cywilnego. Wypłacone jej zadośćuczynienie wynika zatem z przepisów odrębnej ustawy i w konsekwencji wypełnia przesłanki, o których mowa w ustawie o PDOF. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz sądy obu instancji nie przychyliły się do stanowiska podatniczki. NSA wskazał, że odszkodowanie opisane w stanie faktycznym jest opodatkowane na gruncie ustawy o PDOF, gdyż wynikało ono z ugody pomiędzy kobietą a spółką budującą centrum handlowe, nie zaś z przepisów odrębnej ustawy. Kodeks cywilny jedynie zezwalał na zawarcie takiej ugody, lecz nie regulował zasad i wysokości odszkodowania.
Limit 150 tys. przy leasingu obejmuje też nieodliczoną część VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-10-23, Agnieszka Pokojska
W myśl interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 października 2019 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.339.2019.2.AT, kwota podatku VAT od raty kapitałowej opłaty z tytułu leasingu auta, która nie została odliczona od podatku należnego, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu podatnika po przekroczeniu limitu 150 tysięcy złotych. Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku o interpretację podatnik wziął w leasing operacyjny auto z przeznaczeniem na działalność mieszaną. Podatnik zapytał organ podatkowy czy ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów podlega również kwota nieodliczonego VAT (50% podatku naliczonego). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż nieodliczony podatek VAT od części raty kapitałowej w leasingu operacyjnym również podlega limitowaniu zgodnie z proporcją uregulowaną w ustawie o PDOP.
Montaż nie zawsze zwiększa wartość środka trwałego
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-10-24, Patrycja Dudek
Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3571/17, podatnik, który dokonuje montażu systemów alarmowych przez zatrudnionych pracowników nie musi rozliczać kosztów wynagrodzeń przez odpisy amortyzacyjne. Stroną w sprawie była Poczta Polska, która kupowała systemy zabezpieczające bez montażu, ponieważ za instalacje na terenie placówki pocztowej odpowiedzialni są jej pracownicy. Zdaniem Poczty Polskiej koszty wynagrodzenia oraz premii pracowników technicznych dokonujących montażu powinno się rozliczać na bieżąco tj. w dacie wypłaty wynagrodzenia. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika twierdząc, iż część kosztu wynagrodzenia pracownika poczty przypadająca na montaż instalacji powinna podwyższać wartość początkową montowanego środka trwałego i w konsekwencji być rozliczana poprzez odpisy amortyzacyjne, co zostało potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Wyrok ten został jednak uchylony przez NSA, który stwierdził, że montaż systemów alarmowych ma bezpośredni związek z działalnością placówki pocztowej i dlatego koszty pracowników dokonujących montażu nie muszą być dzielone i odpowiednio wliczane do wartości początkowej środka trwałego.
Skala najmu przekreśla ryczałt
Rzeczpospolita, 2019-10-24, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2019 r., sygn. akt II FSK 1581/18, sposób opodatkowania dochodu z najmu nieruchomości zależy od skali działalności podatnika. Przedmiotem sprawy była możliwość opodatkowania zysków osiąganych z tytułu najmu lokali mieszkalnych według korzystnego dla podatnika 8,5-procentowego ryczałtu. Podatnik jest właścicielem kilkudziesięciu nieruchomości na wynajem; część z nich stanowi wprowadzony do ewidencji środków trwałych majątek firmy, natomiast pozostałe lokale stanowią majątek prywatny. Rozliczenie na gruncie podatku dochodowego następuje według stawki liniowej 19% w przypadku lokali wpisanych do ewidencji, natomiast opodatkowanie zysków osiąganych z najmu pozostałych mieszkań następuje według ryczałtu 8,5%. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaprzeczył możliwości takiego opodatkowania osiąganych dochodów wskazując, iż podatnik nie dokonuje jedynie zarządzania majątkiem prywatnym, lecz prowadzi – w całości – aktywność o charakterze działalności gospodarczej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu nie zgodził się z taką interpretacją zaznaczając, iż istotne dla kwalifikowania źródła przychodu są intencje samego podatnika. Ostatecznie NSA zaprezentował stanowisko zbieżne z oceną Dyrektora KIS. Zdaniem sądu, niezależnie od wpisania nieruchomości do ewidencji środków trwałych, sam rozmiar aktywności, rozumiany poprzez posiadanie tytułu własności do kilkudziesięciu nieruchomości, stanowi o zakwalifikowaniu dochodu z ich wynajmu jako osiągniętego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
VAT płaci ten, kto zbywa lokal
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-10-24, Patrycja Dudek
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 października 2019 r., sygn. akt I FSK 1273/17, orzekł, iż deweloper jest zobligowany do zapłaty podatku od zaliczek na poczet ceny lokali, w przypadku gdy zakupi budynek mieszkalny od innego dewelopera, który już wcześniej rozliczył podatek od tych zaliczek. Spółka deweloperska zakupiła budynek mieszkalny w budowie, w którym część lokali była już w całości opłacona przez przyszłych nabywców. Podatnik miał wątpliwość czy powstanie u niego obowiązek podatkowy na gruncie VAT, mimo że poprzedni właściciel budowanej inwestycji rozliczył już podatek od zaliczek wpłaconych na poczet ceny lokalu. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że obowiązek podatkowy ciąży na tym podatniku, który dokona dostawy, a nie na podatniku, który przyjął zaliczkę na poczet ceny lokalu. Stanowisko to zostało podtrzymane zarówno przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku jak i NSA. Sądy argumentowały, że opodatkowaniu VAT podlega nie zapłata z tytułu dostawy towaru, ale skonkretyzowana czynność tj. dostawa towaru lub świadczenie usług. Co prawda to sprzedający budynek mieszkalny w budowie otrzymał wcześniej wpłaty na poczet ceny poszczególnych lokali, jednakże pomiędzy nim a przyszłymi nabywcami lokali nie doszło do realizacji zawartych umów sprzedaży. Z chwilą sprzedaży budynku mieszkalnego podatnik (drugi deweloper) wstąpił w prawa i obowiązki pierwszego dewelopera oraz zostały na niego scedowane zaliczki na poczet ceny lokali. NSA wskazał, że pierwszy deweloper nie powinien rozliczać VAT od tych zaliczek, ponieważ w wyniku sprzedaży budynku mieszkalnego dokonał de facto zwrotu zaliczek.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 sierpnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Go 179/19)
1. Do decyzji o zarządzeniu konwoju wydanych przed wejściem w życie przepisu art. 67 ust. 2b ustawy o KAS w zakresie określenia strony (i innych nieuregulowanych w ustawie kwestii) należy odwołać się do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. Przepis art. 133 Ordynacji podatkowej będzie miał zastosowanie dopiero do przewozu towarów, a więc zarządzenia konwoju po 14 czerwca 2018 r.
3. Krąg podmiotów uznanych za stronę w rozumieniu art. 133 Ordynacji podatkowej jest znacznie węższy od pojęcia strony w rozumieniu art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego.
4. Nadawca powinien więc również posiąść wiedzę i być adresatem decyzji o zarządzeniu konwoju, albowiem decyzja o zarządzeniu konwoju, skutkuje solidarną odpowiedzialnością za koszty konwoju, zatem dotyczy praw majątkowych. W niniejszej sprawie oznacza to, że również nadawca winien mieć przymiot strony postępowania, a tym samym przysługuje mu odwołanie od decyzji.
Wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 3292/17)
Art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć w ten sposób, że wyklucza odpowiedzialność podatnika zarówno za zaliczkę, jak również za tę część zobowiązania rocznego, która odpowiada kwocie zaliczki niepobranej przez płatnika w warunkach uregulowanych w tym przepisie. W konsekwencji za część zobowiązania, za którą nie odpowiada podatnik, odpowiedzialność stosownie do treści art. 30 § 1 O.p. ponosi płatnik. Wynikająca z art. 14k i art. 14m w zw. z art. 14p O.p. ochrona płatnika – który otrzymał interpretację indywidualną, następnie zmienioną, do której zastosował się przed jej zmianą – nie oznacza, że odpowiedzialność za zaniżenie lub nieujawnienie przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 i 18 u.p.d.o.f., do którego doszło na skutek błędnej interpretacji indywidualnej, ponosi podatnik.