Kto podnosi kwalifikacje, zapłaci niższy podatek
Rzeczpospolita, 2019-07-22, Monika Pogroszewska
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 czerwca 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.278.2019.1.AC, wydatki na studia Executive MBA mogą stanowić dla przedsiębiorcy koszt podatkowy. Sprawa dotyczyła podatnika prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa biznesowego w wyszukiwaniu atrakcyjnych inwestycji w spółki portfelowe dla inwestora instytucjonalnego, jak i wsparcia dla tych podmiotów w zakresie tworzenia i wdrażania strategii przedsiębiorstwa. W celu usystematyzowania i zaktualizowania swojej wiedzy z obszaru finansów, rachunkowości i zarządzania, przedsiębiorca zdecydował się podjąć podyplomowe studia Executive MBA w Londynie. Skutkiem uczestnictwa w programie miało być również wzmocnienie przez przedsiębiorcę konkurencyjnej pozycji na rynku oraz pozyskanie nowych partnerów biznesowych i klientów. Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora KIS, zarówno wydatki ponoszone z tytułu usług edukacyjnych, jak i koszty transportu, noclegów i pomocy naukowych podlegają w całości zaliczeniu do kosztów podatkowych. Płatności te spełniają ustawową definicję kosztów, a ich celem jest wzrost wysokości uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z prowadzonej działalności. Organ zaznaczył również, że opisywane wydatki nie są bezpośrednio związane z przychodami, w związku z czym w sytuacji, gdy dotyczą okresu krótszego niż rok podatkowy ich zaliczenie do kosztów powinno nastąpić w dacie ich poniesienia.
Nadpłata u źródła w starym trybie
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-07-22, Magdalena Majkowska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 lipca 2019 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4010.102.2019.2.KK), z uwagi na bezterminowe odroczenie nowych zasad poboru podatku u źródła w przypadku płatności za użytkowanie urządzeń przemysłowych (np. samolotów) oraz należności uzyskiwanych na terytorium Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, nadpłata zwracana jest w trybie Ordynacji podatkowej. Sprawa dotyczyła przewoźnika lotniczego, który uważał, że w przypadku ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku u źródła zastosowanie znajdą przepisy Ordynacji podatkowej, a nie szczególny tryb zwrotu podatku, określony w art. 28b ustawy o PDOP. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził zdanie przewoźnika podkreślając, że dotyczy to także sytuacji, gdy płatnik pobiera i odprowadza podatek u źródła, bo nie zakończył jeszcze postępowania weryfikacyjnego bądź nie posiada jeszcze wymaganych dokumentów, tj. certyfikatów rezydencji i oświadczeń. Szczególny tryb zwrotu na podstawie ustawy o PDOP mógłby mieć zastosowanie tylko gdyby spółka nie spełniła warunków dotyczących wyłączenia z obowiązku poboru podatku od wypłat przekraczających 2 mln zł.
Zapłata zaliczki gotówką wpływa na koszty
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-07-22, Magdalena Majkowska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 lipca 2019 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.223.2019.1.PSZ), jeżeli istniał ustawowy obowiązek zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego, a należność została opłacona częściowo za pośrednictwem rachunku bankowego, a częściowo gotówką, jako koszty uzyskania przychodu można uwzględnić tylko część należności uregulowanej z użyciem rachunku bankowego. Sprawa dotyczyła przedsiębiorcy, który kupił samochód ciężarowy płacąc zaliczkę gotówką, a resztę należności za pośrednictwem rachunku bankowego. Organ stwierdził, że zastosowanie znajdą przepisy nie pozwalające na odliczenie kosztu w części, w jakiej płatność dotycząca transakcji między przedsiębiorcami przekraczająca 15 tys. zł została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. W konsekwencji, odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej samochodu ciężarowego, która została zapłacona gotówką, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.
Pół roku w Hiszpanii i korzyści w daninie
Rzeczpospolita, 2019-07-23, Przemysław Wojtasik
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 lipca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.292.2019.1.KU, przedsiębiorca, który wykonuje projekt u zagranicznego klienta, może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów naliczone diety. O interpretację wystąpił informatyk-przedsiębiorca, który otrzymał zlecenie na wykonanie projektu w Hiszpanii, gdzie spędzi prawie sześć miesięcy. Wnioskodawca uważa, że pobyt za granicą stanowi dla niego podróż służbową, a w konsekwencji ma on prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów naliczonych przez siebie diet. Powołał się on na przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że diety naliczane przez przedsiębiorców stanowią koszt podatkowy w pełni pod warunkiem, że nie przekraczają kwoty, jaka przysługiwała pracownikom. W wydanej interpretacji organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy uznając, że przedsiębiorca może przyznać sobie dietę oraz zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów w wysokości nie większej niż kwoty przysługujące pracownikom. Dodatkowo fiskus przypomniał, że nie jest możliwe odliczenie faktycznych wydatków poniesionych przez przedsiębiorcę na wyżywienie.
Sprzedaż pawilonu z podstawową stawką
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-07-23, Magdalena Majkowska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 lipca 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-1.4012.138.2019.3.MJ), dostawa pawilonu niezwiązanego na stałe z gruntem jest opodatkowana VAT ze stawką 23%. Pytanie o stawkę opodatkowania VAT postawił właściciel działki, na której znajdował się pawilon (który podatnik wynajmował) i dom mieszkalny. Podatnik uważał, że ze względu na przysługujące mu zwolnienie podmiotowe, ze względu na wartość obrotów nieprzekraczającą ustawowego limitu, nie będzie musiał zapłacić VAT od sprzedaży nieruchomości. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z podatnikiem podkreślając, że pawilon powinien być traktowany jako rzecz ruchoma nie związana na stałe z gruntem, a jego sprzedaż powinna podlegać VAT ze stawką 23%. Ponadto, z uwagi na posadowienie na gruncie domu mieszkalnego, teren należy uznać za budowlany, a dostawa terenów budowlanych, która nie podlega podmiotowemu zwolnieniu z VAT. Tym sam do przedmiotowej transakcji nie można zastosować zwolnienia podmiotowego
Budżet nie zarobi na nadzorze właścicielskim
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-07-24, Patrycja Dudek
W wyroku z 23 lipca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2881/17) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nieodpłatne delegowanie przez akcjonariusza swoich pracowników do spółki zależnej celem przeprowadzenia w niej czynności kontrolnych nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Sprawa dotyczyła spółki z grupy kapitałowej posiadającej jedynego akcjonariusza. Czynności nadzorcze nie były wykonywane przez zewnętrznych ekspertów, tylko przez pracowników akcjonariusza powoływanych przez Radę Nadzorczą. Nie dostawali oni za to żadnego dodatkowego wynagrodzenia, byli jednak opłacani w ramach stosunku pracy. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że taki schemat działania powoduje powstanie przychodu z nieodpłatnych świadczeń po stronie spółki. Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, jak i NSA nie zgodzili się z powyższym podkreślając, że brak wydatku nie zawsze jest jednoznaczny z uzyskaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Akcjonariusz wykonuje czynności kontrolne, nie otrzymując na dany moment wynagrodzenia, ale dzięki nadzorowi odniesie korzyści w przyszłości, np. w postaci wypłaty dywidendy. Podobnie, pełnienie funkcji prezesa lub członka zarządu bez wynagrodzenia nie oznacza automatycznie powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń.
Fiskus źle klasyfikuje zyski ze zbycia gruntu
Rzeczpospolita, 2019-07-24, Aleksandra Tarka
Zgodnie z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 19 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Po 297/19, przychód ze sprzedaży gruntu, który nie stanowił nieruchomości wykorzystywanej do działalności gospodarczej, nie może zostać zakwalifikowany do źródła „przychody z działalności gospodarczej”. Sprawa dotyczyła podatnika, który jako wspólnik spółki cywilnej świadczył usługi w zakresie stomatologii. Miejsce prowadzonej działalności stanowiła dzierżawiona od spółdzielni mieszkaniowej klinika. Celem zabezpieczenia przyszłości firmy, wspólnicy nabyli prawo użytkowania wieczystego, a następnie prawo własności gruntu – na wypadek konieczności budowy na nim kliniki. Zakupiona nieruchomość nie została jednak nigdy wykorzystana w prowadzonej działalności gospodarczej, ani nie została ujęta w ewidencji środków trwałych. Zdaniem podatnika, przychód z tytułu sprzedaży posiadanego przez spółkę cywilną prawa użytkowania wieczystego gruntu nie stanowi przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Z takim stanowiskiem nie zgodził się jednak Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w wydanej interpretacji indywidualnej. Ostatecznie WSA w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację, potwierdzając stanowisko spółki. Jak wynika z uzasadnienia wyroku, przedmiotowa nieruchomość nie stanowiła środka trwałego w rozumieniu przepisów podatkowych oraz nie była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności. Oznacza to, że jej zbycie nie powinno być opodatkowane w ramach działalności gospodarczej.
VAT nie powiększy korzyści w CIT
Rzeczpospolita, 2019-07-25, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 24 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2841/17, orzekł, że nieściągalna i umorzona wierzytelność nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto. W przedmiotowej sprawie podatkowa grupa kapitałowa („PGK”) zwróciła się do organu interpretacyjnego z prośbą o potwierdzenie, że może ująć w kosztach podatkowych całą kwotę nieściągalnej wierzytelności, tj. razem z VAT należnym. Wierzytelności, o które pytała PGK, zostały zarachowane przez nią jako przychód należny w kwocie netto, a ponadto spełniają warunki uznania ich za nieściągalne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W wydanej interpretacji organ podatkowy nie zgodził się z podejściem PGK uznając, że skoro należny VAT, zawarty w kwocie wierzytelności, nie podlega zaliczeniu do przychodów podatkowych, to nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko to zostało podtrzymane przez sądy obu instancji, które zgodnie uznały, że w przypadku należności nieściągalnych i umorzonych, kosztem podatkowym może być jedynie ich wartość netto. NSA przypomniał, że podatek należny od nieuregulowanej należności można skorygować stosując mechanizm ulgi na złe długi – przewidziany przez ustawę o VAT.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2019 r. (sygn. akt I GSK 1113/16)
1. Wiążący charakter oceny prawnej, o której mowa w art. 153 p.p.s.a., ze względu na możliwość zakwestionowania skargą kasacyjną wyroku wraz z wynikającą z niego oceną prawną, zasadę dwuinstancyjności postępowania sądowego oraz stosowanie prawa przez sądy a nie jego tworzenie – nie narusza zasady trójpodziału władzy, prawa do sądu, jak również zasady niezawisłości sędziowskiej.
2. Art. 70 § 6 pkt 2 o.p. odnosi się do każdej decyzji wydawanej w zakresie danego zobowiązania podatkowego, także decyzji kasacyjnej. Powołany przepis stanowi bowiem wprost o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania. Gdyby wolą ustawodawcy było zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w wyniku wniesienia skargi do sądu na decyzję dotyczącą skonkretyzowanego zobowiązania podatkowego, to postanowiłby o tym wprost poprzez odpowiedni zapis ustawowy. W sytuacji, gdy wolą prawodawcy jest wskazanie decyzji konkretyzującej zobowiązanie podatkowe, to zawiera w przepisach zwroty wprost odnoszące się do decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub decyzji określającej wysokość tego zobowiązania.
Uchwała NSA z dnia 3 czerwca 2019 r. (sygn. akt II FPS 1/19)
W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. ogłoszenie upadłości podatnika po upływie terminu płatności podatku dochodowego od osób prawnych, a przed końcem roku kalendarzowego, w którym upływał termin płatności tego podatku, nie skutkowało przerwaniem biegu terminu przedawnienia na podstawie art. 70 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.)