30-proc. sankcja za brak korekty VAT
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-03-23, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 27 lutego 2020 r. (sygn. akt I SA/Sz 864/19), dłużnik, który nie uregulował należności wynikającej z faktury i po upływie ustawowego terminu 90 dni nie skorygował podstawy opodatkowania podlega 30% sankcji w podatku od towarów i usług. W wyroku tym sąd orzekał w sprawie spółki, w której prowadzona była kontrola rozliczeń VAT, a następnie postępowanie podatkowe. W związku z tym, że spółka nie skorygowała odliczonej kwoty podatku wynikającej z nieuregulowanej faktury (ulga na złe długi) Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego ustalił spółce dodatkowe zobowiązanie podatkowe w VAT w wysokości 30%. Nie godząc się z organem podatkowym, spółka złożyła odwołanie, w którym wskazała, że decyzja została wydana w 2017 r. czyli już po dacie nowelizacji ustawy o VAT, która uchylała przepis nakładający 30% sankcję za niezłożenie korekty. Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego nie zgodził się ze spółką. Jego zdaniem w myśl przepisów przejściowych do okresów rozliczeniowych sprzed 1 stycznia 2017 r. należy stosować poprzednie brzmienie ustawy o VAT. WSA w Szczecinie przyznał rację organowi podatkowemu potwierdzając, że przepisy przejściowe pozwalają na zastosowanie sankcji VAT do okresów sprzed nowelizacji.
Firma nie może zapłacić z własnego konta PIT za pracownika
Rzeczpospolita, 2020-03-23, Monika Pogroszewska
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 marca 2020 roku, nr 0111-KDIB1-1.4017.1.2020.1.BK, zapłata zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez polski podmiot w imieniu zagranicznego podatnika nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania podatkowego. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły możliwości płatności zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez polską spółkę w imieniu brytyjskiego podatnika – pracownika, który został oddelegowany do wykonywania pracy na rzecz polskiej spółki przez zagranicznego pracodawcę wypłacającego mu wynagrodzenie. Z uwagi na nieznajomość języka polskiego i polskich przepisów podatkowych pracownik obawiał się, iż nie dokona prawidłowej płatności. W związku z tym ustalono, iż polska spółka będzie dokonywać bezpośrednich przelewów na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego – tytułem zaliczek na podatek nierezydenta. W wyniku zawartego porozumienia, zobowiązania zostaną uregulowane z wykorzystaniem środków podatnika. Dyrektor KIS nie zaaprobował jednak takiego rozwiązania. W ocenie fiskusa, niezależnie od uzgodnień zawartych pomiędzy podmiotami, przelewy dokonywane przez polski podmiot nie powodują w tym przypadku wygaśnięcia zobowiązania podatkowego.
Więcej czasu dla informacji skarbowej, w egzekucji i w sądach
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-03-23, Agnieszka Pokojska
Zgodnie z projektowanym brzmieniem tzw. ustawy antykryzysowej, która została przygotowana pod wpływem wybuchu pandemii SARS-CoV-2 w Polsce, termin na wydanie interpretacji indywidualnych przez organy podatkowe zostanie wydłużony do 6 miesięcy. Co więcej, ww. projekt przewiduje nadanie Ministrowi Finansów szczególnych uprawnień do przedłużenia tego terminu o kolejne 3 miesiące w drodze rozporządzenia. Wydłużony termin znajdzie zastosowanie zarówno względem złożonych wniosków o interpretację, które nie zostaną rozpatrzone do czasu wejścia w życie ustawy antykryzysowej, jak również względem wniosków złożonych po jej wejściu w życie. Nowy termin będzie obowiązywać do chwili odwołania stanu epidemii. Projektowana ustawa wprowadza także zawieszenie biegu terminów procesowych m.in. w postępowaniach sądowych, sądowo-administracyjnych czy egzekucyjnych. Oznacza to, że bieg terminów przewidzianych przepisami prawa cywilnego i administracyjnego nie będzie się rozpoczynał, a rozpoczęty ulegnie zawieszeniu na okres epidemii z wyjątkiem wydłużonego terminu na rozpoznanie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych.
Reklama w kościele da podatkowe korzyści
Rzeczpospolita, 2020-03-25, Przemysław Wojtasik
Wydatki na reklamę mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 27 lutego 2020 roku, nr 0114-KDIP2-1.4010.548.2019.3.OK. Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka zajmująca się dostarczaniem energii elektrycznej, która zawarła umowę sponsoringu z diecezją. Na mocy podpisanej umowy spółka zobowiązała się do remontu barokowych organów, natomiast w zamian diecezja miała informować o pozytywnych działaniach spółki dla regionu w swoim czasopiśmie oraz na stronie internetowej. Wnioskodawca dążył do potwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku z remontem organów mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Spółka podkreśliła, że jej działania miały na celu budowanie pozytywnego wizerunku i wzrost popularności marki, a wydatki związane z podpisaną umową stanowią element strategii marketingowej. Ze stanowiskiem podatnika zgodził się Dyrektor KIS, który przyznał, że sponsoring to forma reklamy, a zwiększenie popularności może skutkować wzrostem osiąganych przychodów. Jak podkreślił fiskus, wydatki poniesione przez spółkę są kosztem podatkowym, albowiem w tym stanie faktycznym zachodzi ekwiwalentność świadczeń.
Wiatraki nadal sprawiają kłopoty podatkowe
Rzeczpospolita, 2020-03-25, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 6 lutego 2020 roku, sygn. akt I SA/Sz 692/19, podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych stanowi suma wartości poszczególnych jej elementów, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Sprawa dotyczyła wysokości zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości od elektrowni wiatrowych za 2017 rok. Organ podatkowy konsekwentnie kwestionował obliczony przez podatnika podatek, prezentowany w kolejnych korygowanych deklaracjach. Zarówno w ocenie fiskusa, jak i WSA w Szczecinie, w sytuacji, gdy elektrownia wiatrowa nie stanowi odrębnego środka trwałego, od którego dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, lecz składają się na nią jej poszczególne, amortyzowane elementy, to podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi suma wartości początkowych tych elementów. Sąd zaznaczył, iż w przedmiotowej sprawie istnieją równolegle dwie odmienne linie orzecznicze Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, przyjęcie za podstawę opodatkowania wartości rynkowej elektrowni wiatrowej jest w praktyce niemożliwe lub znacznie utrudnione. Wobec powyższego Sąd wskazał, iż metodologia zaprezentowana przez organ podatkowy jest uprawniona, a także nieobarczona błędami logiczno-arytmetycznymi.
Złożenie korekty mieści się w zakresie samoobliczenia daniny
Rzeczpospolita, 2020-03-25, Aleksandra Tarka
W sytuacji, gdy ustawa nakłada na podatnika obowiązek dokonania samoobliczenia podatku nie może on żądać, aby organ podatkowy dokonał takiego obliczenia w jego imieniu – tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 września 2019 roku, sygn. akt I FSK 969/17. Spór pomiędzy organem podatkowym i podatnikiem rozpoczął się w trakcie przeprowadzanej kontroli podatkowej, podczas której urzędnicy zauważyli, że mężczyzna dokonał korekty deklaracji. Jako przyczynę wskazał anulowanie faktury wystawionej za wyświadczone roboty budowlane. Urzędnicy stwierdzili brak podstaw do anulowania spornej faktury i wydali wobec podatnika decyzję określającą zobowiązanie w podatku VAT. Mężczyzna odwołał się od otrzymanej decyzji. Po wieloletnim sporze sprawa trafiła do NSA, który – skupiając się na aspektach proceduralnych – przypomniał, że sposób wszczęcia postępowania podatkowego wynika z przepisów prawa podatkowego materialnego. Postępowania związane z weryfikacją samoobliczenia podatku wszczynane są urzędu. Jak zaznaczył NSA, konsekwencją uprawnień podatnika do korygowania deklaracji podatkowej jest możliwość wszczęcia przez organ postępowań podatkowych, które może mieć miejsce także po zakończonej kontroli podatkowej, a którego celem jest weryfikacja samoobliczenia dokonanego przez podatnika. Wszczęcie postępowania podatkowego w takiej sytuacji, związane jest z wydaniem deklaratoryjnej decyzji zastępującej deklarację podatnika. Samoobliczenie powinno natomiast odbyć się bez udziału organu podatkowego, gdyż byłoby to sprzeczne z konstrukcją i celem poboru VAT w tym trybie.
Fiskus wciąż żąda badań samochodów ciężarowych
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-03-26, Łukasz Zalewski
Mimo utrwalonej już korzystnej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, organy podatkowe wciąż twierdzą, że podatnik, który nie wykona na czas badania technicznego samochodu ciężarowego straci prawo do odliczenia 100% VAT. Wskazują na to między innymi interpretacje indywidualne z 5 lutego 2020 r. o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.826.2019.1.WN, z dnia 14 października 2019 r. o sygn. 0113 KDIPT1-3.4012.477.2019.2.MK oraz z 26 września 2019 r. o sygn. 0115 KDIT1-2.4012.446.2019.1.AD. Należy jednak podkreślić, że stanowisko sądów jest odmienne. Przykładowo w myśl wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Bydgoszczy z 19 lutego 2020 r. (sygn. akt I SA/Bd 784/19) podatnik zachowuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT, który został naliczony w związku z zakupem bądź eksploatacją pojazdu ciężarowego mimo niedopełnienia przez niego obowiązku dokonania badania technicznego. W podobnej sprawie wypowiadał się także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 czerwca 2018 r. (sygn. akt I FSK 965/16), gdzie wyjaśnił, że badanie techniczne jedynie potwierdza spełnienie określonych cech konstrukcyjnych pojazdu, których posiadanie jest warunkiem dla pełnego odliczenia podatku naliczonego. Niewykonanie takiego badania technicznego nie może zatem nieodwołalnie przekreślać prawa podatnika do odliczenia VAT.
Odszkodowanie za wywłaszczenie podlega CIT
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-03-26, Mariusz Szulc
W myśl interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 marca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.12.2020.1.BG) otrzymane przez podmiot gospodarczy odszkodowania za wywłaszczenie wypłacone na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Sprawa dotyczyła spółdzielni prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie wynajmu, która otrzymała od prezydenta miasta odszkodowanie za wydzielenie gruntu pod budowę linii tramwajowej. Zdaniem wnioskodawcy otrzymane odszkodowanie nie spowodowało u niego trwałego przysporzenia majątkowego i w konsekwencji nie spowodowało obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych. Podatnik uzasadniając swoje stanowisko powołał się na zwolnienie dla analogicznych odszkodowań, które przewidziane jest w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem spółdzielni, różnicowanie sytuacji podmiotów gospodarczych znajdujących się w identycznej sytuacji jest niedozwolone. Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i wskazał, że wypłacone odszkodowanie miało charakter bezzwrotny zaś spółdzielnia mogła nim swobodnie dysponować. Tym samym wypełnione zostały przesłanki uznania go za przysporzenie majątkowe kwalifikowane jako przychód podatkowy. Jednocześnie podkreślił, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje zwolnienia z podatku analogicznego jak to dedykowane osobom fizycznym.