Przegląd prasy podatkowej (24-28.06.2019)

| Do przeczytania w 8 min

 

Fiskus ma ustalić PKWiU w interpretacji

Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-24, Patrycja Dudek

Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 13 czerwca 2019 r. (sygn. akt I FSK 730/17 oraz sygn. akt I FSK 1077/17) orzekł, że organ podatkowy wydając interpretację indywidualną nie może uchylać się od odpowiedzi na pytanie zadane przez podatnika z uwagi na brak wskazania przez niego konkretnego grupowania PKWiU dla towaru lub usługi, będących przedmiotem interpretacji. Sprawa dotyczyła spółki, która nie była w stanie jednoznacznie przyporządkować PKWiU do produkowanych przez siebie towarów. We wniosku spółka wskazała, że produkowane przez nią kluski na parze należy zaklasyfikować jako gotowe posiłki i dania na bazie wyrobów mącznych (PKWIU 10.85.14.0) lub jako makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne (PKWIU 10.73.11.0). W obu przypadkach można zastosować obniżoną 5% stawkę VAT. Fiskus odmówił spółce wydania interpretacji, wskazując, że brak przyporządkowania towarów przez spółkę do konkretnej klasyfikacji PKWIU uniemożliwiło mu dokonanie oceny stanowiska przedstawionego przez spółkę. Sprawa sprowadzała się więc do oceny czy zakwalifikowanie produktu, towaru lub usługi do konkretnego grupowania PKWiU może być przedmiotem indywidualnej interpretacji. Sądy obu instancji uznały, że skoro organ podatkowy dokonuje klasyfikacji podczas kontroli, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby zajął się tym również przy wydawaniu interpretacji.

Kara za rezygnację z najmu nie jest kosztem

Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-24, Łukasz Zalewski

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 czerwca 2019 r., (sygn. akt II FSK 1724/17) nie można odliczyć od przychodów kary umownej za odstąpienie od umowy najmu. W przedmiotowej sprawie spółka podpisała przedwstępną umowę najmu nieruchomości, w którym zobowiązała się do jej wynajmu przez okres co najmniej 5 lat. Ostatecznie spółka zrezygnowała z umowy i była zobowiązana do zapłaty kary umownej. Spółka twierdziła, że ma prawo do zaliczenia kwoty kary umownej do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ rezygnacja z umowy służyła zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów. Zarówno fiskus, jak i sądy obu instancji stwierdziły, że spółka zrywając umowę pozbawiła się możliwości korzystania z przedmiotu najmu i, w konsekwencji, osiąganiu przychodów. Sędzia NSA dodał jeszcze, że od przychodu można odliczyć koszt związany z zawarciem umowy najmu, a nie odstąpieniem od niej.

Wniesienie aportu do spółki osobowej nie ma konsekwencji w PIT

Rzeczpospolita, 2019-06-24, Łukasz Chmielecki

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.120.2019.1.AM, przychód rozpoznawany u wspólników spółki osobowej z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego do innej spółki niebędącej osobą prawną jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Spółka partnerska, w ramach swojej działalności, wyodrębniła dział nieruchomości, a także dział obsługi prawnej. Wspomniany dział obsługi prawnej stał się odrębną jednostkę organizacyjną, która z uwagi na rozwój biznesu ma w przyszłości zostać wniesiona do innej spółki osobowej. Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, którym ma być dział prawny, w drodze wkładu niepieniężnego do spółki niebędącej osobą prawną nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego po stronie wspólników spółki wnoszącej aport. Dyrektor KIS potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, wskazując na podwójną transparentność podatkową opisywanej struktury. W przypadku, gdy przedmiot aportu do spółki osobowej stanowi składnik majątku innej spółki niebędącej osobą prawną, operacja jest neutralna podatkowo dla wspólników podmiotu wnoszącego wkład.

Lepiej znać źródło rozliczeń walutowych

Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-24, Katarzyna Jędrzejewska

Zgodnie z ostatnio wydanymi interpretacjami indywidualnymi z dnia 8 maja 2019 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.110.2019.1.MO) oraz z dnia 21 maja 2019 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.159.2019.1.MM), podatnik, chcący zastosować względem dodatnich różnic kursowych zwolnienie z PDOP musi jednoznacznie wskazać źródło ich powstawania. Obie interpretacje dotyczyły spółek prowadzących działalność gospodarczą opodatkowaną oraz zwolnioną – na terenie specjalnych stref ekonomicznych. Dodatnie różnice kursowe, które powstawały w spółkach, dotyczyły obu rodzajów prowadzonej działalności. Jedna spółka była w stanie przyporządkować różnice kursowe do rodzaju prowadzonej przez nią działalności, zaś druga nie. Spółka, która potrafiła wyodrębnić powstałe różnice kursowe uważała, że skoro różnice kursowe dzielą los działalności, w zakresie której powstają, to ma prawo do zwolnienia z PDOP tej części różnic, która powstała w ramach działalności strefowej. Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej przyznał rację spółce. Druga ze spółek sądziła, że może zastosować klucz alokacji oparty na stosunku przychodów osiągniętych z działalności strefowej do przychodów ogółem. Klucz ten pozwoliłby jej przyporządkować przychody z tytułu różnic kursowych od odpowiedniego źródła przychodów. Fiskus był odmiennego zdania. W interpretacji wskazał, ze klucz alokacji może mieć zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do kosztów, nie przychodów. Tym samym, jeśli spółka nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować przychodów z tytułu różnic kursowych do działalności zwolnionej, to zobowiązana jest opodatkować je w całości. Inaczej jest w przypadku ujemnych różnic kursowych (koszty podatkowe), które należy alokować odpowiednio do działalności strefowej i pozastrefowej za pomocą klucza alokacji.

Po zapłacie faktorowi można wystąpić o przyspieszony zwrot VAT

Rzeczpospolita, 2019-06-24, Tomasz Król

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 maja 2019 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.80. 2019.2.AK, zapłata należności na rachunek faktora nie pozbawia podatnika prawa do ubiegania się o zwrot nadwyżki VAT naliczonego nad należnym w przyspieszonym terminie 25 dni. Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła podatniczka prowadząca usługi na rzecz podatnika zagranicznego z Unii Europejskiej, przy czym pewne usługi podzleca ona podmiotom zewnętrznym. Jeden z jej dostawców korzysta z usług faktoringu. Po otrzymaniu zawiadomienia o cesji wierzytelności, podatniczka płaci faktorowi za otrzymane od kontrahenta faktury za pośrednictwem rachunku bankowego. Organ podatkowy potwierdził, że zapłata dokonana na rachunek faktora nie stanowi przeszkody w ubieganiu się o przyspieszony zwrot różnicy podatku VAT. Przepisy nie stawiają bowiem ograniczenia co do adresata przelewu bankowego. Przesłanką ubiegania się o zwrot podatku VAT w krótszym terminie jest jednak inny, podstawowy wymóg – konieczne jest, aby zapłata całości należności została dokonana za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika lub jego rachunku prowadzonego przez SKOK.

Fiskus nie odpuszcza konserwatorom zabytków

Dziennik Gazeta Prawna, 2019-06-25, Patrycja Dudek

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 czerwca 2019 r. (sygn. akt I FSK 865/17) stwierdził, iż usługi konserwatorskie i restauratorskie mogą mieć charakter twórczy, prowadzący do powstania utworu. W takim przypadku do usług tych będzie miało zastosowanie zwolnienie z VAT przewidziane dla usług kulturalnych świadczonych przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców. Analogiczne korzystne wyroki NSA zapadały już wczesnej (sygn. akt. I FSK 558/15 oraz I FSK 18/16), jednakże organy podatkowe wciąż stoją na stanowisku, że wszystkie usługi konserwatorskie mają charakter czysto techniczny. Zdaniem fiskusa konserwatorzy, zajmujący się odtworzeniem oraz zabezpieczeniem zabytków, wyłącznie przywracają obiektom ich stan pierwotny. Zdaniem sądów, odtworzenie zabytku nie wyklucza stworzenia utworu, tym samym organy podatkowe bez uprzedniego zbadania charakteru prac konserwatora nie mogą zakładać, iż prace te nie mają charakteru twórczego.

Ewidencja wynagrodzenia konieczna przy IP Box

Rzeczpospolita, 2019-06-26, Monika Pogroszewska

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 czerwca 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.171.2019.2.ES, ulga IP Box obejmuje jedynie część wynagrodzenia pracowników, która dotyczy bezpośrednio czasu pracy poświęconego na prace badawczo-rozwojowe. Wydana interpretacja dotyczy nowej ulgi podatkowej, obowiązującej od 1 stycznia 2019 r., która pozwala na opodatkowanie dochodów z praw własności intelektualnej korzystną stawką 5% podatku. O interpretację wystąpiła spółka zajmująca się sprzedażą oprogramowania – zatrudnia na umowę o pracę specjalistów, którzy poza czynnościami mającymi charakter twórczy, takimi jak tworzenie kodów źródłowych programów komputerowych, wykonują zadania administracyjne oraz uczestniczą w spotkaniach z klientami. Wnioskodawca zapytał czy chcąc skorzystać z ulgi IP Box powinien uwzględnić całość wynagrodzenia pracowników, czy jedynie część związaną z honorarium autorskim. Według spółki ulga obejmuje całość pensji. Jak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, część wynagrodzenia pracownika, która nie jest bezpośrednio związana z realizacją B+R, powinna być wyłączona z ulgi. W związku z tym nie powinna być ona uwzględniona również przy obliczaniu wskaźnika nexus, pozwalającego na obliczenie dochodu z IP Box. W konsekwencji, na podatniku ciąży dodatkowy obowiązek administracyjny – odpowiednie ewidencjonowanie wynagrodzenia.

Grupowa polityka wsparcia ma swoje skutki w CIT

Rzeczpospolita, 2019-06-26, Aleksandra Tarka

Udzielanie poręczeń zobowiązań kredytowych w ramach grupowej polityki wsparcia stanowi nieodpłatne świadczenie, które jest przedmiotem opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Takie stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1772/17, jednocześnie oddalając skargę kasacyjną złożoną przez podatnika. Sprawa dotyczyła spółki, która jako uczestnik grupowej polityki poręczeń udzielała zabezpieczenia zobowiązań kredytowych podmiotom powiązanym, a także sama korzystała z takiego wsparcia od innych podmiotów z grupy. W ocenie spółki, udzielenie na żądanie wzajemnych zabezpieczeń przez podmioty powiązane jest zdarzeniem neutralnym podatkowo. Z takim stanowiskiem nie zgodził się jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, którego zdanie podzieliły Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oraz NSA, które orzekły, że udzielanie zabezpieczenia zobowiązania w postaci gwarancji lub poręczenia przez podmioty z grupy podlega opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie. Argumentem na rzecz takiego stanowiska jest fakt, iż spółka nie ponosi żadnych kosztów z tytułu nabycia poręczenia. Bez znaczenia pozostaje również wzajemny charakter udzielanych świadczeń, ponieważ ze względu na wspomniany brak kosztów mechanizm ten nie odpowiada rynkowym warunkom przeprowadzania równorzędnych operacji.


Przegląd orzecznictwa:

 
Wyrok NSA z dnia 6 marca 2019 r. (sygn. akt I FSK 209/17)

Status danego podmiotu jako podatnika, który zamierza skorzystać z prawa, o którym mowa w art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, do dokonania korekty uprzednio zadeklarowanego zobowiązania podatkowego, czyli wynikającego z obowiązku podatkowego zobowiązania do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego podatku (art. 5 Ordynacji podatkowej), należy ustalać według momentu powstania obowiązku podatkowego, a nie czasu składania korekty deklaracji, w której wcześniej skonkretyzował ten obowiązek dokonując samoobliczenia zobowiązania podatkowego.

Wyrok NSA z dnia 8 maja 2019 r. (sygn. akt II FSK 1306/17)

Odliczenie przez podatnika podatku dochodowego właściwego dla osób prawnych kwot wypłaconych wspólnikom dywidend od podstawy opodatkowania podatkiem kapitałowym nie stanowi przewidzianego w art. 20 ust. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1997 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.) powodu niestosowania zwolnienia podatkowego z art. 20 ust. 3 wymienionej ustawy.