Fiskus chce podatku od imprez dla współpracowników
Rzeczpospolita, 2020-08-24, Monika Pogroszewska
Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 sierpnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.208.2020, wydatki związane z udziałem w imprezie integracyjnej współpracowników firmy posiadających własną działalność gospodarczą nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka działająca w branży IT, zatrudniająca pracowników na podstawie umowy o pracę, jak i współpracująca z podwykonawcami prowadzącymi własną działalność. Pracownicy i współpracownicy uczestniczą w projektach spółki
w podobny sposób. Ze względu rozlokowanie biur spółki w różnych miastach Polski, wnioskodawca organizuje spotkania integracyjne mające na celu wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole oraz zwiększenie motywacji. We wniosku o wydanie interpretacji spółka chciała potwierdzić, czy wydatki ponoszone na spotkania integracyjne, w zakresie dotyczącym współpracowników, należą do kosztów uzyskania przychodów. Swoje zdanie spółka argumentowała stałym uczestnictwem współpracowników w zadaniach zespołu oraz działaniem przez nich dla dobra i w interesie spółki, co w konsekwencji wpływa na zwiększenie przychodów. Odmienne stanowisko zajął Dyrektor KIS – według oceny fiskusa, organizacja spotkań integracyjnych dla osób niebędących pracownikami spółki powinna być traktowana jako wydatek na reprezentację, którego głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich. Dyrektor KIS podkreślił, iż umowa współpracy zawarta pomiędzy spółką a jej współpracownikiem zakłada równorzędność oraz niezależność podmiotów.
Można wypłacić dywidendę ze specjalnego rachunku
Gazeta Prawna, 2020-08-24, Agnieszka Pokojska
Zgodnie z informacją o wydaniu przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej opinii zabezpieczającej z 3 sierpnia 2020 r., sygn. DKP3.8011.8.2020, wypłata dywidendy z rachunku bankowego utworzonego w celu gromadzenia środków pieniężnych przeznaczonych na ten cel nie spełnia ustawowych kryteriów unikania opodatkowania. Przedmiot wniosku o wydanie opinii zabezpieczającej stanowiła czynność wypłaty dywidendy zgodnie z przyjętą przez podatnika procedurą wewnętrzną – wdrożenie wspomnianej procedury ma na celu precyzyjne określenie źródła pochodzenia środków pieniężnych przeznaczonych na wypłatę dywidendy, albowiem podatnicy nie mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodu kosztów finansowania zewnętrznego, jeżeli pozyskane środki zostały przeznaczone na wypłatę dywidendy. W ocenie podatnika, utworzenie odrębnego rachunku stanowi dowód, iż środki wydatkowane na wypłatę dywidendy nie będą pochodziły z innych źródeł niż z wygenerowanej nadwyżki z działalności operacyjnej. Wdrożenie prezentowanej procedury pozwoli zatem podatnikowi zachować prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych odsetek od potencjalnych pożyczek otrzymanych w czasie wypłaty dywidendy.
W opinii Szefa KAS, czynność prezentowana we wniosku nie stanowi działania sprzecznego z celem ustawodawcy oraz nie może zostać uznana za działanie sztuczne.
Zmiana planów bez konsekwencji
Rzeczpospolita, 2020-08-24, Monika Pogroszewska
Spółka, która przez epidemię COVID-19 zrezygnowała z planowanego debiutu na giełdzie nie jest zobligowana do korygowania poniesionych kosztów – tak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 sierpnia 2020 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.216.2020.1.AM. O interpretację wystąpiła spółka planująca wejście na Giełdę Papierów Wartościowych, która w związku z przygotowaniem pierwszej oferty publicznej poniosła szereg kosztów na usługi doradztwa finansowego, audytorskiego oraz prawnego. Ze względu na pandemię, wnioskodawca podjął decyzję o odłożeniu w czasie wejścia na giełdę na inny okres, zależnie od panującej sytuacji gospodarczej. Spółka chciała potwierdzić, czy poniesione wydatki będą stanowić koszty uzyskania przychodu. Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy zauważając, że pomimo wstrzymania procesu wejścia na giełdę, poniesione koszty nadal są związane pośrednio z działalnością spółki.
Jak podkreślił fiskus, dzięki usługom finansowym czy audytorskim spółka pozyskała wiedzę o kondycji finansowej i pozycji rynkowej co umożliwi reorganizację działalności oraz pokaże wiarygodność finansową spółki jej potencjalnym kontrahentom.
Podatnicy mogą pytać o MDR
Rzeczpospolita, 2020-08-25, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 11 marca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2423/19, w razie pojawienia się wątpliwości interpretacyjnych dotyczących przepisów o raportowaniu schematów podatkowych (MDR), wystąpienie o interpretację indywidualną jest zasadne i dopuszczalne. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła polska spółka, której jedynym udziałowcem jest czeska firma. Na skutek podjęcia przez udziałowca decyzji o dokapitalizowaniu
u spółki pojawiły się wątpliwości, czy nie ciąży na niej obowiązek złożenia informacji MDR-3. Z pytaniem tym zwróciła się do fiskusa. Spółka zaskarżyła odmowę organu, a sprawa trafiła do WSA w Warszawie, który zajął odmienne od fiskusa stanowisko. Zgodnie z argumentacją WSA, sprawa dotyczyła interpretacji przepisów prawa podatkowego, które winny być interpretowane szeroko, jako odnoszące się do przepisów materialnych jak i procesowych. Jak podkreślił sąd, obowiązek złożenia informacji MDR-3 jest obowiązkiem o charakterze prawnopodatkowym, a w konsekwencji wpływa bezpośrednio na sytuację prawnopodatkową wnioskodawcy. W opisywanej sprawie celem spółki było ustalenie prawidłowego spełnienia obowiązku złożenia informacji, a przepisy dotyczące MDR budzą liczne wątpliwości interpretacyjne – w związku z tym, wystąpienie z wnioskiem o interpretację było zasadne.
Refakturowanie leasingu samochodów bez ograniczenia kosztów
Gazeta Prawna, 2020-08-25, Łukasz Zalewski
Jak wynika z orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 sierpnia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2087/19, spółka, która refakturuje koszty leasingu samochodów na inne podmioty ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu całość wydatków związanych z leasingiem. Sprawa dotyczyła Spółki, która na podstawie umowy leasingu operacyjnego przekazuje podmiotom zależnym część samochodów wziętych w leasing. Jednocześnie, wynajem samochodów osobowych nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej Spółki. Spółka refakturuje koszty leasingu na korzystającego, nie otrzymując w zamian dodatkowego wynagrodzenia. Na gruncie prawa podatkowego spółka rozpoznaje z tego tytułu przychód podatkowy. W ocenie jej samej może ona odliczać od przychodu pełne wydatki związane z leasingiem, bowiem ograniczenie w odliczaniu od przychodu opłat leasingowych oraz składek ubezpieczeniowych nie dotyczy podmiotów refakturujących koszty leasingu na inne podmioty. Z takim stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Jednak WSA w Warszawie potwierdził stanowisko spółki. Zgodnie z wyrokiem, ograniczenia w odliczaniu kosztów podatkowych adresowane są do leasingobiorcy, który faktycznie korzysta z samochodu.
Impreza się nie odbyła, ale podatek można odliczyć
Rzeczpospolita, 2020-08-26, Przemysław Wojtasik
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.251.2020.1.AA, podatnik, który na skutek stanu epidemii zmuszony był odwołać planowane przedsięwzięcia nie traci prawa do odliczenia VAT. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła filharmonia, będąca czynnym podatnikiem VAT, która w ramach prowadzonej działalności organizuje koncerty, wynajmuje pomieszczenia oraz udostępnia sprzęt nagłaśniający i instrumenty. Wnioskodawca chciał ustalić, czy może odliczyć VAT z faktur zakupowych związanych z organizacją wydarzeń, które zostały odwołane przez epidemię koronawirusa. Filharmonia podkreśliła, że przerwanie działalności i odwołanie zaplanowanych wydarzeń miało miejsce z przyczyn niezależnych, dlatego powinna zachować prawo do odliczenia. Ze stanowiskiem tym zgodził się Dyrektor KIS, który przypominał, że prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi, jeśli nabywa towary i usługi na potrzeby działalności. Najistotniejszym warunkiem do zastosowania prawa do odliczenia jest związek pomiędzy zakupami a prowadzoną działalnością – w opisanej sytuacji warunek ten został spełniony. Zakupy poczynione zostały przez filharmonię z zamiarem wykorzystania ich do prowadzenia działalności opodatkowanej, a odwołanie planowanych wydarzeń pozostało poza kontrolą podatnika.
Interpretacja indywidualna chroni wszystkich przekształconych
Gazeta Prawna, 2020-08-26, Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2020 r., sygn. akt II FSK 951/18 i sygn. akt II FSK 2023/18, ochrona prawna wynikająca z wydanej interpretacji indywidualnej przysługuje następcy prawnemu, nawet jeżeli poprzednik prawny, który uzyskał interpretację indywidualną nie zdążył się do niej zastosować. Sprawy dotyczyły spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która planowała przekształcić się w spółkę akcyjną, jednocześnie kontynuując prowadzenie dotychczasowej działalności gospodarczej. Wątpliwości podatnika dotyczyły sukcesji ochrony prawnej uzyskanej na mocy otrzymanej interpretacji indywidualnej. Spółka dysponowała bowiem interpretacjami, które dotyczyły czynności lub transakcji, które wydarzą się w przyszłości, tj. po przekształceniu. W ocenie spółki, w wyniku przekształcenia nastąpi przejęcie przez sukcesora prawnego wszelkich praw i obowiązków przysługujących spółce z o. o., w tym również prawa do ochrony prawnej wynikającej z otrzymanych interpretacji indywidualnych. Zarówno Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie zgodziły się z takim stanowiskiem spółki. Jak wynika z wyroków WSA, sukcesji prawnej podlega wyłącznie prawo nabyte i istniejące w momencie utraty bytu prawnego, z kolei prawo do ochrony prawnej powstaje wyłącznie, gdy podatnik zastosuje się do stanowiska organu podatkowego, prezentowanego w otrzymanej interpretacji. Niemniej jednak, ostatecznie NSA uchylił wyroki WSA wskazując, iż sukcesji prawnej podlegają wszystkie prawa i obowiązki, a więc nie tylko te zrealizowane przez poprzednika prawnego.
Część prac można wykonać poza specjalną strefą
Gazeta Prawna, 2020-08-27, Łukasz Zalewski
Jak wynika z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 sierpnia 2020 r., sygn. akt II FSK 1319/18, nabycie usług obróbki materiału od kontrahenta spoza specjalnej strefy ekonomicznej stanowi integralną część działalności strefowej spółki, a zatem przychód ze sprzedaży materiału w celu jego nabycia po przetworzeniu stanowi przychód związany z działalnością strefową. Wyrok ten potwierdza ukształtowanie się jednolitej linii orzeczniczej NSA, zgodnie z którą usługi pomocnicze nabywane od kontrahentów spoza SSE stanowią działalność związaną z działalnością strefową, a zatem przychód w całości podlega zwolnieniu z CIT. Sprawa dotyczyła spółki z branży motoryzacyjnej, prowadzącej działalność na podstawie zezwolenia strefowego, która w procesie produkcji nabywa materiały, następnie sprzedaje je kontrahentowi spoza strefy, który dokonuje ich obróbki, a potem odsprzedaje przetworzony materiał spółce; nabyte wyroby stanowią przedmiot dalszego procesu produkcji na terenie strefy. Zgodnie ze stanowiskiem podatnika, przychody ze sprzedaży materiałów poddawanych obróbce stanowią przychody związane z działalnością strefową, objęte zwolnieniem z CIT. Z takim stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, jednak zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, jak i NSA przyznały rację Spółce. Zgodnie z wyrokami, jeżeli określonych czynności nie można z obiektywnych przyczyn zrealizować w strefie, to należy je uznać za działalność pomocniczą, którą charakteryzuje ścisły, nierozerwalny i funkcjonalny związek z działalnością podstawową. W związku z tym całość działalności mieści się w zakresie otrzymanego zezwolenia strefowego, a dochód podlega zwolnieniu z CIT.