Czynność pomocnicza, czyli jaka
Rzeczpospolita, 2021-07-26, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z 27 kwietnia 2021 r. sygn. akt I FSK 737/18 wyjaśnił, iż pomocnicze transakcje finansowe w rozumieniu VAT to te, które nie są wykonywane jako element podstawowej działalności podatnika i nie stanowią jej bezpośredniego, stałego oraz koniecznego rozszerzenia. Ich liczba i wartość są bez znaczenia. Sprawa dotyczyła spółki z branży hotelarskiej. Z wniosku o interpretację wynikało, że spółka świadczy głównie usługi związane z zakwaterowaniem, gastronomiczne oraz odnowy biologicznej. Dodatkowo firma przystępuje do długu kredytowego innej spółki i poręczyła kredyt gotówkowy zaciągnięty przez wspólnika. Spółka podkreśliła, że nie prowadzi żadnych czynności mających na celu rozwijanie lub reklamowanie dodatkowych usług. Wartość usług podstawowych wyniosła 98 proc. osiągniętego przychodu, a z usług przystąpienia do długu i poręczenia 2,47 proc. W opinii wnioskodawcy dla celów kalkulacji proporcji nie powinno się wliczać obrotu z tytułu transakcji dotyczących przystąpienia do długu kredytowego i poręczenia kredytu gotówkowego. Fiskus nie zgodził się z tym stanowiskiem. Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała w obu instancjach.
Usługi doradcze nabywane od komandytariuszy mogą być kosztem
Rzeczpospolita, 2021-07-26, Sonia Cholewka
W opinii Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonej w interpretacji z 26 kwietnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.79.2021.1.BJ Spółka, która nabywa usługi doradztwa gospodarczego, biznesowego i strategicznego od ekspertów będących jednocześnie jej komandytariuszami, może wydatek z tego tytułu ująć w kosztach podatkowych. Z uwagi na planowane zwiększenie efektywności prowadzonej działalności oraz w związku z planowaną reorganizacją, spółka planuje nabywać wskazane usługi od osób będących ekspertami w tym zakresie, którzy równocześnie są komandytariuszami spółki. Komandytariusze będą świadczyć usługi na rzecz spółki w ramach prowadzonych przez siebie indywidualnych działalności gospodarczych. Spółka planuje zawrzeć z ekspertami odpowiednie umowy o świadczenie usług. Dodatkowo spółka będzie gromadzić dokumentację potwierdzającą wykonanie ww. usług. W związku z powyższym spółka zapytała, czy planowane nabycie usług niematerialnych będzie stanowiło dla spółki koszt uzyskania przychodów. Spółka twierdziła, że tak. Organ podatkowy potwierdził jej stanowisko.
Kolejne sądy uchylają sankcje VAT
Gazeta Prawna, 2021-07-27, Łukasz Zalewski
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 16 lipca 2021 r., sygn. I SA/Lu 208/21 potwierdził, iż sankcja VAT w wysokości 30% jest niezgodna z dyrektywą. W sprawie chodziło o spółkę, która nie opłaciła w terminie 90 dni należności wynikających z faktur VAT. Jako dłużnik miała więc obowiązek korekty odliczonego podatku z niezapłaconych faktur. Ponieważ tego nie zrobiła, to m.in. zawyżyła kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy i do przeniesienia. Dopiero po kontroli organu skorygowała VAT. Mimo to naczelnik urzędu celno-skarbowego wymierzył jej 30% sankcję VAT. Podatnik wniósł skargę do sądu, a ten uznał stanowisko organu podatkowego za nieprawidłowe.
Miejsce konsumpcji w firmie decyduje o prawie do odliczenia VAT
Rzeczpospolita, 2021-07-26, Dominika Kłopotowska
Zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.2.2021.2.IG artykuły spożywcze udostępniane m.in. w kuchniach pracowniczych i pomieszczeniach socjalnych służą zaspokajaniu osobistych potrzeb pracowników oraz kontrahentów i pozostają bez związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą. Spółka zapytała, czy może odliczyć VAT naliczony związany z nabyciem artykułów spożywczych. Przedmiotem zakupów najczęściej są takie produkty jak np. kawa, herbata, mleko, cukier, woda mineralna, soki, kanapki, drobne słodycze, popularne owoce oraz jogurty. Są one udostępniane nieodpłatnie pracownikom w przestrzeni wspólnej podczas godzin pracy, jak również wydawane do sekretariatu celem zapewnienia poczęstunku gościom i klientom spółki. Część produktów jest przekazywana do spożycia w czasie narad wewnętrznych albo spotkań z kontrahentami. Zdaniem spółki, takie zakupy mają związek z prowadzoną działalnością, dlatego przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego. Organ zgodził się ze spółką tylko częściowo. Potwierdził, że spółka może odliczyć VAT od zakupu kawy, herbaty itp. udostępnianych pracownikom w czasie pracy oraz w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami, czy też narad wewnętrznych. Spółka nie może odliczyć VAT w przypadku nabywania produktów typu kanapki, jogurty itp. udostępnianych pracownikom i kontrahentom w przestrzeni wspólnej.
Zmiana przepisów nie mogła naruszyć praw nabytych
Gazeta Prawna, 2021-07-27, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 3225/19 dywidendy otrzymane przed 2018 r., a nieodliczone od dochodu zagranicznej spółki kontrolowanej, mogą być odejmowane przez pięć kolejnych lat na korzystnych zasadach. Sprawa dotyczyła spółki, która była większościowym udziałowcem portugalskiej spółki kapitałowej. Była ona jej zagraniczną spółką kontrolowaną i wypłacała dywidendy. Wypłaty te były zwolnione z podatku. Ponieważ spółka portugalska była zagraniczną spółką kontrolowaną, to zastosowanie miały również przepisy nakazujące zapłatę podatku w Polsce od dochodu. Do końca 2017 r. ustawa o PDOP pozwalała polskiej spółce odejmować otrzymane dywidendy od dochodu zagranicznej spółki kontrolowanej. Spółka zagraniczna nie miała wystarczająco dużego dochodu, aby można było odliczyć całą kwotę dywidendy. W związku z tym polska spółka chciała w 2018 r. i w kolejnych latach kontynuować te odliczenia. Problem pojawił się, gdy w 2018 r. zmieniono przepisy. Spór sprowadzał się zatem do tego, czy obliczając dochód zagranicznej spółki kontrolowanej za 2018 r. i lata następne, spółka polska ma prawo pomniejszać go o otrzymane w poprzednich latach dywidendy, które nie zostały odliczone. Spółka uważała, że tak, jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z tym stanowiskiem. Sprawa trafiła więc do sądy i sądy obu instancji przyznały rację spółce.
Prowizja i nadwyżka ceny też do rozliczenia
Rzeczpospolita, 2021-07-28, Aleksandra Tark
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2020 r., sygn. akt: I FSK 118/18 za podstawę opodatkowania kompleksowej usługi pośrednictwa świadczonej przez spółkę na rzecz hoteli partnerskich, z wykorzystaniem bonu uprawniającego ostatecznego nabywcę do pobytu w wybranym hotelu, należy uznać wszystko, co stanowi zapłatę. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, która wyjaśniła, że w przyszłości będzie chciała oferować sprzedaż wirtualnych bonów, które będą w pełni przedpłacone przez klientów i wykorzystywane przez firmy do sprzedaży promocyjnej swoich produktów lub jako prezenty dla konsumentów końcowych. Spółka była przekonana, że odpłatne przekazanie bonów nie podlega VAT. Z kolei w sytuacji, gdy dokona sprzedaży bonu, udokumentowanej notą księgową, o określonej wartości nominalnej np. 300 zł, a od hotelu otrzyma fakturę VAT w wysokości niższej niż jego wartość nominalna, różnica będzie jej przychodem, ale nie będzie stanowiła podstawy do opodatkowania VAT. Jedynie prowizja uzyskana od hotelu zgodnie z zawartą umową, stanowi wynagrodzenie i jako takie podlega opodatkowaniu. Fiskus zgodził się na brak opodatkowania VAT czynności sprzedaży bonów i jej dokumentowania. Jednak w jego ocenie spółka, dokonując sprzedaży bonów, prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy partnerem a ostatecznymi nabywcami. W konsekwencji Spółka będzie musiała wystawić fakturę dokumentującą usługi pośrednictwa realizowane na rzecz hoteli partnerskich z 23% VAT. Sprawa trafiła do sądu i mimo że spółka wygrała w pierwszej instancji, to jednak NSA przyznał rację fiskusowi.
Czy otrzymanie kaucji powoduje powstanie obowiązku podatkowego
Rzeczpospolita, 2021-07-28, Oliwia Kasińska
W opinii Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonej w interpretacji indywidualnej z 14 maja 2021 r., sygn. 0114-KDIP1 -3.4012.187.2021.1.JG pobrana kaucja będąca zabezpieczeniem wykonania umowy, w sytuacji kiedy podlega ona zwrotowi klientowi po wykonaniu usługi lub po odbiorze zakupionego towaru, nie jest zapłatą z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług i nie generuje powstania obowiązku podatkowego w momencie jej otrzymania. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, która prowadzi działalność w zakresie produkcji betonu towarowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera m.in. umowy, na podstawie których wytwarza i/lub dostarcza na rzecz odbiorców beton towarowy. W celu zabezpieczenia roszczeń spółki z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez kontrahentów, część umów zawieranych przez spółkę przewiduje obowiązek wpłaty przez kontrahenta na jej rzecz kaucji. W opinii spółki wpłata kaucji przez kontrahentów nie prowadzi po stronie spółki do powstania obowiązku podatkowego w VAT. Dyrektor KIS zgodził się ze spółką.