Biegły nie skoryguje ceny wynikającej z aktu notarialnego
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-11-27
Patrycja Dudek
W wyroku z dnia 21 listopada 2018 r. (sygn. akt I FSK 2605/16), Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż w przypadku określenia w akcie notarialnym ceny nabycia budynku wraz z przylegającym gruntem oraz pozostałego gruntu, nie ma możliwości określenia wartości początkowej środka trwałego w wartości rynkowej. Przedmiotem wyroku była transakcja dokonanego zakupu nieruchomości gruntowej. W zawartej umowie notarialnej wyróżniono cenę nabycia budynku oraz cenę pozostałej części działki. Przed rozpoczęciem amortyzacji podatniczka dokonała przebudowy budynku. Kalkulując wartość początkową budynku podatniczka chciała przy pomocy opinii powołanego biegłego dokonać rynkowej wyceny składników majątkowych uznając podział wynikający z aktu notarialnego za nieadekwatny. Jednak organy skarbowe oraz sądy administracyjne uznały stanowisko podatniczki za nieprawidłowe i nakazały uwzględnienie wartości wynikających z aktu notarialnego.
Cashpooling to pożyczka. Nie tylko przy cienkiej kapitalizacji
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-11-27
Patrycja Dudek
W wyroku z dnia 21 listopada 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 218/18), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, iż różnice kursowe powstałe przy transferze pieniędzy pomiędzy uczestnikami systemu cashpoolingu powinny być rozpoznane dla celów podatkowych. Organ skarbowy określił cashpooling jako zespół udzielanych i zwracanych pożyczek, dzięki którym dochodzi do obustronnego kredytowania. W konsekwencji, należy uznać, iż w zakresie rozliczania różnic kursowych w przypadku cashpoolingu należy postąpić analogicznie jak w przypadku zwykłej umowy pożyczki. Organ skarbowy nawiązał do ukształtowanej linii orzeczniczej traktującej cashpooling, jako pożyczkę dla celów cienkiej kapitalizacji. W analizowanym orzeczeniu, WSA podzielił stanowisko fiskusa.
Nowa nazwa pracodawcy nie świadczy o oddelegowaniu
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-11-27
Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 listopada 2018 r. (sygn. akt I FSK 2011/16), zakwestionował prawo do odliczenia VAT z faktury za świadczone usługi outsourcingu pracowników na postawie pozornej umowy. Przedmiotem wyroku była sprawa spółki cywilnej, która zawarła umowę na usługi outsourcingu personalnego. Firma outsourcingowa przejęła pracowników od spółki cywilnej i następnie wynajęła ich poprzedniemu pracodawcy. Miejsce oraz dotychczasowe warunki pracy i wynagrodzenia jak również zakres obowiązków nie uległy zmianie. Odmowę podatnikowi prawa do odliczenia VAT sędzia NSA argumentowała tym, że zawarta umowa z firmą outsourcingu personalnego była pozorna, a jej głównym celem było kreowanie dodatkowych kosztów.
Jedna transakcja wystarczy do uznania przychodu z działalności
Rzeczpospolita, 2018-11-28
Aleksandra Tarka
W wyroku z dnia 24 października 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 433/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi orzekł, iż sprzedaż działek nabytych z zamiarem wybudowania osiedla bloków wielorodzinnych może zostać uznana za prowadzenie działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie fiskus uznał, że podatniczka nie zaliczyła do przychodów z działalności gospodarczej kwoty 4 milionów złotych ze sprzedaży praw wieczystego użytkowania działek, które nabyła w 2006 r. Podatniczka zarejestrowała działalność w 2008 r., nie wprowadziwszy nabytych wcześniej działek do jakiejkolwiek ewidencji biznesowej. Organ podatkowy zauważył, że w momencie nabycia praw użytkowania spornych działek podatniczka zobowiązała się do wybudowania na nich budynków wielorodzinnych, co wskazuje na zamiar prowadzenia przez nią działalności gospodarczej i zażądał ponad 700 tys. zł podatku. Podatniczka zaskarżyła decyzję organu do sądu I instancji argumentując, że przedmiotowe prawa należały do majątku prywatnego. WSA w Łodzi oddalił skargę podatniczki wskazując, że niezależnie od jej subiektywnych przekonań prowadziła ona działalność biznesową, wobec czego sprzedaż przedmiotowych praw podlega opodatkowaniu PIT.
Import usług neutralny podatkowo, gdy firma rozliczy go w ciągu kwartału
Rzeczpospolita, 2018-11-28
Magdalena Wojciechowska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 października 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.585.2018.1.MC, wykazanie podatku należnego z tytułu importu usług w terminie późniejszym niż trzy miesiące od daty powstania obowiązku podatkowego powoduje, że podatnik nie będzie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym wykazany został podatek należny. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, która nabywa usługi od zagranicznych kontrahentów. Tak jak wielu podatnikom, zdarza się, że spółka otrzymuje faktury zakupowe od zagranicznych kontrahentów z opóźnieniem przekraczającym trzy miesiące od momentu powstania obowiązku podatkowego. W związku z tym, spółka wniosła o potwierdzenie, że będzie posiadać prawo do wykazania podatków należnego i naliczonego w tej samej korekcie deklaracji podatkowej, jednocześnie powołując się na wyrok sądu europejskiego oraz orzeczenia sądów polskich. Niemniej jednak, organ podatkowy odmówił racji spółce uznając, że VAT naliczony powinien zostać wykazany dopiero w deklaracji bieżącej.
W podatku od nieruchomości odbiór jest bez znaczenia
Dziennik Gazeta Prawna, 2018-11-28
Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2018 r. (sygn. akt I FSK 3250/16), za moment zakończenia budowy należy uznać rzeczywiste zakończenie prac związanych z wznoszeniem obiektów budowlanych niezależnie od eksploatacji budynku. Sprawa dotyczyła budowy terminala przeznaczonego do magazynowania i przeładunku ropy naftowej. Zdaniem inwestora budowy, obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości powstanie dopiero w momencie przekazania budowli do użytkowania, a nie w chwili zakończenia prac budowlanych tj. udokumentowania ich finalizacji w dzienniku budowy i podpisania protokołu końcowego. Prezydent Gdańska nie zgodził się ze stanowiskiem inwestora. Zgodnie z jego opinią o zakończeniu budowy decyduje wpis w dzienniku budowy, po którym jest możliwość występowania z wnioskiem o pozwolenie na użytkowanie do inspektora nadzoru budowlanego. Powyższe stanowisko potwierdziły sądy administracyjne obu instancji.
Umorzoną wierzytelność rozliczamy w kwocie netto
Rzeczpospolita, 2018-11-28
Przemysław Wojtasik
Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 listopada 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.371.2018.1.SG, umorzone wierzytelności mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, niemniej jednak tylko w kwocie netto. Sprawa dotyczyła spółki, która w zamian za wykonane usługi projektowe oraz budowlano-montażowe wystawiła faktury sprzedażowe na prawie 30 mln zł. Kwotę sprzedaży spółka wykazała w rozliczeniach podatkowych jako przychód. Następnie, w związku z problemami z uzyskaniem należnego jej wynagrodzenia, spółka zawarła na drodze sądowej porozumienie z kontrahentem, zgodnie z którym doszło do wypłaty przez kontrahenta stosownej rekompensaty, a następnie niespłaconą część wierzytelności umorzono. Spółka wystąpiła do organu podatkowego z zapytaniem, czy umorzoną należność może zaliczyć do kosztów. Fiskus udzielił odpowiedzi twierdzącej, gdyż wnioskodawca spełnił łącznie wszystkie warunki: umorzona wierzytelność została pierwotnie wykazana po stronie przychodów; wierzytelność stanowi koszt w kwocie netto, z kontrahentem zostało zawarte porozumienie oraz wierzytelność nie uległa przedawnieniu.
To, co jest neutralne podatkowo, nie daje dodatkowych korzyści w CIT
Rzeczpospolita, 2018-11-29
Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. akt II FSK 3874/17, działalność statutowa podatnika, korzystająca ze zwolnienia z CIT, nie generuje strat w rozumieniu przepisów podatkowych. Sprawa dotyczyła szpitala uniwersyteckiego, którego działalność statutowa, oparta na ochronie zdrowia, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania uzyskanych dochodów. W związku z poniesioną stratą szpital uznał, że posiada prawo do pomniejszenia dochodu podlegającego opodatkowaniu i powstałego w następnych latach o poniesioną stratę. Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem placówki szpitalnej stwierdzając iż, strata poniesiona w wyniku realizacji celu statutowego nie daje korzyści podatkowych. Zatem w kolejnych latach szpital może rozliczyć stratę poniesioną wyłącznie z działalności opodatkowanej. Skarga na interpretację nie została uznana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie. WSA przyznał rację fiskusowi, że sporna strata posiada jedynie charakter ekonomiczny. Ostatecznie spór rozstrzygnął NSA, według którego przychody oraz koszty działalności statutowej są neutralne podatkowo i nie mogą być rozliczane łącznie z działalnością opodatkowaną.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 11 października 2018 r. (sygn. akt I FSK 1865/16)
- Oszustwo podatkowe popełnione przez samego podatnika nie stanowi dostawy towarów zrealizowanej w ramach działalności gospodarczej [por. wyrok TSUE z 6 lipca 2006 r. w sprawach połączonych Axel Kittel (C 439/04) i Recolta Recycling SPRL (C-440/04), tezy 53-57], w konsekwencji czego podatnikowi, którego celem jest oszustwo podatkowe, a nie prowadzenie działalności gospodarczej, nie przysługuje – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego.
- „Karuzela podatkowa” to konstrukcja używana przez jej organizatorów celem utrudnienia wykrycia, tzw. „zorganizowanego oszustwa VAT”, czyli:
- oszustwa popełnianego za pomocą różnorodnych metod
- nakierowanego na bezprawne uzyskanie (wyłudzenie) nienależnej korzyści związanej z rozliczeniami z zakresu VAT
- z użyciem powiązań pomiędzy różnymi podmiotami, głównie działającymi w skali międzynarodowej.
- Czynności świadomych uczestników zorganizowanego oszustwa, tzw. „karuzeli podatkowej”, jako z istoty bezprawnych, nie można traktować jako nadużycia prawa podatkowego w znaczeniu, jakim pojęcie to zostało zdefiniowane w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz – od 15 lipca 2016 r. – w art. 5 ust. 5 u.p.t.u.
Wyrok NSA z dnia 18 października 2018 r. (sygn. akt I FSK 1778/16)
W stanie prawnym obowiązującym po wprowadzeniu do ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) art. 57a, w zakresie rozpoznawania skarg na indywidualne interpretacje wniesione po dniu 15 sierpnia 2015 r., zawężono zakres kognicji sądu pierwszej instancji odnośnie ich rozpoznawania. Wojewódzki Sąd Administracyjny uprawniony jest bowiem jedynie do kontroli sądowej tych interpretacji w aspekcie zarzutów i podstaw zaskarżenia. Zatem może tylko kontrolować, czy wskazane w skardze przepisy zostały naruszone przez organ interpretacyjny i to w sposób określony w skardze. To postępowanie w zakresie granic rozstrzygania w istotny sposób zbliżyło się do postępowania w zakresie rozpoznawania skarg kasacyjnych.