Fiskus przesadnie limituje koszty
Rzeczpospolita, 2020-01-27, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 1750/19, w sytuacji, gdy nie ma wątpliwości, że wydatki na nabycie usług niematerialnych są bezpośrednio związane z wytworzeniem produktów lub świadczeniem usług, to takie wydatki nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych – nawet jeżeli koszt nabytych usług nie znajduje wprost odzwierciedlenia w finalnej cenie sprzedawanych produktów lub świadczonych usług. Sprawa dotyczyła spółki z branży usług finansowych, która w ramach prowadzonej działalności korzysta z usług niematerialnych świadczonych przez podmioty powiązane. Spółka uważała, że wydatki na przedmiotowe usługi może zaliczyć w całości do kosztów podatkowych, ponieważ są one niezbędne w celu wykonywania przez nią działalności gospodarczej. Fiskus stwierdził jednak, że koszty nabycia usług niematerialnych nie wpływają bezpośrednio na ceny świadczonych przez spółkę usług, wobec czego podlegają one limitowaniu w zaliczeniu do kosztów podatkowych. Zarówno WSA we Wrocławiu, jak i NSA przyznały rację podatniczce wskazując, że bezpośredni związek wydatku nie musi przejawiać się w finalnej cenie świadczonych przez Spółkę usług. Przedmiotowe ograniczenie w zaliczaniu do kosztów podatkowych nie dotyczy bowiem wydatków, które są niezbędne do wytworzenia towarów lub świadczenia usług.
Obowiązki z zakresu cen transferowych dla niektórych dużo wcześniej
Rzeczpospolita, 2020-01-27, Anna Dąbkowska
W interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2019 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.421.2019.1.SJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że spółki, które zakończyły rok podatkowy między 31 października a 31 grudnia 2019 r., mają jedynie 3 miesiące na przygotowanie dokumentacji cen transferowych. Interpretacja dotyczyła spółki, której rok podatkowy trwa od 1 grudnia danego roku do 30 listopada roku następnego – w konsekwencji, jej ostatni rok podatkowy zakończył się 30 listopada 2019 r. W opinii spółki, może ona skorzystać z wydłużonego, upływającego 31 sierpnia 2020 r. terminu na sporządzenie dokumentacji dla transakcji z podmiotami powiązanymi. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z taką argumentacją. Stwierdził, że rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie przedłużenia terminów wykonania niektórych obowiązków z zakresu dokumentacji podatkowej jasno określa kryteria pozwalające skorzystać z przedłużonego terminu – prawo do korzystania z przedłużonego 9-miesięcznego terminu w zakresie dokumentacji cen transferowych mają wyłącznie podatnicy, dla których termin na jej przedłożenie upływa w 2018 lub 2019 roku, a nie w 2020 roku, jak w tym stanie faktycznym. W konsekwencji, podatnik jest zobligowany do dopełnienia obowiązków dokumentacyjnych z zakresu cen transferowych w znacznie krótszym, albowiem trzymiesięcznym terminie. Jak podkreślił organ interpretacyjny, w sprawie nie ma mowy o niedających się usunąć wątpliwościach.
Oddział spółki zagranicznej też jest płatnikiem podatku u źródła
Rzeczpospolita, 2020-01-27, Jagoda Dobrucka
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 2 stycznia 2020 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.399.2019.4.SP, uznał, że wynagrodzenie za usługi kadrowe, księgowe, marketingowe, administracji finansowej i compliance, wypłacane zagranicznym podmiotom przez polski oddział spółki brytyjskiej jest dla usługodawców przychodem osiągniętym na terytorium Polski, a więc należy pobrać od niego polski podatek u źródła. Interpretacja powstała na wniosek brytyjskiej spółki, która posiada w Polsce kancelarię prawną, działającą w formie oddziału spółki brytyjskiej, która wypłaca wynagrodzenie zagranicznym usługodawcom. Umowa została zawarta przez spółkę brytyjską, a wszystkie usługi były świadczone tylko dla wspomnianego oddziału; ponadto, usługi otrzymywane przez oddział mieszczą się w katalogu świadczeń podlegających podatkowi u źródła. Należności były wypłacane przez oddział, ale jak argumentował wnioskodawca, nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku od źródła, albowiem oddział nie jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, a co za tym idzie nie istnieje dochód osiągany na terytorium Polski. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał to stanowisko za nieprawidłowe – jak wskazał, że prawie wszystkie wymienione usługi podlegają podatkowi od źródła, a wypłacone wynagrodzenie należy uznać za związane z działalnością spółki na terenie Polski, ponieważ ww. usługi są wykorzystywane na potrzeby działalności oddziału. W konsekwencji, zdaniem organu należy twierdzić, że na terytorium Polski osiągany jest przychód, który podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
Pełnomocnikowi wystarczy zwykły e-mail
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-01-27, Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 stycznia 2020 r. (sygn. akt II FSK 533-538/18) stwierdził, że doradcy podatkowi, radcy prawni oraz adwokaci nie są zobowiązani do posiadania konta na ePUAP- wystarczy dowolny adres elektroniczny. W omawianym wyroku NSA odniósł się do dwóch kwestii: co należy rozumieć pod pojęciem „adres elektroniczny”, oraz co się stanie w sytuacji, w której taki adres nie zostałby wykazany w pełnomocnictwie. Sąd zwrócił uwagę, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia „adresu elektronicznego”, więc może to być zarówno zwykły e-mail, adres ePUAP, a także każdy inny adres, który pozwala na komunikację elektroniczną. Dodatkowo NSA uznał również, że minister finansów nie miał umocowania ograniczenia we wzorze formularza pojęcia adresu elektronicznego tylko do adresu na portalu informatycznym. W zakresie braku adresu NSA uznał, że stanowi to przeszkodę techniczną, która uniemożliwia korespondencję, skutkującą pozostawieniem pisma bez rozpoznania.
Pomyłka w zawiadomieniu nie grozi sankcjami
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-01-27, Mariusz Szulc
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 stycznia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.481.2019.2.ANK) potwierdził, że podatnik nie poniesie negatywnych konsekwencji wysłania zawiadomienia o płatności na rachunek nie widniejący w wykazie podatników VAT do niewłaściwego urzędu skarbowego. Istotne jest jednak, by powiadomienie zostało wysłane w ciągu 3 dni od zlecenia przelewu. Organ powołał się dodatkowo na wyjaśnienia Ministra Finansów, zgodnie z którymi, jeżeli naczelnik urzędu skarbowego otrzyma zawiadomienie ZAW-NR niezgodnie ze swoją właściwością, to przekaże je organowi właściwemu dla wystawcy faktury.
Nazwa inna, ale znaczenie dla systemu podatkowego to samo
Rzeczpospolita, 2020-01-28, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 23 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 576/18, orzekł, iż podatek od wartości dodanej obowiązujący w krajach Unii Europejskiej należy traktować tak samo jak polski podatek od towarów i usług. Sprawa dotyczyła spółki prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, która ponosi wydatki na paliwo dokumentowane fakturami zawierającymi niepolski podatek od wartości dodanej. Podatniczka uważała, że zagranicznej daniny nie zalicza się w Polsce ani do przychodów, ani do kosztów podatkowych – co do zasady tak samo jak polskiego VAT. Innego zdania był fiskus, który uznał, że polskiego VAT nie można utożsamiać z obowiązującymi w innych państwach członkowskich analogicznymi podatkami, a tym samym spółka powinna zaliczyć zagraniczne wydatki na paliwo do kosztów podatkowych w kwocie brutto, tj. wraz z naliczonym zagranicznym podatkiem od wartości dodanej. Ze stanowiskiem fiskusa nie zgodziły się jednak sądy obu instancji. NSA podkreślił, że choć polski VAT i zagraniczny podatek od wartości dodanej nie są identyczne, ich cel jest takim sam, tak więc VAT obowiązujący w jakimkolwiek kraju Unii należy traktować tak samo jak polski podatek. Jak zauważył sąd, taka zasada nie dotyczy podatku od wartości dodanej obowiązującego w państwie trzecim.
Nie ma co liczyć na interpretacje w sprawie MDR
Dziennik Gazeta Prawna, 2020-01-29, Łukasz Zalewski
W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 grudnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Po 825/19) sąd uznał, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma obowiązku wydawania interpretacji dotyczących raportowania schematów podatkowych. Sprawa dotyczyła doradcy podatkowego, będącego komplementariuszem spółki komandytowej, który chciał się dowiedzieć, czy musi raportować schematy podatkowe, gdy promotorem jest spółka, a on sam nie świadczy usług doradczych na rzecz spółki. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odmówił odpowiedzi, uzasadniając, że wniosek doradcy dotyczył przepisów procesowych, a interpretacje mogą dotyczyć przepisów materialnych. Ponadto zdaniem organu, wydając żądaną interpretację, wkraczałby on w uprawnienia Szefa Krajowej Administracji Skarbowej. WSA zgodził się ze stanowiskiem organu. Wyrok jest nieprawomocny.
Nie można dysponować niepewnym zwrotem VAT
Gazeta Prawna, 2020-01-29, Mariusz Szulc
Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 stycznia 2020 r. (sygn. akt I FSK 1317/17), jeżeli urząd skarbowy bada zasadność zwrotu nadwyżki podatku naliczonego, nie można zaliczyć tej kwoty na pokrycie innych zobowiązań wobec fiskusa. W analizowanym stanie faktycznym, organ podatkowy odmówił rozdysponowania zwrotu VAT na pokrycie bieżących zobowiązań z tytułu PDOP i zaliczek na PDOF od pensji pracowników za wrzesień 2015 r. Urząd Skarbowy zwrócił uwagę na fakt, że zasadność zwrotu nadwyżki VAT, którą spółka chce zaliczyć na poczet innych zobowiązań, jest jeszcze weryfikowana przez urzędników. Co do zasady, pieniądze powinny zostać zwrócone w ciągu 60 dni od złożenia wniosku, jednakże urząd skarbowy może ten termin przedłużyć jeżeli zwrot wymaga dodatkowego zweryfikowania pod kątem zasadności. Tym samym wyklucza to możliwość rozdysponowania nadwyżki, ze względu na to że wypłata może okazać się niezasadna. Spółka w zażaleniu argumentowała, że organy podatkowe mają obowiązek, na wniosek podatnika zaliczać nadpłatę (oraz zwrot podatku) na poczet innych zobowiązań fiskalnych. Sądy obu instancji zgodziły się jednak z organem, wyjaśniając że przepisy, do których nawiązuje spółka, dotyczą faktycznie należnego zwrotu podatku, a nie jedynie potencjalnego.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z 10 października 2019 r. (sygn. akt I FSK 1420/19)
Przedstawiciel podatkowy, ustanowiony na podstawie art. 18a ustawy o VAT, przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, podlegającego obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, z uwagi na zakres działania określony w art. 18c ustawy o VAT nie ma umocowania do reprezentowania tego podatnika w postępowaniu podatkowym.
Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 14 stycznia 2020 r. (sygn. akt I SA/Bk 664/19)
W przypadku zawarcia jednej umowy sprzedaży, podstawę opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych należy ustalić w odniesieniu do łącznej wartości przenoszonych rzeczy. Tak ustaloną podstawę opodatkowania należy brać pod uwagę przy stosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 6 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150, ze zm.).