Podatek od galerii handlowych może maleć
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-05-27, Patrycja Dudek
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 maja 2019 (sygn. akt III SA/Wa 1903/18), stwierdził, iż podstawa opodatkowania podatku od przychodów z budynków może być zmniejszana miesięcznie o dokonane odpisy amortyzacyjne. Sprawa dotyczyła spółki posiadającej galerię handlową, która przekonywała organy podatkowe, iż podstawa opodatkowania powinna być ustalana wyłącznie na podstawie niezamortyzowanej wartości początkowej nieruchomości. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie podzielił stanowiska zaprezentowanego przez galerię handlową, twierdząc, że podstawę opodatkowania stanowi wartość początkowa nieruchomości z uwzględnieniem ulepszeń, ale bez odpisów amortyzacyjnych. Natomiast WSA zaaprobował argumentację galerii handlowej i uznał, ze brzmienie przepisu wyraźnie wskazuje na liczenie podstawy opodatkowania na pierwszy dzień każdego miesiąca z uwzględnieniem zarówno ulepszeń, jak i odpisów amortyzacyjnych.
Pośrednictwo na rzecz dostawcy z Chin nie podlega VAT w Polsce
Rzeczpospolita, 2019-05-27, Olga Nasiłowska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora KIS z dnia 16 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.82.2019.3.JN, usługi pośrednictwa w sprzedaży na rzecz kontrahentów spoza Unii Europejskiej (tzw. dropshipping) nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce. Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpił podatnik, który zamierza założyć działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług tzw. dropshippingu – polegających na pośrednictwie w sprzedaży produktów oferowanych przez dostawców spoza Unii Europejskiej. Podatnik, który oferować będzie produkty na stronach internetowych oraz aukcjach online, w żadnym momencie nie stanie się właścicielem zamówionego towaru, gdyż trafiać on będzie bezpośrednio do klienta. Wynagrodzeniem podatnika za świadczone usługi będzie ustalona prowizja od zorganizowanego zamówienia. Dyrektor KIS potwierdził, że skoro usługi dropshippingu świadczone będą na rzecz kontrahentów spoza Unii Europejskiej, posiadających status podatnika w świetle polskiej ustawy, to świadczone przez wnioskodawcę usługi nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, lecz na terytorium państw, w których kontrahenci posiadają siedzibę.
Promocja w centrum handlowym jest limitowana
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-05-27, Patrycja Dudek
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 maja 2019 r. (sygn. akt. SA/Wa 2050/18), uznał, iż koszt usług promocyjno-reklamowych nabywanych od podmiotu powiązanego, który nie wpływa na końcową cenę najmu, podlega limitowi kosztów dotyczących usług niematerialnych nabywanych od podmiotów powiązanych. Przedmiotem wyroku była sprawa spółki wynajmującej powierzchnie w galeriach handlowych, która dodatkowo zajmuje się udzielaniem usług reklamowo-promocyjnych dla najemców. Spółka świadcząc tego rodzaju usługi najemcom, nabywa je wcześniej od spółki powiązanej, specjalizującej się w usługach promocyjno-reklamowych. Wydatki na nabycie tych usług są w dużej części ponoszone przez najemców w ramach tzw. opłaty promocyjnej. Zdaniem spółki, koszt tych usług jest częścią wynagrodzenia otrzymywanego od najemców i wpływa bezpośrednio na generowany przychód, co umożliwia wyłączenie mechanizmu limitowania kosztów. Jednak zarówno Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, jak i WSA uznali stanowisko spółki za błędne, stwierdzając przy tym, iż wyłączenie z limitowania kosztów może mieć jedynie zastosowanie w przypadku ich wpływu na finalną cenę towaru lub usługi, a w analizowanym przypadku tak nie jest.
Goodwill jest bez PCC
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-05-29, Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2019 r. (sygn. akt II FSK 1393/17), goodwill (dodatnia wartość firmy) nie jest prawem majątkowym i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W analizowanej sprawie cena zakupu zorganizowanej części przedsiębiorstwa była wyższa niż wartość rynkowa zakupionych składników majątkowych. W konsekwencji, na nabyciu został wygenerowany goodwill. Notariusz pobrał PCC od transakcji, co zdaniem Spółki było niesłuszne. Spółka stwierdziła, iż sprzedaż przedsiębiorstwa nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu PCC i tym samym wygenerowana dodatnia wartość firmy nie powinna być opodatkowana. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Natomiast sądy obu instancji przyznały rację spółce tylko częściowo, twierdząc, iż wartość rynkowa poszczególnych części składowych nabywanego przedsiębiorstwa, będących rzeczami lub prawami majątkowymi podlegają opodatkowaniu PCC, zaś dodatnia wartość firmy nie powinna być uznawana za prawo majątkowe.
Rozsądne ograniczanie strat do rozliczenia w CIT
Rzeczpospolita, 2019-05-29, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1248/17, orzekł, że odszkodowanie za wcześniejsze rozwiązanie umowy może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Sprawa dotyczyła spółki z o o. będącej komplementariuszem w spółce komandytowej, która zajmuje się handlem artykułami spożywczymi i przemysłowymi. Spółka komandytowa w związku z rozwojem swojej działalności podjęła decyzję o wynajęciu większego lokalu, oddalonego od poprzedniego o kilkanaście metrów. Uważała, że nieuzasadnione ekonomicznie byłoby prowadzenie dwóch lokali handlowych w tak bliskiej od siebie odległości, wobec czego podjęła rozmowy o rozwiązaniu umowy najmu starej powierzchni. Wynajmujący zażądał jednak zapłaty odszkodowania. Wątpliwości spółki dotyczyły prawa do zaliczenia do kosztów podatkowych, proporcjonalnie do jej udziału w zysku, zapłaconego przez spółkę komandytową odszkodowania. W wydanej interpretacji organ uznał, że zapłacone odszkodowanie nie ma związku z przychodami, wobec czego nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ze stanowiskiem fiskusa nie zgodziły się jednak sądy obu instancji. Zdaniem NSA, zapłata za wcześniejsze rozwiązanie umowy, która prowadzi do minimalizacji strat, może zostać zaliczona do kosztów podatkowych.
Koszty usług pośrednictwa finansowego nie są limitowane
Dziennik Gazeta Prawna, 2019-05-29, Łukasz Zalewski
Wojewódzki Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 23 maja 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 1888/18 oraz II SA/Wa 1889/18), stwierdził, iż wydatki z tytułu wynagrodzenia dla spółki powiązanej związanej z pozyskiwaniem pożyczkobiorców nie są objęte limitem do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu. Przedmiotem wyroku była sprawa spółki spoza sektora bankowego, której działalność polega na udzielaniu pożyczek. Spółka miała zamiar zmienić model biznesowy, który opierałby się na przeniesieniu niektórych czynności do spółki powiązanej ze Stanów Zjednoczonych. Spółka powiązana miałaby się głównie zająć pozyskiwaniem pożyczkobiorców i sprawdzaniem m.in. ich zdolności kredytowej. Polska spółka miałaby pokrywać koszty działań amerykańskiego podmiotu i wypłacać mu należne wynagrodzenie. Zdaniem spółki, oba rodzaje wydatków można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgadzając się ze stanowiskiem spółki, uznał te czynności za podobne do usług reklamowych, badania rynku przetwarzania danych oraz doradczych. Natomiast WSA przyznał rację spółce.
Wydruk z komputera pracodawcy potwierdza preferencję dla twórcy
Rzeczpospolita, 2019-05-29, Aleksandra Tarka
Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 15 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Bk 113/19, późniejsze papierowe odtworzenie rejestru czasu pracy o charakterze twórczym nie przekreśla możliwości zastosowania podwyższonych kosztów podatkowych dla twórców. W sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia podatnik złożył korektę zeznania, wykazując 50-proc. koszty uzyskania przychodów z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów na pracodawcę. Organ podatkowy odmówił zwrotu nadpłaty podatku argumentując, że dokumentacja związana z wykonywaniem przez podatnika prac twórczych w ramach zatrudnienia na podstawie umowy o pracę nie daje podstaw do zastosowania podwyższonych kosztów autorskich. Skargę podatnika na otrzymaną decyzję uwzględnił WSA w Białymstoku, który zlecił przeprowadzenie dowodu potwierdzającego, że przedstawiony przez podatnika rejestr, prowadzony w formie elektronicznej, był uzupełniany i kontrolowany przez przełożonych na bieżąco. Pomimo potwierdzenia tej informacji przez pracodawcę fiskus uznał, że nie ma podstaw do zastosowania podwyższonych kosztów. Ostatecznie WSA w Białymstoku orzekł, że późniejsze sporządzenie wersji papierowej rejestru, będącego dokumentem sporządzonym na podstawie danych z pierwotnych rejestrów i repozytoriów elektronicznych, nie wyklucza możliwości zastosowania 50-proc. kosztów uzyskania przychodów.
Gdy gość hotelu płaci za szkody, nie ma VAT
Rzeczpospolita, 2019-05-30, Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 29 maja 2019 r., sygn. akt I FSK 672/17, orzekł, że opłaty za uszkodzenia w apartamencie hotelowym i spóźnione anulowanie rezerwacji nie podlegają opodatkowaniu VAT. Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpiła spółka zajmująca się wynajmem apartamentu na doby. W przypadku, gdy klient odwoła rezerwację po terminie bądź nie skorzysta z usługi, jest on obciążany stosowną opłatą. Spółka nalicza ją dlatego, że odwołanie rezerwacji często wiąże się z utratą możliwości wynajęcia apartamentu innym zainteresowanym. Ponadto spółka nalicza dodatkowe opłaty, gdy klient dokona zniszczeń, zgubi klucz lub gdy apartament wymaga dodatkowego sprzątania. Organ podatkowy uznał, że opłaty za spóźnione anulowanie rezerwacji nie podlegają opodatkowaniu VAT, ponieważ rekompensują poniesione koszty. Pozostałe opłaty są natomiast związane z usługą wynajmu lokalu i należy je traktować jako wynagrodzenie za świadczone usługi. Ostatecznie spór rozstrzygnął NSA, według którego otrzymane opłaty za zniszczenia wyrównują jedynie uszczerbek majątku i nie można ich traktować jako wynagrodzenie za świadczenie usług. W konsekwencji, wszystkie kategorie opłat, o które pytała spółka, pozostają poza zakresem VAT.
Przegląd orzecznictwa:
Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2019 r. (sygn. akt II FSK 563/17)
Umowa zawarta między posiadaczem nieruchomości, nawet zależnym, a użytkownikiem wieczystym nie prowadzi do powstania obowiązku podatkowego tego posiadacza w podatku od nieruchomości na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l.
Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2019 r. (sygn. akt I GSK 9/17)
Ustawodawca w art. 104 ust. 11 u.p.a. uzależnił ustalenie średniej wartości rynkowej samochodu osobowego od cech pojazdu, można powiedzieć o charakterze technicznym, jego marki, modelu, rocznika, względnie wyposażenia i stanu technicznego, a nie od innych czynników niezwiązanych bezpośrednio z samym pojazdem, oderwanych od jego fizyczności, np. od sposobu nabycia samochodu, czy też możliwości jego sprzedaży. Tak ustalonej wartości samochodu nie można pomniejszać o współczynniki takie jak: współczynnik zbywalności czy współczynnik za indywidualny zakup samochodu.