Przekształcając komandytową, można uniknąć CIT
Gazeta Prawna, 2021-03-29, Łukasz Zalewski, Katarzyna Jędrzejewska
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.9.2021.2.ŚS, jeżeli spółka komandytowa złoży przed przekształceniem informację o wspólnikach posiadających udział w zysku, to powstała z niej spółka jawna nie stanie się podatnikiem podatku dochodowego. W sprawie chodziło o spółkę komandytową, która w 2021 r. ma zostać przekształcona w spółką jawną. Po zmianie formy prawnej nie zmieni się ani skład wspólników, ani proporcje, w jakich uczestniczą oni w zysku spółki. W związku z zamknięciem ksiąg przez spółkę komandytową pierwszym dniem roku obrotowego spółki jawnej będzie dzień zmiany formy prawnej. Wspólnicy chcieli więc wiedzieć, kto i kiedy powinien złożyć informację o wspólnikach – czy ma to zrobić spółka komandytowa przed przekształceniem, wskazując stan faktyczny aktualny na dzień przekształcenia, a więc na pierwszy dzień istnienia spółki jawnej będącej następcą prawnym spółki komandytowej, czy spółka jawna w momencie przekształcenia. Wspólnicy uważali, że informację powinna złożyć jeszcze spółka komandytowa przed zmianą formy prawnej. Dyrektor KIS potwierdził to stanowisko.
Nie ma VAT od nabycia wierzytelności za cenę poniżej nominału
Rzeczpospolita, 2021-03-29, Kinga Piotrowska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 19 listopada 2020 r., sygn. akt I SA/Ke 311/20, orzekł, że różnica między wartością rynkową nabytej wierzytelności niewymagalnej a jej wartością nominalną nie stanowi dla nabywcy wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług. W sprawie chodziło o spółkę, która nabywa wierzytelności przysługujące zbywcom względem pożyczkodawców czy kredytodawców. W dacie nabycia wierzytelności są wymagalne, jednak nie są uznane przez dłużnika. Spółka miała wątpliwości dotyczące skutków w VAT odpłatnego nabycia takich wierzytelności. Zdaniem podatnika, odpłatne nabycie wierzytelności od cedenta nie jest czynnością, która powoduje u niego obowiązek naliczenia VAT. Między spółką a zbywcą wierzytelności nie będzie bowiem istniał żaden odrębny stosunek prawny powodujący obowiązek zapłaty wynagrodzenia na rzecz spółki. Organ podatkowy w wydanej interpretacji uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała. Sąd uznał, że żadna transakcja nabycia na własne ryzyko wierzytelności trudnej, po cenie niższej od wartości nominalnej, nie będzie mogła być zakwalifikowana jako świadczona przez nabywcę wierzytelności usługa w rozumieniu ustawy o VAT.
Alokacja dochodu do zakładu zawsze z dokumentacją cen transferowych
Rzeczpospolita, 2021-03-29, Karolina Sak-Karwacka
W interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.496.2020.1.AR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że przypisanie dochodu (straty) do zagranicznego zakładu podatkowego stanowi jednorodną transakcję kontrolowaną pomiędzy spółką a jej zakładem, podlegającą obowiązkom dokumentacyjnym z zakresu cen transferowych. Interpretacja dotyczyła przepisów obowiązujących do 2019 r. Spółka wykonuje kompleksowe instalacje elektryczne i teletechniczne, realizuje zadania w obszarze automatyki, a także zapewnia ich serwis oraz doradztwo. Działalność ta jest realizowana na terenie Polski i Szwecji w formie indywidualnych kontraktów. W związku z wykonywanymi w Szwecji pracami budowlanymi, instalacyjnymi lub czynnościami związanymi z tymi pracami powstaje tzw. zakład podatkowy. Wnioskodawca zapytał, czy alokacja dochodu do zakładu jest transakcją wymagającą sporządzenia dokumentacji cen transferowych za poszczególne lata. Zdaniem spółki, po pierwsze, alokacja dochodu do zakładu nie mieściła się w słownikowej definicji transakcji według stanu prawnego w latach 2015-2016, a co za tym idzie, nie powodowała powstania obowiązku dokumentacyjnego; po drugie, w stanie prawnym obowiązującym w okresie 2017-2018 alokacja dochodu do zakładu, jako wpływająca na dochód (stratę) podatnika, stanowiła inne zdarzenie podlegające dokumentowaniu. Końcowo, począwszy od 2019 roku, alokacja dochodu mieści się w definicji transakcji kontrolowanej, a zatem wymaga przygotowania dokumentacji. Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w odniesieniu do okresu za lata 2017–2018 oraz od 2019 roku. Stwierdził także, że obowiązek dokumentacyjny ciążył na spółce już w latach 2015-2016.
Czy od udostępniania pracowników trzeba zapłacić podatek u źródła
Rzeczpospolita, 2021-03-29, Kinga Piotrowska
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 13 stycznia 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1338/20, orzekł, że usługi udostępniania pracowników nie są tożsame z usługami zarządzania i kontroli, ani nie stanowią świadczenia o podobnym charakterze, niemniej jednak są podobne do usług rekrutacji i pozyskiwania personelu. W związku z prowadzoną działalnością spółka nabywa od nierezydentów usługi polegające na udostępnianiu wykwalifikowanych pracowników innych spółek wchodzących w skład grupy, przy czym usługi te mogą dotyczyć zarówno wykwalifikowanych pracowników wyższego szczebla, jak również pracowników biurowych lub produkcyjnych. W ramach tych usług, kontrahent pozostaje pracodawcą względem udostępnianego pracownika. W opinii spółki, nie jest ona obowiązana do pobrania podatku u źródła, ponieważ opisane usługi nie stanowią usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, ani usług zarządzania i kontroli bądź świadczeń do nich podobnych. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika. Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił interpretację zaskarżoną przez spółkę. W ocenie sądu sporne usługi mają charakter świadczenia o podobnym charakterze do świadczeń pozyskiwania personelu.
Wyrok TK korzystny nie tylko dla indywidualnych przedsiębiorców
Gazeta Prawna, 2021-03-31, Łukasz Zalewski
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który zapadł 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19, może dotyczyć także osób prawnych, w tym spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnych – potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w pierwszych wyrokach z 4 marca 2021 r. (sygn. akt III FSK 895-899/21), które zapadły po orzeczeniu TK. Trybunał uznał, za niezgodne z konstytucją przepisy, które nakładają na właściciela gruntu, budynku lub budowli podatek według najwyższej stawki, właściwej dla działalności gospodarczej, tylko z tego powodu, że właściciel jest przedsiębiorcą. W konsekwencji stawka podatku od budynków i gruntów niewykorzystywanych w działalności gospodarczej powinna być dużo niższa – właściwa dla budynków lub gruntów pozostałych, a w przypadku budowli podatek w ogóle przestaje być należny. Przedmiotem opodatkowania są bowiem jedynie budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Rodzaj kontraktu wypływa na rozliczenia podatkowe
Rzeczpospolita, 2021-03-31, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 4 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Sz 914/20, konsekwencje podatkowe w zakresie sposobu i momentu ujęcia w przychodach oraz kosztach w przypadku transakcji na instrumentach pochodnych zależą przede wszystkim od tego, czy ma ona charakter rzeczywisty, czy też nierzeczywisty. We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że planuje rozszerzenie prowadzonej działalności o sprzedaż płodów rolnych oraz świadczenie usług transportowych. Spółka zamierza dokonać zabezpieczeń kursu walutowego, a jej wątpliwości dotyczyły tego, czy przychody i koszty związane z instrumentami pochodnymi zabezpieczającymi podstawowe źródło przychodów powinna klasyfikować jako przychody i koszty z działalności ogólnej oraz jak prawidłowo rozliczać rzeczywiste transakcje zabezpieczające (tj. z fizyczną dostawą waluty) i transakcje nierzeczywiste (tj. bez dostawy waluty). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się częściowo ze stanowiskiem spółki, uznał bowiem, że przychód z tytułu realizacji transakcji nierzeczywistych (dodatni wynik) powinien być rozpoznany w momencie realizacji praw wynikających z tych pochodnych instrumentów finansowych. Spółka będzie uprawniona do potrącenia kosztów (straty) wynikających z rozliczenia nierzeczywistego instrumentu pochodnego (ujemny wynik z transakcji) w dacie poniesienia wydatku, z tym zastrzeżeniem, że wynik ujemny na kontraktach terminowych spółka powinna rozpoznać w momencie sprzedaży towarów, zgodnie z przyjętą przez nią polityką rachunkowości. Natomiast w sytuacji faktycznego przeniesienia prawa własności ze sprzedającego (bank) na kupującego (transakcje rzeczywiste) spółka będzie zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych od tych transakcji. Spółka nie zgodziła się z taką wykładnią przepisów, ale WSA utrzymał interpretację w mocy.