Przy wypłatach poniżej 2 mln zł wystarczy certyfikat rezydencji
Gazeta Prawna, 2020-06-29, Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z 23 czerwca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa, gdy wypłaty na rzecz jednego kontrahenta nie przekraczają w sumie 2 mln zł rocznie, to płatnik posiadający certyfikat rezydencji nie musi weryfikować statusu odbiorcy należności. Nie musi więc np. badać, czy zagraniczna firma jest rzeczywistym odbiorcą należności oraz czy prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w państwie rezydencji. W sprawie chodziło o spółkę radiową, która nabywała usługi niematerialne za granicą. Spółka posiadała certyfikaty rezydencji kontrahentów, jednak miała wątpliwości, czy musi dochować należytej staranności, jeżeli wypłaty łącznie na jednego kontrahenta nie przekroczą 2 mln zł rocznie. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się ze spółką, jednakże WSA zakwestionował wydaną interpretację.
Fiskus na razie przegrywa w sprawie limitu finansowania dłużnego
Gazeta Prawna, 2020-06-29, Łukasz Zalewski
W opinii Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wyrażonej w wyroku z 19 czerwca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2604/19, odsetki od pożyczek i kredytów można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów do wysokości 3 mln zł powiększonej o 30 proc. podatkowego EBIDTA. Spółka, która spodziewała się, że roczne koszty finansowania dłużnego mogą przekroczyć u niej łącznie 3 mln zł., wystąpiła z wnioskiem o interpretację. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że podatnik może zaliczyć do kosztów albo 3 mln zł, albo wartość określoną przez limit 30 proc. podatkowego EBITDA – w zależności od tego, która z tych wartości jest wyższa. WSA przyznał jednak rację spółce podkreślając, że przepisu ograniczającego zaliczanie odsetek do kosztów nie stosuje się w przypadku nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej 3 mln zł.
Fiskus zablokował rodzinną optymalizację podatkową
Gazeta Prawna, 2020-06-29, Mariusz Szulc
Szef Krajowej Administracji Skarbowej wydał opinię, zgodnie z którą restrukturyzacja, której głównym celem było uzyskanie prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przeszacowanej wartości początkowej odziedziczonej nieruchomości, powinna podlegać klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania. W sprawie chodziło o trzech spadkobierców, którzy przejęli w spadku nieruchomość. Następnie dokonali zniesienia współwłasności na rzecz jednego spadkobiercy, w dalszej kolejności wszyscy spadkobiercy zawiązali spółkę osobową, a właściciel nieruchomości wniósł do niej aportem prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo – w tym nieruchomość. Szef KAS uznał, iż jednym z głównych celów wykonania całej operacji było uzyskanie przez wspólników korzyści podatkowej. Wspólnicy mogliby bowiem proporcjonalnie do swojego udziału w jej zysku dokonywać odpisów amortyzacyjnych od uaktualnionej na dzień nieodpłatnego zniesienia współwłasności wartości rynkowej nieruchomości, tym samym zmniejszając swoje zobowiązanie podatkowe.
Wydatki na usługi doradcze mogą przełożyć się na powstanie przychodu
Rzeczpospolita, 2020-06-29, Joanna Dudek
Zgodnie z opinią Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonej w interpretacji z 4 maja 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.29.2020.3.PB, podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych wynagrodzenie dla doradcy, dzięki któremu pozyskał nowego inwestora. W sprawie chodziło o wnioskodawcę, który prowadzi działalność w formie spółki. W związku z faktem, iż obecny większościowy udziałowiec planuje zbycie swoich udziałów, podatnik zatrudnił zewnętrznego doradcę, którego zadaniem było znalezienie nowego inwestora. Pozyskanie inwestora nie będzie się wiązało się z podwyższeniem kapitału zakładowego. Podatnik zapytał, czy będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na wynagrodzenie doradcy w formie „success fee” za skuteczne pozyskanie inwestora. Dyrektor KIS zaakceptował stanowisko wnioskodawcy, jednakże zaznaczył, że jeśli pozyskanie inwestora wiązałoby się z podwyższeniem kapitału zakładowego podatnika, to wówczas koszty takiego doradztwa nie mogłyby zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Fiskus nadal walczy o CIT od likwidacji spółki
Gazeta Prawna, 2020-06-30, Patrycja Dudek
Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z 26 czerwca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 939/19, wydanie majątku likwidacyjnego nie prowadzi do powstania przychodu podatkowego u likwidowanego podmiotu.
We wniosku o interpretację likwidowana spółka sp. z o.o. zapytała o konsekwencje podatkowe przekazania jej jedynemu wspólnikowi majątku likwidacyjnego w postaci wierzytelności. Wierzytelność wynikała z pożyczki, która została mu wcześniej udzielona przez spółkę. W efekcie wierzytelność i zobowiązanie wygasłyby wskutek konfuzji. W opinii spółki takie wydanie będzie neutralne podatkowo. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zaakceptował jej stanowiska. WSA uwzględnił jednak skargę podatnika. W opinii sądu przychodem na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych może być jedynie trwałe przysporzenie majątkowe, zwiększające wartość aktywów podatnika, a w sytuacji przejęcia długu wobec samego siebie, nie następuje żadne przysporzenie ekonomiczne, które można by traktować jako przychód. Tak więc, spółka nie osiąga w tej sytuacji przychodu do opodatkowania.
Nie może być tak, że jeden płaci, a drugi nie
Rzeczpospolita, 2020-07-01, Aleksandra Tarka
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 marca 2020 r., sygn. akt: II FSK 828/18, w celu ustalenia przychodu z tytułu zbycia udziałów w celu dobrowolnego ich umorzenia, należy brać pod uwagę nie cenę, ale wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziału. We wniosku o interpretację udziałowiec spółki z o.o. wskazał, że nabył udziały za wkład pieniężny, a spółka planuje dokonać ich dobrowolnego umorzenia po cenie nominalnej poprzez obniżenie kapitału zakładowego. Podatnik zapytał, czy jego przychodem ze zbycia udziałów będzie cena nominalna zgodnie z uchwałą zgromadzenia wspólników, czy też możliwe będzie dokonanie szacowania przez organ podatkowy wartości umarzanych udziałów. W istocie, w opinii organu podatkowego, szacowanie będzie możliwe – stanowisko to podtrzymał zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, jak i NSA.