Część programów motywacyjnych to podatkowa pułapka
Gazeta Prawna, 2021-12-06, Mariusz Szulc
Zgodnie z wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 listopada 2021 r., sygn. akt: II FSK 808/19; II FSK 809/19; II FSK 862/19 menedżer, który sprzeda akcje pracownicze objęte bądź nabyte na skutek realizacji praw wynikających z warrantów subskrypcyjnych, zapłaci daninę dwukrotnie. Wszystkie trzy wyroki dotyczyły członków zarządu jednej ze spółek, która planowała przygotować dla nich program motywacyjny. Chciała oferować menedżerom warranty subskrypcyjne, które mogliby oni wymienić na akcje nowej emisji. Miała to być forma premii, dzięki której menedżerowie zyskaliby prawo do partycypowania w przyszłych zyskach spółki. Menedżerowie uważali, że samo objęcie zarówno warrantów subskrypcyjnych, jak i akcji spółki nie będzie skutkować powstaniem przychodu do opodatkowania. Pojawi się on dopiero z chwilą zbycia akcji. Nie zgodził się z nimi dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wyjaśnił, że tylko bezpośrednie nabycie akcji w ramach programu motywacyjnego pozwoliłoby odroczyć zapłatę podatku do momentu ich zbycia. Odroczenie nie dotyczy natomiast sytuacji, w których akcje spółki zostaną objęte lub nabyte na skutek realizacji praw wynikających z warrantów subskrypcyjnych. Dyrektor KIS uznał, że menedżerowie uzyskają przychód zarówno z chwilą objęcia warrantów subskrypcyjnych, jak i z chwilą ich wymiany na akcje spółki, a potem jeszcze z chwilą sprzedaży tych akcji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił interpretację, ale zgodził się z nim, że menedżerowie osiągną przychód w chwili objęcia akcji w zamian za warranty subskrypcyjne, jak i potem z chwilą ich sprzedaży. Orzekł natomiast, że w chwili objęcia akcji menedżerowie uzyskają przychód z praw majątkowych. NSA utrzymał w mocy wyroki WSA.
Zbiornik na paliwo jest opodatkowany jako budowla
Gazeta Prawna, 2021-12-06, Łukasz Zalewski
Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 2 grudnia 2021 r. sygn. akt: III FSK 3213/21, III FSK 3014/21, III FSK 3309/21, III FSK 3821/21, III FSK 3822/21 uznał, że jeżeli zbiornik ma dno i jest jedynie zakotwiczony do fundamentu, to oznacza, że nie spełnia cech budynku. Wyrok zapadł w sprawie spółki, która wydzierżawiła od Skarbu Państwa działki wraz z budynkami i budowlami, składające się na infrastrukturę portową. Spółka jest też właścicielem siedmiu zbiorników naziemnych na paliwo. Spór dotyczył dwóch kwestii: zwolnienia z podatku dla nieruchomości infrastruktury portowej oraz opodatkowania zbiorników na paliwo. Prezydent miasta oraz samorządowe kolegium odwoławcze uznali, że posiadane przez spółkę budowle nie stanowią infrastruktury portowej i w związku z tym nie są zwolnione z podatku. Jeśli chodzi natomiast o zbiorniki, to organy podatkowe uznały, że są to budowle, a więc podatek powinien być naliczony od ich wartości. Spółka się z tym nie zgadzała. Uważała, że zbiorniki spełniają wszystkie cechy budynku, nie jest możliwe przemieszczenie ich bez uszkodzenia ich i fundamentu. WSA w Szczecinie zgodził się z organami w obu kwestiach – braku zwolnienia z podatku oraz opodatkowania zbiorników jako budowli. NSA zasadniczo zgodził się z WSA.
Finansowanie świadczeń pracownikom mobilnym bez PIT
Rzeczpospolita, 2021-12-06, Katarzyna Narejko
Jak wynika z interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 lipca 2021 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.383.2021.1.MM darmowe noclegi czy pokrycie wydatków związanych z wykonywaniem obowiązków pracowniczych przez pracowników mobilnych np. kosztów paliwa, opłat za autostrady czy opłat parkingowych, nie stanowią dla tych osób przychodu ze stosunku pracy, gdyż są spełnione w interesie pracodawcy. Sprawa dotyczyła spółki zatrudniającej pracowników na podstawie umów o pracę. Zgodnie z postanowieniami tych umów pracownicy byli obowiązani wykonywać pracę u klientów w różnych miejscach Polski, a czasami także za granicą lub w pomieszczeniach użytkowanych przez pracodawcę. Z uwagi na charakter świadczonej pracy pracodawca traktował swoich pracowników jako tzw. pracowników mobilnych. Wyjazdy pracowników związane z wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych nie były traktowane przez spółkę jako podróże służbowe. Pracodawca postanowił pokryć pracownikom koszty noclegów, a także wydatki związane z zakupem paliwa, opłatami za autostradę oraz opłatami parkingowymi. Spółka zapytała, czy pokrycie przez pracodawcę wskazanych kosztów będzie wiązało się z powstaniem przychodu ze stosunku pracy po stronie pracowników, a tym samym, czy spółka będzie zobowiązana do obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczki na PIT. W opinii spółki takie wydatki nie stanowią dla pracowników przychodu ze stosunku pracy. Organ podatkowy w całości uznał stanowisko spółki za prawidłowe.
Fiskus nie wyręczy byłego prezesa z jego obowiązków
Rzeczpospolita, 2021-12-06, Aleksandra Tarka
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku o sygn. akt I SA/Gd 800/21 orzekł, iż członek zarządu powinien sam podjąć się wykazania przesłanki wyłączającej jego odpowiedzialność za długi podatkowe spółki. Fiskus uważał, że w sprawie zostały spełnione wszelkie przesłanki przeniesienia odpowiedzialności. Spółka nie ma majątku, egzekucja okazała się bezskuteczna, a była prezes nie wykazała, że nie powinna odpowiadać za jej długi, m.in. nie wskazała majątku spółki, z której fiskus mógłby się zaspokoić. Kobieta nie zgadzała się z taką oceną sytuacji. Przekonywała m.in., że majątek spółki w postaci linii do produkcji betonu znajdował się w miejscu, które fiskus z łatwością mógł ustalić przy zachowaniu zwykłej staranności. WSA uznał jednak, że skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów na istnienie takiej linii, jej położenia czy wartości.
Podstawą opodatkowania budowli jest ich wartość rynkowa
Rzeczpospolita, 2021-12-06, Dominik Bregida
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 października 2021 r., sygn. akt III FSK 107/21 orzekł, iż przepisy nie pozwalają na rekonstruowanie wartości budowli lub ich części poprzez operacje rachunkowe uwzględniające wartość początkową środków trwałych mogących wchodzić w skład budowli. W sprawie chodzi o spółkę, która posiada wiele nieruchomości, w tym sklepy wielkopowierzchniowe, parkingi, place czy zieleńce. Budowle znajdujące się w obrębie parkingów nie stanowią wyodrębnionych środków trwałych, lecz są ujęte w ramach kompleksowych środków trwałych wraz z innymi obiektami, które nie są budowlami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Spółka uznała więc, że jej budowle nie są budowlami, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Wobec tego podstawę ich opodatkowania podatkiem od nieruchomości powinna stanowić jedynie ich wartość rynkowa, a nie wartość początkowa kompleksowych środków trwałych. Organ uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Stwierdził, że z podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości należy wyłączyć jedynie wartość obiektów niebędących budowlami. WSA podtrzymał decyzję organów argumentując, że skoro budowle wchodzące w skład kompleksowego środka trwałego podlegały amortyzacji, to podstawą ich opodatkowania jest wartość przyjęta za podstawę obliczania amortyzacji w danym roku. Podatnik złożył skargę do NSA, a ten przyznał mu rację.
Koszty przejęcia zmniejszają przychody operacyjne
Gazeta Prawna, 2021-12-08, Łukasz Zalewski
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 18 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Rz 675/21 uznał, iż wydatki niezbędne do przejęcia innego podmiotu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności operacyjnej. Sprawa dotyczyła spółki, która jest podmiotem dominującym w grupie kapitałowej i w ramach strategii rozwoju zakłada przejmowanie innych podmiotów. W związku z tym spółka kupuje usługi doradcze, prawne, w tym związane z przeprowadzonym w przejmowanym podmiocie due diligence. Ponosi też wydatki na spłatę odsetek od finansowania udzielonego jej na nabycie udziałów lub akcji. Ponadto kupuje polisy ubezpieczeniowe, które mają ją zabezpieczyć przed ryzykami podatkowymi oraz prawno-biznesowymi. Obciążają ją też różnice kursowe, gdy za kupowane udziały i akcje płaci w walutach obcych. Spółka uważała, że wszystkie te wydatki transakcyjne to koszty pośrednie, więc nie ma do nich zastosowania wyłączenie, o którym mowa w przepisach. Uważała, że wydatki powinny obniżać jej przychody z działalności operacyjnej, bo celem akwizycji jest zwiększenie osiąganych przychodów z tej działalności, a nie osiąganie zysków kapitałowych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się, że są to koszty pośrednie. Uznał natomiast, że powinny one obniżać przychody z zysków kapitałowych, a nie z działalności operacyjnej. Interpretację tę uchylił WSA w Rzeszowie.